KARMEN | Yarı Texting

0.8

0.8

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın<3

***

''Bana at!''

''Hayır bana at!''

Haktan ve Efe ile birlikte on beş, on altı yaşlarında olan mahalledeki çocuklarla basket maçı yapıyorduk. Çok düzgün olmasa da oynayabiliyordum bende. Bunu da öğretmişti.

Elimdeki topu Efe'yi görmezden gelip sağ çaprazımda olan Haktan'a attığımda Haktan topu aldığı gibi karşı potaya koşmaya başladı. Üçümüze karşı yedi kişiydiler. Ve benim dışımda hepsi basketbolda iyiydiler. Haksızlıktı. Haktan elinde sürüklediği topla birlikte potanın altında durdu ve arkasındaki çocuklar ona yetiştiğinde topu potadan geçirdi. Hanemize kafadan puanımızı eklediğimizde kazanan da biz olmuştuk. Sayı belirleyip bu puanı alan kazanır demiştik. Tellere tutunup kendimi yere attığımda sırtım tellere yaslanıyordu. Yanımda duran pet şişeyi aldım. Kapağını açıp kana kana su içerken Efe de nefes nefese yanıma oturdu Haktan ile birlikte. Biri sağımda biri de solumdaydı.

''Kendindesin diye umuyorum.'' Efe'nin sesiyle birlikte dudaklarım pet şişeden ayrıldı ve başım ona döndü. Kaşlarımı çattım. ''Ne için?'' Bir bacağını kendine doğru çekip diğerini uzattı. Sağ kolunu dizinin üzerine koydu. Elinde pet şişe vardı. Bir yudum daha içip dizine koydu tekrar kolunu. Islak olan dudaklarını yalayıp başını tellere yasladı. Boynu ortaya çıkmıştı böylece. Bakışları bana döndüğünde ''Konuşmak için.'' dedi yalnızca. Yerimde gerildiğimde Efe bunu hissetmiş gibi kıstı gözlerini. ''Bu sefer konuşacağız. Bir haftadır bekliyorum.'' Dudaklarımı araladığımda ''Hayır,'' diyerek konuşmama engel oldu. Kaşlarımı çattığımda Haktan'ın elini elimin üzerinde hissettim. Bu ''Konuş artık.'' demekti biliyordum. Dudaklarımı yalayıp birbirine bastırdım. Elini omzuma koydu Efe. ''Şimdi başla Karmen.''

''Zorundaydım.'' diyerek girdim konuya nereden başlayacağımı bilemeyerek. Kaşlarını çattı. ''Sana okuyamadığımı söylediğimde gitmeyecektin üniversiteye biliyorum. Benim yüzümden okulundan olma istedim Efe.

''
Bu ne zamandan beri var?'' Gözlerine bakamadığım içim indirdiğim başımı cümlesiyle beraber kaldırdım. ''Ne anlamadım?''

''Babam seni ne zamandan beri okutmaya karşı Karmen?'' Alt dudağımı dişledim. ''Lise sona geçtiğimiz yazdan itibaren. En azından bana karşı ilk defa söylemişti bunu o zaman.''

''Ve sen o baskıya rağmen çalıştın ve Tıp kazandın?'' Sinirle güldü. Bana baktı. Bakışlarımı yanlış anlamış olacak ki ''Bu da mı yalandı?'' dedi hayal kırıklığıyla. Başımı iki yana salladım hızlıca. ''Hayır değildi. Gerçekten değildi Efe. Kazandım. Tercih sonuçlarına beraber baktık hatta, gördün.'' Telaşlanmıştım. Ona bu konu dışında yalan söylememiştim hiçbir zaman.

''Neden bana söylemedin Karmen?'' Başımı tellere yasladım bende ve ileriye baktım. Haktan sessizce dinliyordu bizi. ''Hiçbir şey yapamazdın ki. Hem senin de sınav senendi. Aklını benimle karıştırmak istemedim.'' Ayağa kalktı sinirle. Bir anda yükselmişti.

''Ne diyorsun sen Karmen?! Kafan yerinde mi senin kızım?! Kardeşinim lan ben senin! Ben seni düşünmeyeceğim de kim düşünecek?!'' diye bağırdığında sesi sokağı inletti. Elini sinirle saçlarından geçirirken bakışları Haktan'a takıldı. ''Sen de biliyordun değil mi lan?! Sen de biliyordun ve bir bok yapmadın! Barlas'ta biliyor değil mi?!'' dediğinde Haktan bakışlarını kaçırdı. Sinirle arkasını döndü. İki eli de saçlarındaydı artık. Tekrar bize doğru döndüğünde sözleri Haktan'aydı.