It's been a two days since I saw Miss Montero and I
feel sad about it. Hindi lang boss ko ang hindi ko na kikita maging ang kaibigan ko.
Our last conversation went well.Kaya medyo nanibago pa ako bago matapos ang gabing yun,dahil simula nang mag kita kami muli ay laging mainit ang ulo niya tuwing aalis siya. Minsan naman nag kakaroon kami ng konting sagutan noon. Kaya I didn't expect yung gabing yun.
Masasabi kong super clingy niya talaga kapag may sakit and because of that, I was almost able to tell her, about our childhood.
But I immediately stopped myself. I just felt a little courage and hope that she might remember me, because we were fine that night.
Pero hindi naging sapat ang pag asa na pinang hahawakan ko noong gabing yun. Iyon ang unang beses na nag karoon kami nang maayos na pag uusap at makalapit ako sa kaniya ng ganun matapos ang mahabang taon.
I don't want to ruin the mood she had that night. Maybe if I rush, she will quickly get angry again or worse, she will avoid me pag katapos ng gabing yun.
I can't do that, maybe for a while I have to put up with this situation, I have to act as if this is my first meeting with her and I don't know her that well yet.
Isang buntong hininga nalang ang nagawa ko at isinandal ang likod ko sa swivel chair. Parang mas na stress pa ako kay Miss kesa sa trabaho ko. Narito ako ngayon sa Hospital, since sabado naman at walang pasok ang mga student kaya dito na ako dumeretso.
"Lalim nun ah." Natatawang napalingon ako sa kabilang mesa na kaharap ko nang may tsismosang nag salita doon. "Baka you need life preserver? Malunod ka niyan sa kakaisip mo,sige ka" Umiling na lang ako dito kaya natawa na naman siya for the nth time. Maganda ang mood ni Sanndy simula kaninang umaga pa at hanggang ngayon night shift namin ay masigla pa ito.
Okay na siguro sila ng Doctora niya. Kidding.
"Ikaw rin, wag mo masyadong isipin yung tao baka kanina pa yun natatalisod, sige ka" I imitate her voice na mas nag patawa sa kaniya. Pero nang mapag tanto kung ano yung sinabi ko agad ako nitong inirapan. "So...tama ako kase you didn't even denied it" Nanlilisik ang mata kong nakatingin sa kaniya.
"Bakit ko naman siya iisipin?" She rebutt. Nag akto nalang akong kumbinsido sa sinabi nito at tumango tango pa.
"Sabagay wala kana mang isip" Matapos kong sabihin yun ay mabilis na tumama sa balikat ko ang isang ball pen na binato niya.
"I hate you!" Patuloy lang ako sa pag tawa kahit parang mag bubuga na nang apoy si Sanndy. "Ikaw nga nag mama-"
"Try to say it and I'll kick your ass palabas" Pag babanta ko sa kaniya, kaya siya naman ang ngumiti nang mapang asar. This girl really knows how to annoyed the hell me.
"Sounds good, babe" She seductively say it kaya umakto akong nasusuka. Pero bago ko pa siya gantihan sa kalandian niya ay may nauna na.
"What sounds good you are saying Nurse Whong?" Agad sumilay ang ngiti ko nang kabadong mapalingon si Sanndy sa kakapasok lang. Landi pa more. Hindi niya tuloy na pansin na pumasok si Doc. Salves.
Nang bumalik ang tingin ni Sanndy sa akin ay mapang asar na tinaasan ko lang siya nang kilay. Kita ko naman ang pag laki ng mata niya sa akin at parang humihingi nang tulong para maisalba pa ang kalandian niya.
"N-nothing Doc. Salves" Kinakabahan na sabi nito at parang iniiwas na masalubong ang maapoy na mata ng Doctora. Under naman pala ang best friend ko e.
"It seems you need to talk to my friend Doc. Salves about her flirting with me since this morning." Suhestiyon ko habang nag mamakaawa naman na nakatingin sa akin si Sanndy. Kawawa naman, parang kakabati palang nila ata nung isang araw tapos war na naman.
