kop dicht

terug bij af

'het is oké, je bent hier. thuis. bij ons. bij mij' hij fluistert. ik huil. ik kan niet stoppen. we liggen in bed en ik huil nog steeds. 'ik ga een soldaat helpen om vrij te komen matt, dat heb ik hem beloofd' 'waarom?' 'hij redde mij, zonder hem was ik hier niet en had ik ook nooit met je gebeld' ik moet denken aan de jongen die binnen kwam en met wie ik bijna een maand heb gezeten. hij had goede verhalen over zijn broer verteld. 

er is geen goed of fout. 

flashback

' why don't we get something to colour?' vraag ik de kleine jongen. 'yeaahh'  ik knik en loop voor vijf minuten de kamer uit om spullen te halen.  'got it' ik ga bij hem zitten en we beginnen met kleuren. 'so bruno do you have a family?' 'i don't have parents' 'do you have someone eho takes care of you'  hij knikt en ik geef hem een glimlach.  ' yes, my brother diego, but it's hard sometimes, he is in an army right now and i don't think that he is in a good one' 'is that why you are injured' ik kijk hem aan. bang straalt zijn gezicht uit maar hij probeert het te verbergen. 'do you have parents' hij wilt niet zeggen hoe hij gewond is geraakt. 'no, no i don't' 'what happend' 'they were killed'  hij schrikt. 'here'  'no' ik schud mijn hoofd. 'but who takes care of you' 'my boyfriend does, he's sweet and gentle and he doesn't like to be in a room with a lot of people' ik lach even om het laatste en omdat ik een klein jochie vertel over mijn vriend. 'my brother joined the wrong army so he gets paid more to feed us' ' were is he now' 'i think like five houres away' ik zeg niet zoveel erop terug en stel geen vragen meer aan hem maar hij vertelt uitgebreid over zijn broer. 'he isn't a bad person, he just wants to feed me' 

'why are you leaving?'  vraagt de jongen als ik afscheid moet nemen. 'to help new people, i can't stay but i am going to help your brother oké, if i meet him'  de jongen knikt 'do you pinky promise?'  ik knik en doe de pinky promise. 

'im seventeen my name is diego'  'im Angel, you are brunos brother'  'you saved his life now im going to save yours'  'im going to help you to get a lower sentence' 'you promise' 'yes'  we gaan naar buiten en hij word al snel in de boeien geslagen en ik naar een ambulance gebracht. 'i promise'  roep ik nog naar hem. 

'ANGEL' ik kom weer bij zinnen 'hey gaat het wel' ik schud mijn hoofd. ik voel de tranen komen. ik voel ze langs mijn snee gaan. 

er is geen goed of fout. 

ik word omhoog getrokken. dit was een domme zet . 'were are you from' 'i come from the netherlands with all my proud and i will fight form my fatherland' ik kijk recht in de camera. er gaat een mes langs mijn wang en er vormt een diepe snee. ik verroer me niet maar je kan zien dat het pijn doet. ik voel hoe tranen uit mijn ogen mijn wangen op rollen. ze mengen zich in het bloed. 'you are nothing other than a stupid girl' 

'kom hier' matthy draait me om zodat ik hem aankijk. 'beloof je me dat je me niet alleen laat, zelfs niet op opname dagen' 'tuurlijk, je kan altijd mee zodat iedereen een oogje in het zeil kan houden' ik huil. diego staat vast in mijn hoofd. zijn bange ogen en medelevende uitdrukking. 

'please let us go, i want to go home' huil ik als er een groep soldaten voor me staat. ik zit op mijn knieën hopend dat ze me niet neerschieten. 'we all want to go home but we can't' 

na wat voelt als een een week mag ik weer bellen. een uur. ik ben blij om te horen dat ze in overleg zijn om ons eruit te krijgen. 'thank you' zeg ik tegen de soldaat die dit voor ons heeft gedaan. 'are we going home?' 'are you going to kill us' ik ben erg bewust van de vragen die ik stel maar ik wil zekerheid. krijg ik matt nog te zien. 'i don't know but i don't want to kill you' hij is bang. misschien omdat hij weet dat hij het misschien moet doen of omdat hij tegen me liegt. ik knik. hij is te jong voor dit. voor het leger. 

'please, i won't survive without food' smeek ik de soldaten. het duurt volgens hun te lang. mijn handen worden achter mijn rug gebonden en ik word de gang ingeleid. 

 'please don't hurt me i've a boyfriend and people waiting for me, im not ready to die yet. please take me out and i will help you to get a lower sentence ' ik smeek de soldaat. 'i will do anything just let me go alive' ik huil. hij legt zijn wijsvinger voor zijn mond in teken dat ik stil moet zijn. hij neemt me voorzichtig mee naar boven. iedereen rent en schreeuwt door elkaar. ook hij weet dat het gebouw omsingelt is. 'do you promise to help me' 'yes, you are so young you didn't deserve this' 'im seventeen my name is diego' 'im Angel aren't you brunos brother' 'you saved his life, i will save yours' hij maakt mijn handen los en doet de deur open. ik stap naar buiten met diego achter me.

mijn hoofd slaat op hol. ik kruip dichter tegen matthy aan. zijn ademhaling is rustig en hij slaapt al. maar ik kan niet slapen. ik kan alleen maar huilen. 

niet uitgerust word wakker van matthy zijn wekker. ik ben uiteindelijk toch in slaap gevallen. matthy word ook wakker en zet zijn wekker mee. 'zullen we dan maar ontbijt maken' zegt hij moe. ik knik. ik wil niet zonder hem zijn. ik kan nu niet alleen zijn. beide gaan we uit bed en kleden ons aan. samen eten we ons ontbijt. 'hoe gaat het nu ' ik haal mijn schouders op. ik weet niet meer waar ik over na moet denken. 'ik snap het wel hoor, zoiets, dat je het allemaal even niet meer weet' ik knik. hij weet wat er speelt zonder dat ik het hoef te zeggen. we staan in de badkamer. normaal zou ik nu wat make- up opdoen maar vandaag niet. ik kan mezelf niet eens in de spiegel zien staan zonder dat er weer een traan over mijn wang rolt. 

er is geen goed of fout. 

we zitten in de auto en zijn bijna bij kantoor. ik zit op de bijrijder stoel met mijn knieën opgetrokken en rode ogen en wangen van het huilen. bij kantoor hebben zich enorm veel mensen verzameld en ik hou me wat schuil omdat ik niet op de foto wil. we rijden de garage binnen. gelukkig kan hier niemand komen. ik weet dat er gaten in het hek zitten en dat ze erdoorheen foto's kunnen maken. ik houd mijn jas voor mijn hoofden loop zo snel mogelijk naar binnen. 

ik sta op  het hoekje van het raam naar beneden te kijken. er staan veel mensen die hopen dat één van ons naar beneden komt. 'oké maar dit kan niet' 'mee eens maar wat gaan we doen' 'we bellen de politie' een idee van milo. 

'why don't you hand her over en this ends well for everyone' er staan vredes soldaten tegenover me. 'and what if we don't '

'maak gewoon een aankondiging dat ze op moeten tyfen en anders bel je toch gewoon de politie daar hoeven jullie toch niet om te bekvechten' ik klink geïrriteerd bijna boos zelfs. ik ben niet boos ik wil gewoon dat alles ophoud. 

er is geen goed of fout. 

ze doen de aankondiging en de meeste vertrekken. gelukkig. maar ik weet dat hij ertussen stond. ik heb hem niet gezien maar er is no way dat hij nu niet weet dat ik leef en hier ben. de vraag is: waarom is hij nog niet gepakt?  ik heb het huis aangewezen maar blijkbaar hadden ze het zo gedaan dat er geen bewijs was. maar hij is nog niet klaar. hij wil wraak.