kop dicht

leven

Ik ben in mijn hoekje gaan zitten. Tranen lopen over mijn wangen. Ik wil naar matt. Politie komt binnen. 'Angel ' 'ik praat als matt erbij mag zijn' huil ik. 'of je praat zodat je naar hem toe mag' het is niet dezelfde man als eerst. Hij is chagerijnig en gaat zeker geen tijd met mij nemen.

'Begin anders eens bij het begin'
'we gingen een euh, een wandeling maken' ik huil als ik moet terug denken aan het moment in het park. 'oke dat is een goed begin, wat kwam daarna' 'een foto, 2 meiden' ik denk terug aan hoe we gelachen hebben. 'Pijn' mompel ik. De man kijkt op van zijn papier. Ik zit ineengedoken op bed en hij zit op een stoel ernaast. 'Moet ik iemand halen' ik knik. 'Matt'

De man zucht, staat op en loopt weg. Ik blijf alleen achter. Ineengedoken. Huilend. Heen en weer wiegend. De deur opent. Iemand die naast me op bed komt zitten en me tegen zich aan trekt. Ik weet precies wie het is. Mijn lichaam en geest erkend hem. Waardeerd hem. Houd van hem.

'Het spijt me' ik klink schor. 'Het is goed' 'hij gaat me vermoorden matt' 'niet als jij nu gaat praten' hij heeft gelijk. 'Blijf je bij me' 'ik ga nergens heen' ik neem zijn warmte in mij op. Ik ruik zijn geur. Hij is terug. In tegendeel van mij.

'oke waar waren we gebleven, de 2 meiden toch?' De man kijkt op zijn blaadje. 'Oke, weet je nog namen of dingen die je opviel' ik kijk onzeker naar matt die een knikje terug geeft. 'Nee alleen dat ze ouder waren dan de meeste fans'. Zeg ik nu iets verkeerds, had ik beter op moeten letten?

'Oke dat is prima, wat daarna' 'euhm daarna kwamen we nog een man tegen die met mij op de foto wou maar dat euh dat wou ik niet' de man kijkt mij bedenkelijk aan. 'Een naam of iets bijzonders onthouden' ga ik eerlijk zijn. De kogel kan ik toch wel verwachten. 'Ja euh zijn naam euh is mats' 'achternaam' 'geen idee'

'toen kreeg ik een bericht op mijn telefoon en daarna hebben we de jongens geappt dat we eraan kwamen. Ik denk dat we nog geen vijf minuten daarna het busje zijn ingetrokken. Daar werden we alle kanten op geslingerd en pakte matt en me stevig vast. later stopte de bus en werden matt en ik vastgebonden en kregen we een blinddoek. Toen we bij het huis kwamen werden we gedumpt in de kelder. Niemand was er meer en ik heb toen mijn pols uit de kom getrokken om vrij te komen. Matt heeft hem recht gezet' ik huiver even. Moet ik verder gaan? Is dit goed voor onze relatie?

'daarna euh ben ik eum door een euh raam geklommen om naar de omgeving te kijken' mijn herinneringen blijven haken bij het bos. Uitzichtloos was het. We hadden alsnog moeten gaan. Rennen.

'Angel, ik wil het hier even bij laten morgen kom ik terug ja?' Ik knik. de man staat op en loopt weg. Ik laat me uit matt zijn armen glijden. Stap uit bed en ga in mijn hoek zitten. Mijn benen opgetrokken. Ik wil niet bij het nu zijn en ook niet bij het verleden. voetstappen. Ze komen overheen met de vreemde man. De man wie mijn geest nog niet heeft erkend. hij gaat naast me zitten. Zijn arm om me heen. Het komt me allemaal te bekend voor. 'Hey, waarom hier zitten in je eentje. In de stilte, als je ook bij mij op bed kunt gaan liggen en lekker slapen of praten' een bekende stem.

het is alsof een wereld opengaat maar de puzzelstukjes vallen in elkaar. Verschrikt kijk ik naar hem op. Het is matt. 'jij bent hier al die tijd geweest, iedere keer opnieuw?' hij knikt. 'Ik dacht dat je het wel door zou hebben maar me gewoon negeerde' ik geef hem een sarcastische lach. 'Alles was fake, de eerste keer dat ik je kamer binnen kwam. De tranen.' 'nee nee het was alsof je me eindelijk weer zag' 'tuurlijk zie ik je.'

We gaan samen in het bed liggen. Ik lig op zijn borst. Zijn hart klopt en het laat me levend voelen. De wereld stopte niet in de kelder of bij de brand. Ik bevries maar zijn warmte laat het ontdooien. En hij doet de deur weer open. De afgebrande deur met mijn emoties bouwt zich langzaam op. Alsof matt al het as langzaam aan elkaar aan het plakken is. 

voor mij.