kop dicht

omhoog

'nee ik werd meegenomen naar boven, een slaapkamer in' dezelfde politieman is terug. 'Ik werd in een luik getopt. Het was klein en donker en op dat moment dacht ik aan matt. Hoe hij beneden zat in een koude kelder. Alleen. Ik heb er een paar uur gelegen' mijn gedachten worden wazig. Alsof het me wil stoppen voor het volgende deel.

'Na een paar uur of misschien wel een dag werd ik eruit gehaald. Ik had toen al heel mijn stem bij elkaar geschreeuwd. Ze wouden teken van leven maken voor de politie. Ik werkte mee. Mats ging daarna weg en een andere jongen bleef bij me. Hij had andere gedachten bij me. hij euh hij dwong me op bed en bond me vast. Het was niet zoals de eerste keer. Toen ik er als kind zat zette ik mijn gedachten uit en heb ik het maar over me heen laten komen maar nu moest ik de hele tijd terug denken aan Matt. Iemand die mij heeft geleerd dat het niet okè is als zoiets gebeurt'

Matt verstijfd. Ik zit tussen zijn benen in met mijn hoofd op zijn borst. Ik denk dat hij nu pas beseft wat er allemaal gebeurt is. Wat ik als kind was en wat voor zooitje ik ben. 'hij sloeg me en zetten sneeën in mijn arm alsof ik het zelf had gedaan. Het was deel van hun plan. Ze wouden met het vuur laten lijken alsof ik een zelfmoordpoging deed en Matt meenam.' matt is nog steeds niet ontspannen. Kan hij dit wel aan?

'daarna liet hij me alleen, bloot en vast gebonden achter op bed. Later kwamen de andere jongens 1 voor 1 binnen en deden precies hetzelfde'

Ik sta op uit bed en ren naar de wc. Er komt kots uit. Veel kots. Ik weet dat ik niet zwanger ben maar ik walg. Van alles en dit verhaal. Matt houd mijn haar naar achter en de agent heeft ons even alleen gelaten. Hij zou in de middag terug komen.

Ik laat me huilend tegen Matt aanvallen. Ik kruip bij hem op schoot en hij houd me stevig vast. Ik walg van mezelf. Hoe goor moet ik wel niet zijn? Ik kan mezelf niet meer aanzien.

'ik ben walgelijk' zeg ik tegen zijn borst. 'Tuurlijk niet, we komen hier samen overheen' hij troost me maar veel helpt het niet. Ik wil de handen van me af schrobben. Maar alleen douchen op dit moment wil ik ook niet. 'ik wil douchen ga je mee?' 'uhm ja okè'

We hebben dit nog nooit gedaan. Ik kleed me langzaam uit en Matt ook. Beide kijken we niet naar elkaar. Het is niet ongemakkelijk maar we willen elkaar niet ongemakkelijk maken. Alsof elkaar aan het judgen zijn. Na een tijdje til ik mijn hoofd op. Matt doet hetzelfde. Hij geeft me een glimlach. 'zal ik je haar wassen?' vraagt hij. Ik knik.

'ik ben trots op je' zegt hij als we weer in bed liggen. 'heb jij de jongens alweer gezien' 'nee'

We zijn in gesprek over de jongens en halen herinneringen op. Het geeft me een stukje vrolijkheid terug. Een stukje deur die weer heel is.

'ik moest koken. Ze hadden het over mij terwijl ik erbij stond. Over hoe ze mij hadden geneukt en begonnen matt te treiteren. Daarna ben ik wat is het vijf dagen alleen in de kelder gelaten. Ik kan me er weinig van herinneren.' matt is even weg voor een onderzoek. Bete ook. Hij had gelijk, ik had eerder moeten praten. Het er uit moeten gooien.

'ik werd met mijn polsen opgehangen aan een leiding. Hij liet.me achter nadat hij mijn laatste hoop uit me trok. Na een tijdje rook ik rook. Boven hoorde ik gebonk. Ik kon zelf niet loskomen dus toen na een tijdje het gebonk stopte dacht ik dat matt het niet had gered. De kelder was al vol met rook en ik werd losgemaakt. Persoonlijk dacht ik eerst dat ik dood was maar het was matt. Hij trok me mee maar in de woonkamer kon ik niet meer en viel ik. Ik dacht dat niemand terug zou komen maar matt kwam terug. Ik had toen al een paar minuten in de vlammenzee gelegen dus ik denk dat ik toen deze wonden heb opgelopen. Daarna kan ik me niet echt herinneringen.' matt is er nu wel weer en kan mijn verhaal wel bevestigen.

Ik ga op het bed liggen. Ze gaan me onder hypnose brengen om mijn herinneringen te bekijken. Blijkbaar hebben ze het ook bij matt gedaan en werkte het. Ik vertrouw er maar op. Mijn ogen zakken langzaam dicht als ze is begonnen. Ik zit in mijn eigen hoofd.

de deur gaat open. Matt en ik draaien ons om. 'Mats' 'Angel' we kijken elkaar aan. Matt staat er een beetje dom bij. Normaal had ik nu wel om hem kunnen lachen maar nu niet. Nu is het serieus. 'en ik dacht dat de jongens een grap maakte' lacht hij. ik kijk hem boos aan 'maar hier staat ze dan, de oh zo beroemde Angel' ik snap echt wel waar hij naar hint. 'Jij dumpte me daar' 'ja met het idee dat er niemand was, het terrein zag eruit alsof er niemand woonde'

ik vond het al zo'n rare plek. 'nou ik moet weer gaan' mats loopt weg. 'Mogen we een bed' stop ik hem. 'En dan kunnen jullie hier zeker gaan neuken. Nee over een paar dagen hebben wij genoeg geld gekregen om weg te gaan en dan zullen we eens zien hoe goed jullie relatie is' boos stap hij de kamer uit.

'matthyas is zo dom, hij denkt dat er niks meer gaat gebeuren. Maar na vandaag weet je of hij waardig is of niet maar dat is ook een spel van leven of dood' blijf neutraal kijken.

'Ik weet bijvoorbeeld ook zeker dat jullie door het raam zijn gegaan. Dat je geen uitweg zag door het bos en dat je hebt gezegd om te wachten. Je dacht geleerd te hebben maar je bent nog steeds dat domme kleine meisje zoals ik je heb leren kennen' hij lacht. Ik niet. Hij had gelijk, ik ben nog steeds een dom klein meisje.

'Matt komt me echt wel helpen en als ik hieruit ben zal ik alles doen om je op te sporen' zeg ik voor hij de deur uitloopt. 'Oh maar Angel, als jij hieruit komt zal ik je midden op straat recht door je hoofd schieten. Ik zal je lichaam op de grond zien vallen en matt die in paniek jou probeert te redden. Maar je bent dan al dood en ik al weg, ik zal winnen' de deur gaat dicht.

Die deur neemt mijn stem en emoties mee. Mee naar buiten. Weg bij mij. Ik voel helemaal niks meer. er komt niks meer in mijn gedachten. Geen nieuwe vragen. Geen flashbacks. Niks.

mijn zicht is duizelig. Matt laat mijn hand los en rent naar buiten. Ik zie bijna niks en val naar de grond. Er is een vlammenzee en ik kan niks. Zolang matt veilig is. Ik blijf hier achter. In een brandend huis. Er flitsen beelden van mij en matt voorbij. Hij zal een nieuw iemand vinden. Iemand compleet anders dan ik. Iemand die hem niet in gevaar brengt. Of zal mats nu achter hem aangaan. Wraak nemen op hem omdat hij met mij omging.

mijn lichaam wordt vastgepakt. Iemand tilt me op. Ik klamp me vast. Mijn benen om zijn middel en mijn armen in zijn nek. Mijn lichaam wil nog verder leven terwijl mijn gedachten al bij de hemel is.

ik word neergelegd. Ik voel hoe mijn ogen dicht vallen. 'Angel' 'angel' blijf wakker' ik weet wie het maar ik kan het niet plaatsen. Mijn lichaam weet niet wat ie wil. Ik leg mijn hand open. Zodat hij iets heeft om vast te pakken. Om tegen te huilen als mijn ogen dichtvallen. Als mijn geest mijn lichaam verlaat. Ik zou nu graag een glimlach op mijn gezicht zetten maar mijn emoties zijn meegenomen door de deur. De deur die nu afbrand.

Ik probeer mijn ogen open te houden maar ze woorden zwaarder. In de verte hoor ik sirenen. Zouden ze voor ons zijn? Er zijn meer mensen maar de sirenen klinken nog ver weg. Ik word verplaatst. Ik voel pijn. Bloed. Mijn ogen zakken dicht en mijn lichaam ontspant. dit is het dan.

Ik schiet omhoog. Zwaar ademend. Was het allemaal een droom? Geen idee. Misschien wil ik het wel. Maar de flashbacks komen pijnlijk terug. Was ik ze maar vergeten.