Bilinmeyen: Bugün hangi katındasın cehennemin?
Bilinmeyen: Vazgeçemediğin nefretin, tiksindiğim derin ve üzerine giydiğin şu kinin.
Bilinmeyen: Hiç mi kibirsiz bakmaz gözlerin?
5.8.21 | karanligiyazar
Sıcak bir yaz gününde, buz gibi bir damla olarak zihnime düşen o duyguyla başladı bu hikâye; nefret. Gözyaşı, kin ve intikam olarak şekillendi. Başlangıcı, ortası, karakterleri, dostlukları, aşkı ve en nihayetinde şu anda okuyacağın sonu bile o zamanlarda kurguladım.Lara'nınKağan'a bir bilinmeyen olarak içini döktüğü her an, sabret, sana da hak verecekler diyerek ilerledim. Çünkü bu hikâyeyi yazmak, karanlıkta dikiş dikmek gibiydi. Gözlerimi neredeyse tüm güzel duygulara kapatıp sadece zifiri bir infiale açtım. Bu yüzdendir ki, iğneyi defalarca elime batırıp kanattım. O acıya dayanarak, bu sonu senin için yazdım.
Unutma, etkilendiğin yerlerde kendinden bıraktığın her bir dokunuş, parmaklarımdaki iğne izlerine yara bandı kapatmak gibi iyi gelecek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitap, bana güzel duyguların varlığını hatırlatanO'na ve karanlığın perde arkasını görmekten vazgeçmeyen tüm okurlara ithaf edilmiştir.️ Keyifli okumalar🕯️
❦ ŞEYTAN ADINI FISILDADI ❦
Final Bölümü
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❧
İçimdeki özlemi, öfkeye sarmalayıp yürüdüm Mavi Tepe'ye.
Yol boyu kaç kez durdum bilmiyorum. Midem bulanıyor, vücudum kasılıyor, bacaklarım titriyor, kulaklarım uğulduyordu. Korkuyordum. Buraya yıllar önce küçük bir kız çocuğu olarak geldiğim günden daha çok korkuyordum.
Sokakları boş muydu yoksa dolu mu, ayırt edemiyordum. Gözlerim açık olsa da önümü gördüğüm pek söylenemezdi. Zihnimin her tarafından keskin bıçaklar saplanıyor, iyi düşüncelerimi ortadan ikiye bölüyordu. Tamam, iyi düşünce falan yoktu. Uzun zamandır yoktu. Ama tam da burada, şu saniyelerde, aramızda yürüyerek aşılacak mesafeler kalmışken her şey daha da kötüleşiyordu.
Kağan bizim İskele'ye geldiğimizi nasıl öğrenmişti? İş işten geçtiği için bu konu üzerine konuşmamıştık. Neticede aracı çoktu. Çağrı, kız kardeşine masumca bahsetse bile kulaktan kulağa dolaşmaya yeterdi. Hatta belki de Çağrı bile her şeyi Kağan'a ötmüş olabilirdi. Ona da güvenmiyordum, kimseye güvenmiyordum. Beni koruma bahanesine her sığındığında, iyi kalpli bir hüküm verici oluyordu. Ben hariç herkes iyiydi.
