Yargı Eksik Parçalar

Sürpriz ve Umut II

Ceylin'in hamile olduğunu söylediği geceden sonra birçok kez bu konuyu konuşmuşlardı. İkisinin kafası da çok karışıktı ve sürecin ne şekilde ilerlemesi gerektiğine dair birbirinden farklı fikirleri vardı. Ne yapacaklarını ve nasıl yapacaklarını defalarca konuşup en sonunda bir karara varabilmişlerdi. Ceylin'in babasının ölümünün ortaya çıkmasıyla başlayan korkunç süreçten önce zaten aile olmaya karar vermişlerdi. Ayrı bir ev, bir bebek... Bunlar hep istenen ve dahası kararı verilmiş şeylerdi. Daha sonra kendileriyle ilgili olmayan korkunç olaylar yüzünden herşey damaduman olmuştu.

"O" demişti Ilgaz. "Yan yana durmayı çok istememize rağmen, bunun için bulamadığımız gücü bize verecek."

Ceylin de böyle düşünse de, kafasına yatmayan birçok nokta vardı. Birincisi yeniden evlenecekler miydi? Evleneceklerse nasıl olacaktı bu? İlişkileri eski hale nasıl gelecekti mesela? İmzayı yeniden attık bitti diyerek kalplerindeki kırgınlığı da ortadan kaldıramazlardı ki... Eskiden aralarında var olan o sıcaklık, o yakınlık bu sefer olmaz diye çok korkuyordu Ceylin.

İkinci ise, Ceylin'in annesiydi. Ne Ilgaz'ı ne de bebeği sıcak karşılamayacaktı. Bunu biliyordu. Bilmediği vereceği tepkinin sertliğiydi.Bu da Ceylin'i korkutuyordu.

Üçüncüsü aklına olur olmaz gelen, geldiğinde de uzun uzun düşünse de içinden çıkamadığı şey... Bu bebek Metin Kaya'nın da torunu olacaktı. Ilgaz'a açık açık söylemişti. Bebeklerini kesinlikle görmeyecekti Metin Kaya. Asla kucağına almayacaktı. Ilgaz bunu duyunca yüz ifadesini sabit tutmaya çalışmıştı. Ceylin'in böyle bir isteği olacağını zaten tahmin ediyordu. Tahmin etmediği ise, bunu duyduğunda kalbine çöken ağırlıktı. Üzülüyordu Ilgaz. Aile onun için her zaman çok önemli olmuştu ve şimdi kendi kurduğu ailesiyle, içinden çıktığı, kökeni olan ailesi bir araya gelmeyecekti. Bu Ilgaz'ın canını çok sıkıyordu. Buna rağmen Ceylin'e birşey demeye de yüzü yoktu. Sonuna kadar haklıydı bu isteğinde Ceylin.

Ilgaz her açıdan Ceylin'i desteklemeye çalışıyordu. Bazı geceler Ceylin'in yanında kalıyordu. Bazı geceler ise -mesela geç saate kadar çalışması gereken geceler- Ceylin'in yanına gitmeye cesaret edemiyordu. "Ceylin'in evini şimdi onların ikisinin de evi mi olmuştu?" bu sorunun yanıtı yoktu Ilgaz'da. Ceylin'den bir teklif bekliyordu aslında. 'Ilgaz benimle kalır mısın?' demesini çok istiyordu. Ama Ceylin'den böyle bir teklif gelmiyor hatta Ceylin bunu ima bile etmiyordu. Çünkü,Ceylin Ilgaz'ın bebek sebebiyle yanında duruyor olması ihtimalini bir türlü aklından çıkarmıyordu. Bu sebeple, Ilgaz daha fazla adım atsın istiyordu. Ilgaz da aksi gibi kendini tamamen Ceylin'e bırakmıştı. Elinden geldiğince eskisi gibi davranmaya, o havayı oluşturmaya çalışsa da aralarında bir mesafe vardı. İkisi de bunun farkındaydı.

Tüm bu karmaşa yetmezmiş gibi bir de bebekleri olacağını ailelerine söylemeleri gerekiyordu. Ceylin'in karnı iyice belli olana kadar oldukça zamanları olsa da ikisi de bir an önce aileleriyle bu durumu konuşmaları gerektiğini düşünüyordu.

***

Ceylin yüzüne vuran güneşle başını çevirdi. Birkaç saniye bekleyip gözlerini açtı. Yatağın yan tarafına baktı. Boştu. "Yine gelmemiş." Diye geçirdi içinden. "Kaçıyor benden." Can sıkıntısıyla doğruldu. Yavaşça ayağa kalkarken midesi şiddetle bulandı. Elini ağzına götürerek banyoya koştu. Neredeyse her sabah oluyordu bu. Doktor, hamileliğinin ağır geçebileceğini söylemişti. Ceylin'in başına da başka türlüsü gelmezdi zaten. Ama bulantıları çok şiddetli oluyordu. Bazen sabah uyanma ve devamında gelecek olan bulantı fikri o kadar bunaltıyordu ki, geceleri uykuya dalmakta zorlanıyordu.

Bulantısı hafifleyince elini yüzünü yıkadı. Aynada kendine baktı. Üzgün ve yorgun görünüyordu. Kendi kendine gülümsedi. "Haydi Ceylin. Bebeğin için güçlü ol bu seferde." Dedi kendi kendine. Kendine aynada bakarken Ilgaz geldi aklına. Bu anlarda onu o kadar arıyordu ki... Yalnız hissediyordu kendini. Aklından geçen tüm bu düşünceleri bir kenara bırakmaya çalışarak aşağıya indi. Kendine midesini tutacak birşeyler hazırlamaya koyuldu. Bu sırada kapı çaldı. Ilgaz'ın geldiğini umarak heyecanla kapıyı açtı. Elinde bir saklama kabıyla annesini gördü.