W mózgu burza,
Wiatr ze wschodu.
Kwitnie róża,
Symbol rodu.
W tej familii piękna dama,
Która chodzi zakochana.
O młodzieńcu, bystrym, pięknym,
Myśli ciągle, zowiąc swym.
Co wyniknie z tego, nie wiem,
Ale raczej problem pewien.
Bo choć miłość - piękna sprawa,
Bywa zgubna niczym lawa.
Jednak zawsze to nadzieja,
Radość z życia nam rozlewa.
Więc niech będzie jej tak dużo,
Że nie zwiędniesz piękna różo,
Która stałaś się przysięgą.
Ogrodnicy cię nie sięgnął,
Więc bezpiecznie kwitnij dalej,
Nas zachwycaj i nie szalej.
A niech miłość dwojga tego,
Nie sprowadzi ich do złego.
CZYTASZ
?
RandomTo jakby zbiór moich myśli, poglądów, uczuć. Nie są to jakieś wiersze wysokich lotów, a bardziej zbieranina tego co potrzebuje wyrzucić z siebie.
