Mantık Evliliği (bxb)

4

"Lan oğlum babamın çalışma odasında niye kucak kucağısınız." Deyip karşımda yiyişen çifte baktım. "Altan baban burda bekleyin dedi gitti bir daha da gelmedi. Biz de kuruduk amk napalım." diyen Demir'e göz devirdim.

Berk Demir'in kucağından inip koşarak yanıma geldi ve boynuma atladı. "Seni çok özledim Emir nerelerdesin ?" Deyip ayrıldıktan sonra Demir'in yanına geçip oturdu. "Daha dün bizdeydiniz oğlum." Deyip güldüm. Demir de yerinden kalkıp yanıma gelince gerildim. Aslında çok iyi bir insandı ama bir türlü yıldızımız barışmamıştı.

Elini uzattığında karşılık verdim ve hep beraber odama gittik. Sonra aklıma Altan babam gelince "Siz geçin ben geliyorum." Dedim ve bahçeye çıktım. Hemen babamı aradım. Birkaç kez çalan telefonuma yanıt alamayınca gerilmeye başladım.

Babam genellikle evde olurdu bazen şirkete gider Ziver babama yardım ederdi ama genellikle evde olurdu. Çalan telefonumla ekrana baktım hemen. Babam arıyordu. Telefonu açtım ve kulağıma dolan sesle durdum.

"Altan Deren'in oğluyla mı görüşüyorum ?" Duyduğum yabancı ses beni biraz gerse de sakin kalmaya çalıştım. "Evet benim siz kimsiniz ?" Dedim. "Ben babanızın doktoruyum. Ufak bir kaza sonucu hastanemize geldi. Korkulacak bir şey yok ama bir gün hastanemizde ziyaret edeceğiz." Demesiyle içimi bir korku kapladı.

"Hangi hastanedesiniz ?" Deyip eve geri girdim ve arabamın anahtarını aldım. Adam adresi verdikten sonra odama çıkıp bizimkilere baktım. "Babamı hastaneye kaldırmışlar. Hastaneye gidiyorum." Dedim ve hızlı hızlı aşağıya indim. "Biz de geliyoruz." Diyen Berk'le beraber arabaya geçtik.

"Berk babamı arayıp haber verir misin ?" Dememle birkaç saniye duraksadı. "Kızmazsan bir şey sorucam." Demesiyle kafamı söyle der gibi salladım. "Hangi baban hastanede ve benim hangisini aramam gerekiyor." Dediğinde Demir'in güldüğünü duydum. "Altan babam hastanede Ziver babamı araman gerekiyor. Hoparlöre al." Dedim ve beklemeye başladım.

İlk çalıştan sonra açılan telefonla babamın "Efendim oğlum." Dediğini duydum. "Baba hastaneye gel. Adrese atarım." Dediğimde birkaç hışırtı sonucu "İyi misin ? Noldu ?" Dediğini duydum. "Altan babamı hastaneye kaldırmışlar korkulucak bir şey yok ama bir gün hastanede kalacakmış." Dedim.

Suratıma kapanan telefonla babamın çıktığını anlamıştım. Hastaneye geldikten sonra Berk babama konum atarken koşarak içeri girdim. "Altan Deren hangi odada kalıyor oğluyum ben." Danışmadaki kadın bilgisayardan bir şeylere bakıp. "4.kat 319 numaralı oda." Dedi ve hemen asansöre yöneldik.

Asansöre bindikten sonra 4'e basıp beklemeye başladık. Bizim kata gelince hep beraber inip odaya ilerledik. Kapıyı tıklattıktan sonra içeri girdim. "Baba iyi misin ?" Deyip yanındaki sandalyeye oturdum ve elini tuttum. "İyiyim oğlum endişelenilecek bir durum yok." Deyip gülümsemesiyle hasar tespiti yaptım.

Sadece sağ kaşında küçük bir bant vardı görebildiğim o kadar. "Ne oldu baba ? Nasıl oldu ?" Deyip gözlerine bakmaya başladım. "Çocuklar gelince markete gidip biraz abur cubur alayım dedim. Evdekilerin hepsini yemişsin." Hafifçe gözlerini büyüterek söyleyince güldüm.

"Sonra o dalgınlıkla karşıdan karşıya geçerken bir arabanın hızla bana geldiğini gördüm. Ben de kendimi geriye attım. Öyle oldu ama önemli bir şey yok. Başımı çarptığım için bugünlük burdayım o kadar." Babamın dedikleriyle gülümsedim. Arkamdan burun çekme sesi gelince arkamı döndüm.

"Ben özür dilerim Altan amca resmen bizim yüzümüzden olmuş." Diye ağlayan Berk'le onun yanına yürüdüm. Demir'in ellerini uzaklaştırıp kendim sarıldım. Demir'in kötü bakışlarına maruz kalsam da.