Mantık Evliliği (bxb)

22 - Final

9 yıl sonra ;

"Babacım etrafta koşmayın." Diyip Asel'le Aras'ın yanına gittim. Oyun oynayacağız diye tüm evin ağzına sıçmışlardı. Tabi yüz verende kabahat. Çocuklar sanki süper bir şey yapıyormuş gibi bir de onlarla etrafta koşuyordu.

"Hayatım acaba otursan anlatsan çocuklara yapmayın desen ne hoş olur dimi ? Yeni temizledik düzenledik daha ya." Dediğimde eliyle boşver işareti yapıp beni yanına oturttu. "Yine temizleriz yavrum baksana mutluluklarına." Diyip saçlarıma bir öpücük bıraktım.

Etrafta güle güle koşan kızımla oğluma baktım. Büyümüşlerdi baya. Biz evlat edineli 5 yıl oluyordu tabi büyürlerdi. Asel birinci sınıfa gidiyordu. Aras seneye okula başlayacaktı. O kadar güzellerdi ki onları izledikte pamuk gibi oluyordum.

"Doğru ama terliyorlar bak kar yağıyor bugün hasta olucaklar soğukta." Dediğimde bana çok absürt bir şey söylemişim gibi baktı. Haklı aslında ev çünkü yazdan beterdi. Napıyım ya hasta olurlarsa.

"Ben ikimize kahve yapıp geliyorum." Diyip kalkan Baran'la miniklerime baktım. Yorulup yanıma gelmişlerdi. Aras'ı sağ bacağıma Asel'i sol bacağıma koydum. "Baba biliyor musun yarın okul yokmuş." Diyen Asel'le kafamı aşağı yukarı salladım.

"Çünkü yıl başı bir tanem." Deyip saçlarını öptüm. Normalde mis gibi kokan kızım şu an ter kokuyordu. Normalde olsa iğrenirdim ama onda ter bile güzel kokuyordu. "Baba ben ne zaman okula gidicem." Diyen Aras'la ona döndüm.

"Seneye gideceksin oğlum." Dediğimde "Yani yarın mı ?" Diyen Asel'le Aras kafasını kaşıdı. Asel ona gülerken ben de ikisine gülüyordum. "Ben bebeklerime süt yaptım." Diyip içeri giren Baran'la çocuklarım ışık hızında bacaklarımdan kalmış ona koşmuşlardı.

"Babacım dikkat edin dökülücek." Desem de kimse beni tınlamıyordu. Baran elindeki sütleri koltuğun ortasında duran sehpaya bırakmıştı. Koltuğun bir yanına Aras diğer yanına Asel oturdu. Bir de kurabiye tabağını ortalarına bırakıp yanıma geldi.

Kahvemi verip dudaklarıma minik bir öpücük kondurdu. "Teşekkür ederim sevgilim." Dedim. O da gülümseyip burnunu burnuma sürttü. "Baba yapmayın sizi mi izleyeyim televizyonu mu şaşırıyorum." Diyip sitemle konuşan Asel'le güldük.

Televizyonda dönen çizgi filmle hepimiz onu izlemeye başladık. Sanırım süslememiz gereken ağaç bir süre daha bekleyecek gibi duruyordu. Akşama yemekleri yapmıştık Baran'la şu anda pişiyorlardı. Kahvelerimiz bitince ağacı da süsler hediyeleri paketlerdik.

Babamlar arkadaşlarımız herkes akşam bizde olacaktı. O yüzdendi bu hazırlık. Beraber çekiliş yapmıştık ve kim kime geldi bilmiyorum ama bana Yasemin abla çıkmıştı. Baran'a kim çıktığını bilmiyordum o da benimkini bilmiyordu tabi. Yasemin ablaya özel elbise diktirmiştim.

Çok ünlü bir markadan özellikle rica etmiştim. Onlar da beni kırmayıp tasarlayıp yapmışlardı. Bu elbise yeni sezonda çıkacak bir elbiseydi çünkü çok güzel olmuştu ama ilki Yasemin ablada olacaktı. Eminim hediyemi çok severdi.

Kahvelerimiz bittikten sonra Baran ağacı süslemeye başladı. Ben de hediyeleri paketledim. Asel'le Aras'a kim çıktı bilmiyorduk. İkisi de düşünüp ne alacaklarını kendileri seçmişlerdi. Tabi para bizden çıkınca aldıklarını görmüştük ama kime aldıklarını bilmiyorduk.

Herkese hediye paketlerini gösterip ağacın altına koydum. O kadar güzel dokuz yıl geçirmiştik ki. Acısıyla tatlısıyla her şey harika gidiyordu. Dokuz yıl önceki mutfaktaki konuşmamızın ertesi gününde çocuk evlat edinmeye gitmiştik.

İyi ki de gitmiştik. Asel de Aras da küçücüklerdi. Aralarında iki yaş vardı. Asel iki buçuk yaşındaydı Aras sadece birkaç aylıktı. İkisiyle de aynı anda ilgilenmek uykusuz kalmak derken dokuz yıl öyle böyle geçmişti.