Şu an arabada beraber nikah tarihi almaya gidiyorduk. Dün gece eve gittikten sonra maili kontrol ettiğimde hiçbir şey gelmemişti. Onu arayıp sorduğumda hiçbir şartı olmadığını söyleyip yüzüme kapamıştı. Be adam o zaman niye mailine bakarsın diyorsun. Cidden çatlak bu adam.
"Ne düşünüyorsun içli içli ?" Demesiyle ona döndüm. Yan profilden bile çok iyiydi. "Hiçbir şey." "Eminim bana kötü kötü şeyler diyorsundur." Dediğinde gözlerimi devirdim. "Yani Baran ben anlamadım seni. Bir gün çok katısın beni kaçırıyorsun sonra omzumda ağlıyorsun öbür gün yine çok katısın. Bir türlü çözemiyorum ne istiyorsun anlamıyorum." Dediğimde birkaç dakika sessiz kaldık.
"Sana ağladığım kısmı unut demiştim." Deyip elini radyoya uzattı. Uzattığı elini tutup indirecektim ama elleri o kadar yumuşaktı ki bırakasım hiç gelmedi. Birkaç saniye duraksayıp elini indirdim. "Farkında mısın bilmiyorum ama biz evlenmeye gidiyoruz." Dediğimde yutkundu.
"Farkındayım ama sırf şirket için yaptığın bir evlilik gerçek bir evlilik kadar pürüzsüz olmayacak sen de bunun farkına varsan iyi edersin." Dediğinde ona hak vermiştim. Ne alaka böyle çıkışlar yapıyorum ki anlamadım. Mal mıyım neyim. "Haklısın." Deyip radyodan rastgele bir şarkı açtım.
Vardığımızda arabadan inip direkt içeri yürümeye başladım. Baran da peşimden geliyordu. En erken hangi tarihe alıyorsak alalım da bitsin bu çile cidden. Baran'ı bekleyip beraber içeri girdiğimizde "Mutlu görünüyormuş gibi yap bari. Evleniyoruz." Deyip gülümsedi. Yapmacık gülümsemesi bile güzeldi.
Ben de ona gülümsedikten sonra Baran'ın yönlendirmesiyle bir adamın olduğu odaya girdik.
15 dakika sonra :
Kapıya inip arabaya bindiğimizde hala inanamıyordum. Nasıl bu kadar çabuk olabilirdi ki her şey. Yarın evleniyorduk evet doğru okudunuz. Yarın evleniyoruz. Ben artık Emir Deren değil Emir Kara oluyordum. Galiba sorun soy isimde çünkü böyle benim ismim de korkunç oldu.
Babamı arayıp beklemeye başladım. "Efendim oğlum." Sesini duyunca içime bir ağlama isteği geldi. "Ziver babam yanında mı baba ?" Dediğimde onaylayan birkaç mırıltı çıkarttı. "Dinliyoruz." Dedi. "Yarın evleniyoruz. O yüzden damatlık işini ve bahçeyi süslemeyi halledin." Deyip yüzlerine kapadım.
"Niye yüzlerine kapadın ?" Diyen Baran'la kafamı ona çevirdim. "Çünkü bir ton şey söyleyeceklerdi." Deyip telefonumu komple kapattım. "Sana göstermek istediğim bir yer var." Diyen Baran'la gerildim. Bu sefer kaçırmayacaktı. Beraber bir yer görmeye gidecektik. Aramızdaki samimiyet ne zaman bu kadar ilerledi ki.
"Tabi olur." Her zaman ki yapmacığımla cevap verip önüme döndüm. Yaklaşık 1 saat süren yolculuğun ardından bir eve varmıştık. Müstakil bir evdi oldukça güzel görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kimin evi burası ?" Deyip Baran'a döndüm. "Güzel mi sence ?" Diye sorduğunda genişçe gülümsedim. "Oldukça güzel." Ev cidden çok güzeldi. "Birkaç işlem gerekli daha üstüne çalışıyorum." Dediğinde ona döndüm.
