Camelot'un Düşüşü

52. Bölüm - Doğum

52. Bölüm – Doğum

Ragnor, Emery'i eski bir büyücü ebeye getirmişti. Bebeğin doğuma yakın olması onu kurtarmıştı, aşağıdaydı ve kılıç ona değmemişti ama Emery için aynı şey söylenemezdi. Ragnor onu kurtarmak için çok geç olduğunu biliyordu. Bebekleri dünyaya geldikten sonra intikamını alacaktı.

"Bebeği doğurmak zorundasın. Yapacağım her müdahale sana ya da ona daha fazla zarar verecektir." Ebe kadının dediklerine başını salladı Emery. Ragnor onun soğukkanlılığı karşısında şaşkındı, bunu bebeğini kurtarma isteğine verdi. Genç kız acı içinde ıkınırken Ragnor destek olmak için elini tuttu. Nihayet tüm işkence sona erdiğinde odayı bir bebek ağlaması sarmıştı.

Ebe küçük ağlayan kız çocuğunu ellerine verdiğinde Ragnor gülümsedi. Mavi gözleri parlayan bebeği fark ettiğinde donup kalmıştı. Kandırılmıştı. Emery büyük bir heyecanla yarasını umursamadan bebeği kucağına almaya çalıştığında Ragnor'u fark etmemişti. Büyücü ise bebeği geri çekmişti.

"Ne yapıyorsun? Bebeğimi bana ver."

"Bana yalan söyledin." Genç kız kaşlarını çatarak ona bakmıştı. Ragnor ise diğer terslikleri de fark etmeye başlamıştı. Yarası yokmuş gibi davranması normal değildi. Sanki kendi bedeni değil gibiydi. Ki bu doğruydu. Onun bedeni değildi. "Emery ne zamandan beri orada değil?" Emery artık rol yapmayı bırakmış, suratındaki masum ifade yok olmuştu. Kıkırdarken geriye yaslanmıştı.

"Sende en çok sevdiğim şey bu bakışın. Kardeşinin "kardeşin" olmadığını fark ettiğinde de böyle bakıyordun. Bu bakışı öyle çok bekledim ki!"

"Sana Emery ne zamandır ortada yok diyorum!"

"Neden? Seninle bile isteye birlikte olup olmadığını mı öğrenmek istiyorsun? Ah... Güven bana denedim. Sana dokunmayı... Ama kocasına fazla sadıktı, bir şekilde engel oldu. Hala içeri de bir yerlerde. Ama şundan sağ kurtulabileceğini sanmıyorum." Karnındaki kanayan derin yaraya dudak bükerek bakmıştı. "Benim için fırsat oldu. Şu aptal lanet kendime zarar vermeden ona zarar vermemi engelliyordu. Şimdi ise bedenini tamamen ele geçirebileceğim. Soruna gelecek olursak; kılıca dokunduğu günden beri benimdi. Benim kontrolü ele aldığım zamanları unutmasını sağladım. Zavallı, içten içe hep orada olduğumu biliyordu."

"Ama onunla birlikte oldum. Eminim."

"Onlar sadece senin rüyalarındı. Ben sadece görmeni sağladım. Şimdi cevaplarını aldığına göre bebeğimi geri ver." Ragnor yine bebeği geri çektiğinde gözlerini devirmişti. "Ragnor onu senden her türlü alacağım. Küçük hilelerin olmadan bana gücün yetmez." Büyü yapmaya çalıştığında küçük bir kıvılcımdan öteye gidememişti.

Emery kaşlarını çatarken Ragnor kucağında gözleri öncekinden daha çok parlayarak ona bakan bebeğe baktı. Tüm güçleri ona geçmişti. Yüce şövalye bir kız seçerken kendisini gizleyebileceğini sanmıştı. Ama yaşanabilecek bir mucizeyi tahmin dahi edememişti. Sonunda yenilmişti.

"Şuna bak. Umursamadığın ölümü seninde ölümün olacak. Güçlerin ufacık bir bebeğin eline geçti." Ragnor onu öldürmek için bile parmağını kıpırdatmayacaktı. Tüm olaylara şahit olan ebeye baktı. "Onu benim yerime göm." Yaşlı büyücü başını sallayarak onayladı.

"Ragnor! Bana yardım et, ölmeme izin verme. Lütfen en azından bir kez bebeğimi kucağıma almama izin ver." Emery gibi konuşması onu durdurmuştu. "Benim... Emery. Artık hiçbir şey yapamaz. Lütfen..."

"Emery seni öldürmem için yalvarırdı. Kurtarılmak için değil. Tekrar dene." Öfkeli çığlık karşısında duyarsız kaldı. Bir süre gerçekten Emery konuşur umuduyla duraksadı. Tekrar bir ses geldiğinde öncekine göre cılızdı.