Kıçımın Kötü Çocuğu ~bxb -ARA VERİLDİ

Masaj

İyi okumalar canlar

♤♧◇♤♧♡◇♤♧♡◇

Ahi'den

Sonunda yaram acıtmayı bırakmıştı. Artık rahat rahat hareket edebiliyordum. Bu durum beni çok mutlu etmişti çünkü Hasan abiye daha fazla yük olmak istemiyordum. Adam her şeyimle ilgilenmişti be.

İlk günlerde Yaver'in benimle ilgilenmesi aklıma gelince yüzümü bir tebessüm kapladı. Daha kendine bakamıyordu bir de bana bakmaya çalışıyordu yavşak. Yüzümdeki gülümsemenin farkına vardığım gibi ifademi düzelttim. Bu çocuk bana hiç iyi gelmiyordu.

Bugün sonunda okula dönüyordum. Gitmediğim günlerde işledikleri dersleri kaçırmamak için internetten bakmıştım birkaç videoya. Derslerim kötü değildi hatta iyi bile diyebilirdim. Çoğu kişinin sevmediği matematik bana çok güzel gelirdi mesela. Ama diğer derslerden pek haz etmezdim. İngilizce bunlara örnek olarak ilk sırada verilirdi. Hem biz niye İngilizce öğreniyoruz anasını satayım onlar Türkçe öğrensin!

Beni okula bırakan Hasan abiye bir eyvallah çekip arabadan indim. Okul hâlâ bıraktığım gibiydi. Derslerim iyi olsa da okulu hiç sevemeyecektim galiba. Ama son zamanlarda gelmek cehennem gibi hissettirmiyordu artık. Eğlendirecek birileri olduğundandı sanırım.

Çantamı iyice sırtlayıp ilerledim. Bahçeye girdiğim gibi de gözüme çarpan bizimkiler ve Yaver ile tayfasının olduğu çardakla kaşlarım havaya kalktı. Bunlar ne zamandan beri bu kadar yakınlardı?

Çağan yine herkesle arkadaş olabilme yeteneğini kullanmış olacak ki Yaver'i kolunun altına almış bir şeyler anlatıyordu diğerleriyse onun anlattıklarına gülüyorlardı. Arada Fetih denen çocuk da bir şeyler diyerek kahkahaları yükseltiyordu. Uzaktan çok samimi arkadaşlar gibi gözükmüşlerdi.

Yaklaştıkça Hamza'nın da şu kısa çocuğun omzuna kolunu attığını görebilmiştim. Hadi Çağan neyse de bu çocuk nasıl bizim soğuk nevale Hamza'ya bu kadar çok yaklaşabilmişti?

Çardakla aramda bir metre civarı bir uzaklık kalmışken Yaver'le göz göze geldim. Yüzünde oluşan ifadeleri saniyesi saniyesi izlerken kalbimin ritmi değişti.

Beni görünce ilk önce gözlerini büyüttü. Oldukça şaşırmış gibiydi. Sonra ağlayacak gibi bir yüz ifadesine büründü. Sonra ise yüzünde gülleri kıskandıracak güzellikte bir gülümsemeyle yerinden hızla kalktı. Şaşkın bakışlarımla yaptıklarını izlerken hızla yanıma yaklaştı ve üzerime atlayarak boynuma sıkıca sarıldı. Burnuma dolan kokusuyla derin bir nefes aldım.

Bir süre dikildikten sonra heyecanlı sesiyle kendime geldim. "Demek sonunda iyileştin."

Hâlâ beni sıkı sıkı saran kollarına bir bakış attım. Boğazımı temizleyerek  ondan ayrıldım. Bu çocuğa çok yüz vermiştim sanırım. Nasıl olur da bahçede herkesin önünde bana öyle sarılabilirdi?

Etrafına bir bakış attım ve gözlerimi gözlerine sabitledim. Sinirli olduğumu görmesini istiyordum. Yaklaştım ve elimi yakalarına uzattım. Yamuk yakalarını iki elimle düzeltirken konuştum.

"Sen çok yürek yemiş gibisin. Son zamanlarda kendine çok güvenmiyor musun sence de?"

Ellerim yakasında sert sesimle bir süre bana baktı sonra ise kafasını arkaya atarak sesli bir iç çekti. Yakışıklı yavşak seni!

"Ahi..... fazla naz aşık usandırır derler. Sence de yeterli değil mi?" Gözlerimi kocaman açmış nereden bu özgüveni bulduğunu düşünüyordum. Resmen aşığına naz yapan kızlara çevirmişti beni. Burada ne bir aşığım ne de naz yapan bir ben vardı!