ÖLMEDİM GÜÇLENDİM (Yeni Kitap)

Tesadüfler kombosu

BÖLÜM 7

Bu kadarını bende beklemezdim.

Akşam üstü saat beş civarıydı. Aradım sanırım sesini özlemiştim.
"Merhaba."
"Merhaba."
"Nasılsın?"
"İyi aynı herşey. Sen ?"
"Bende de durumlar aynı sesini duymak istedim ."
"İyi yaptın. Bana da sesini duymak iyi geliyor, hatta günlük rutinim haline geldin . En az iki üç doz almasam eksikliğini hissediyorum. "
"Ha hahhhh"
"Hayret sesli güldün."
"Ya utandırma."
"Tamam tamam. "
"Eee nerdesin? " dememle arkadan korna sesleri geldi.
Toplu korna sesiydi. Düğün konvoyundaki gibi.
"Bizim evin önündeyim yeni indim aşağıya. "

Bizim ev...

Daha önce hiç sormamıştım nerede oturduklarını .Dayanamayıp sordum. Cevabı duyunca da hayrete düştüm.
Lise birin hemen hemen hepsini ablamın peşinden dershaneye giderek geçirmiştim. Ben dershaneye kayıtlı değildim. O dersteyken ben kütüphane yada boş bir sınıfa geçerdim. Soru çözerek zamanımı geçirirdim. Bilmediğim bir soru olursa herhangi bir öğretmene sorup hemen gözden kaybolurdum.
İşte koca bir senemizi geçirdiğimiz dershane Savaş'ların evinin hemen dibinde.
Acaba kaç kere karşılaşmıştık? yada hiç karşılaşmamış mıydık?
Bana evinin nerde olduğunu söyleyince tutamadım.
" Biliyor musun ? Evinizin önünden o kadar geçtim ki . Hele bundan bir yıl önce hemen hemen hergün . Acaba hiç göz göze gelmişmiyiz ?"
"Sanmıyorum. Eğer görseydim. Böyle bir güzelliği asla unutmazdım."
"Ya tabi tabi eviniz şehrin en kalabalık yerinde , merkezde Allah bilir kaç tane güzel geçmiştir ordan."
"Geçtiyse bile hiçbirinin güzelliği akılda kalıcı değilmiş demek ki . Ama senin güzelliğin akılda kalıcı :)."
"Evet devam et . Biraz daha şımartabilirsin iyi gidiyorsun. " dedim ve sonra güldük .
"En sevdiğin yemek ne? diye sordum. Yemek yapmayı bilmiyordum ama öğrenmeye Savaş' ın sevdiği yemekle başlamak istiyordum.
"Karnıyarık " dedi.
"Yaaa benim de en sevdiğim yemek o."
"Hm tesadüfe bak. Ne güzel.
"Dur ben sorayım şimdi en sevdiğin tatlı ne ?
"Kadayıf ."
"İnanmayacaksın ama benimde."
"Şaka mı ?. Büyük tesadüf gerçekten sende anamdan üç ay süt içtim de tam olsun."
"Elif."
"Ne."
"Ne değil kibar ol efendim de".
"Efendim."
"Bende üç ay süt içmişim."
İkimizde bebekken çok efendiymişiz. Hele ben annem eline biberonda süt verirmiş. İçer bitirdikten sonra biberonu yere bırakır, uykuya kalırmışım.

Daha birbirimizi yeni tanıyorduk ve kim bilir daha bilmediğimiz ne kadar ortak yönümüz, benzerliklerimiz vardı.

Kendimi mutlu ve huzurlu hissediyorum... 🔐 §