How to kill the girl on fire? (Dutch)

Hoofdstuk 7

Caesar Flickerman begint met een lang verhaal. Daarna presenteert hij Glinster. Ze loopt vrolijk naar het podium in haar goudkleurige jurk. "Ben je er klaar voor, Glinster?" Ze glimlacht en gaat rechtop zitten. "Ja Caesar, ik ben er helemaal klaar voor." Klaar voor de dood, denk ik. Ze kletsen nog gezellig wat. Daarna Wonder. In zijn blauw met gele pak ziet hij er best vreemd uit. Hij is ook best vreemd. Daarna word ik omgeroepen. Ik loop naar het podium en ga zitten. "Zo Clove, heb je er zin in?" "Tuurlijk. Ik ben er helemaal klaar voor." Caesar Flickerman kijkt me aan. "Heb je andere tributen waarvan je denkt: Die zouden wel eens gevaarlijk kunnen zijn?" Ik schud mijn hoofd. "Nee. Sommige zijn wel sterk, maar ik ben niet bang." Zo nog een paar vragen, en dan gaat de zoemer. "Clove Slasher uit District 2!" Het publiek juicht, en ik verlaat het podium.

De interviews daarna gaan snel. Ik luister wel mee met Katniss Everdeen. Ze let niet erg op. "Wat?" Volgens mij is ze nerveus voor morgen. Morgen, als we in de arena gedumpt worden. Ik kan niet wachten. Er gebeurt niet veel interessants in haar interview, jammer genoeg zegt ze niet hoe ze aan haar 11 kwam. Op het eind gaat ze rondjes staan draaien als een kind van vijf. Ze heeft geluk met haar stylist, zonder hem zou ze nu al dood zijn. Daarna die Peeta. Hij vergelijkt de andere tributen met broden uit hun district. Ik snap niet wat er zo grappig aan is. Op het eind toch iets interessants: "Heb je nog een liefde in District 12?" "Er is wel een speciaal meisje. Alleen wist ze tot de boete niet van mijn bestaan." Het publiek zucht. "Wat als je wint? Dan ziet ze je vast wel staan." Peeta schudt zijn hoofd. "Winnen helpt niet voor mij.. Omdat ze hier is." Het duurt even voordat het tot me doordringt. Zijn grote liefde is Katniss Everdeen? Ik kijk naar haar, ze zit hem een beetje ongelovig aan te staren. We zullen zien hoever ze samen komen morgen.

De dag daarna moeten we al vroeg op. Ik heb nauwelijks geslapen. We worden naar de hovercraft gebracht, en natuurlijk heb ik weer het geluk naast onze lieve Katniss te zitten. Iedereen krijgt een spuitje in zijn arm, de volgchip. Katniss trekt meteen bang haar arm weg. Watje. Zelfs die twaalfjaar oude Rue durfde het. Dan stijgen we op. Ik kijk naar Cato, die voorover hangt in zijn stoel. Iedereen is doodstil in de hovercraft. Na ongeveer een half uur landen we.

We worden naar de startkamer gebracht. Iedereen heeft een eigen, die allemaal maar één keer gebruikt worden. Volgend jaar is er weer een andere arena. Mijn stylist geeft me een jas die warmte vasthoudt. "Nog 30 seconden." Ik kijk Papi aan. "Ga maar." Ik draai me langzaam om, en loop richting de buis. Zodra ik erin stap sluit hij. Geen weg meer terug. Ineens moet ik denken aan dat meisje, voor wie ik in de plek gegaan ben. Zou ze kijken, zou ze me herkennen als 'haar die in mijn plek is gegaan'? Zou ze hopen dat ik win? Blij zijn dat ik het ben, en niet zij, die misschien sterft? Ineens ben ik nerveus. Dan wordt de buis omhoog geduwd, en zie ik het felle buitenlicht.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Het beloofde lange hoofdstuk komt zo :)

Eindelijk weer wifi! Whoopwhoop

:)

Ik heb best wel veel geschreven gisteren.