How to kill the girl on fire? (Dutch)

Hoofdstuk 9

Laten we teruggaan naar het kamp. Ik ben moe." Glinster loopt naar Cato en begint druk tegen hem te praten. Zou het opvallen als ze ineens dood op de grond valt met een mes in haar rug? Ik heb het gevoel dat ik het maar beter niet kan doen. Ze gaat wel dood. Wonder versnelt zijn pas om ons bij te kunnen houden. "Hoi Clove." Ik rol met mijn ogen. "Hoi Wonder." Wonder is een belachelijke naam. Ik vraag me af hoe hij die heeft gekregen. Hij begint druk te praten, over de arena en de tegenstanders en hoe hij thuis mist. We zijn bijna bij het veld waar ons kamp is. Ik pak zijn schouders. "Wonder, je weet dat binnen twee weken minimaal van ons twee dood is?" Ik loop snel door. Wonder haalt me toch weer in. Dan hoor ik geritsel. Nee, geknetter. Het geluid wat vuur maakt. Ik draai me om, en zie een zee van vuur in het bos. Ik begin hard te gillen. Glinster, die al in slaap gevallen was, springt overeind, ziet het vuur en staat op. Ze wordt geraakt door een vuurbal en begint als een gek over de grond te rollen. Ik lach haar uit, totdat ik zelf bijna geraakt wordt. De vuurbal raast op me af, en ik spring net op tijd aan de kant. Als het vuur eindelijk weg is en er geen vuurballen meer worden afgevuurd, gaan we slapen. Plasmic beweert dat er niks gebeurd is, dat hij zelfs niks gezien heeft. Dan gaan we slapen.

De volgende ochtend gaan we meteen naar het bos. "Wat doen we met hem?" Ik wijs naar donjuan. "We nemen hem mee. Dan kan hij ons de weg naar haar wijzen." "En ik?" vraagt Plasmic. Cato draait zich om. "Jij blijft hier." Hij rent vlug weer naar zijn klapstoeltje, wetende dat Cato hem ieder moment kan vermoorden. Dan rennen we het bos in. Na ongeveer drie kwartier zien we haar. Katniss Everdeen. Ze zwemt in een poeltje. "Ik vermoord haar!" roep ik. "Niet als ik eerder ben!" schreeuwt Glinster. Dat kind kan niet normaal doen. We rennen achter haar aan. Ze klimt snel uit het poeltje, en rent weg. We rennen haar schreeuwend achterna. Ze klimt snel een boom in. Cato wil haar achterna gaan. Hij klimt haar achterna, maar is te zwaar, en valt uit de boom. Hij komt met een harde klap op zijn rug terecht. Glinster loopt erop af. "Laat mij maar." Ze schiet, ver mis. Als ze mij nou even laten is ze zo dood. Glinster schiet nog een keer, raakt de boom. Katniss trekt de pijl uit de boom en zwaait hem pesterig boven haar hoofd. "Laten we hier blijven slapen." We kijken allemaal Peeta aan. "Ze moet toch een keer die boom uit, ze kan er toch niet eeuwig blijven zitten?" Na een discussie besluiten we hier te blijven.

Midden in de nacht wordt ik wakker van een soort van zagend geluid. Ik neem aan dat het Cato's gesnurk is, dus ik ga weer slapen.

Gekriebel. Helse pijnen, steken. Gezoem. Ik spring overeind, en zie wespachtige beestjes rondvliegen. Ik gil, wat de anderen wakker maakt. En ik ren. Ik ren voor mijn leven, terwijl ik de wespen weg probeer te slaan. Ik zie hoe Glinster op de grond valt, slaande met haar boog, proberend de wespen weg te houden. En ineens, bam! Ik zie niet Glinster, maar Swan, het meisje die vorig jaar gestorven is, het meisje die mijn beste vriendin was. Ik hoor Glinster om hulp roepen. Maar ik ben niet zo gek om terug te gaan. Ik ren voor mijn leven. Dan gaat er een kanon af. Glinster. Ík zou haar vermoorden! Nu heeft die Katniss het gedaan! Ik wil Katniss dood, en wel nu. Een pijnlijke steek brengt me weer in de werkelijkheid. Rennen! Ik ren de vlakte op en duik het meer in. Meteen heb ik spijt van mijn actie, aangezien ik niet echt kan zwemmen. Proestend kom ik boven, en spartel naar de kant.