KABANATA 4
KAKATAPOS lang namin kumain. Tatlong putahe ang niluto ko at naubos ang lahat ng ito.
Naisipan kong mag lakad-lakad dahil nga sa kakatapos lang namin kumain, talagang naparami ang nakain ko. Masayang kumain pag marami kayong nagsasalo salo sa isang hapag.
Malamig ang simoy ng hangin na humahampas sa katawan ko. Habang naglalakad ako may nakita akong malaking bato na nasa ilalalim ng punong Niyog.
Hindi na ako nag dalawang isip kong uupo ba ako. Napaangat ako ng tingin sa langit. Maraming bituin na nag papahiwatig na walang ulan o hindi uulan.
"Inang.." I smiled. The moon simbolize for me, Is my Mother. "Kong sana buhay ka pa magiging proud ka sa lahat ng nakamit ni Amang kasama kami. Alam mo Nang naging mahirap nong nawala ka. Subrang mahirap. Mahirap mawalan ng isang Ina. Nangungulila ako sa pagmamahal ng isang Ina. Pagmamahal na alam ko na nabigay mo naman samin ng sapat at walang pagkukulang. Hindi ko lang talaga matanggap hanggang ngayon... Alam kong hindi tama na nagalit ako sayo. Naging malala ang maliit na sugat sa puso ko..." Hindi ko namamalayan na nag sipag unahan na sa pag patak ang mga luha ko. Inaamin ko may mga oras na sana ako na lang.
"Inang." Tawag ko. "Patawad—" At nawalan ako ng malaya.
Nagising ako sa liwanag na tumama sa mga mata ko. Napasapo ako sa ulo ko ng makaramdam ng sakit dito. Nilibot ko ang buong paningin ko.
"N-nasan ako?"
"Nasa kubo ka."
"K-kaede? Anong nangyari?" Tanong ko.
"Nahimatay ka. Buti nga at nakita kita. Inom ka muna ng tubig." Sabay abot ni kaede sakin ng isang basong tubig. Tinanggap ko naman ito at ininom.
"Salamat."
"Anong ginagawa mo sa ilalim ng niyog? Buti nga't hindi ka kinain ng aswang." Sabay tawa nito.
"Aswang? Naniniwala ka parin sa mga ganyan? Malapit na ang 2023, Kaede."
"Hindi natin alam."
"Airian. Anong nangyari? Salamat, Kaede." Sabay tapik ni Amang sa balikat ni Kaede.
"Maliit po na bagay. Maiwan ko muna kayo." Tumango naman si Amang. Tinitigan ko lang papalayong likod ni Kaede.
Niyakap ako ng mahigpit ni Amang. "Namimiss ko si Inang." Mahinang hagulhol ko. Hindi ko napigilang umiyak. "Shhhh... Tahan na. Hindi matutuwa ang Inang mo pag nakita ka niya umiiyak." Pag tatahan sakin ni Amang. Hindi ko akalain na sa tagal na ng panahon ngayon na ulit ako umiyak sa harap ni Amang.
Nagpaalam na kami para umuwi at nag pasalamat si Amang kay Kaede ganun din ako.
BINABASA MO ANG
In The Field of Golden Petals (Calinog Series #1)
RomansaA young woman who lives in the province. Her Father owns a flower farm in their area. Dahil sa probinsya siya nakatira ay nasanay na si Airian sa mga gawaing pang bukid. Hindi maarteng bata at may galang sa matatanda. Hanggang sa isang araw may nab...
