Secrets- Buurtpolitie (Kineke)

-22-

Tineke pov:

Als ik thuis was na het werk, deed ik mijn fiets weer opslot en liep naar binnen met een glimlach op mijn gezicht. Koen en ik zijn weer samen. Ik voel ne echt stukken beter nu. "Oh jee, wat heb jij uitgespookt.", zegt mijn minder als ik stil aan het zingen ben. Ik grinnik en neem een glas water waar ik een slok van neem. "Totaal niks bijzonder.", zeg ik en glimlach nogal vreemd. Mijn moeder zet haar handen in haar zij en kijkt me nieuwschierig aan. "Ik heb heel misschien mijn relatie weer opgehaald met Koen.", zeg ik. Haar mond valt open. "Tineke toch, waarom zou je dat doen? Je hield toch niet van hem? Niet dat ik niet blij voor je ben maar ik ben even in de war.", zegt ze. Ik zucht en leg het hele verhaal uit. Ze begreep het ook helemaal. "Maar goed, ik ga slapen. Ben moe.", zeg ik als ons gesprek gedaan is. "Is goed meisje. Tot morgen.", zegt ze. "Tor morgen mama.", zeg ik en geef haar een knuffel. Ik loop de trap op naar boven en plof neer op mijn bed. Chloé sliep al de kamer naast me. Ze is echt zo'n lief meisje. Ik kleede me om, gewoon een grote trui meer niet, en legde me neer in bed. Ik leg me op mijn zij en staar naar de foto van Koen en mij op mijn nachtkastje die ik terug geplaatst had. Ik lig daar in zijn armen en we lachen alle twee naar de camera lens. Ik krijg weer een warm gevoel. Ik mis Koen nu al. Ik hoop wel dat Koen de waarheid zei tegen me. Het kan best zijn dat hij er gewoon spijt van heeft en dat hij daarom iets verzon om het weer beter te maken. Ik weet het niet.. Ik had het beter eerst kunnen vragen, ik merk meteen als Koen liegt of niet. Natuurlijk kan hij helemaal veranderd zijn met de jaren die voorbij gegaan zijn. Ik zucht en draai me om. Na een paar keer val ik in slaap.

Koen pov:

De gordijnen gaven precies licht door de zon die erop scheen. Het was 6 uur. Ik moest weer gaan werken. Elke heeft me gisteren weer gebelt en ze vroeg of ik vroeger kon komen naar het werk omdat ze me wilde spreken. Waarschijnlijk weer over die ene kus. Wat ze deed was gewoon niet oke. Als ik er was stapte ik uit en liep naar haar toe. Ze was er al. Ze werkt ondertussen ook terug met mij samen sinds een jaar. "Oh hey Koen.", zegt ze. Ik glimlach naar haar en zeg iets dat er op lijkt. "Waarom wilde je me spreken?", vraag ik een beetje bot. "Wel.. ik wilde het gewoon goed maken tussen ons, dat we samen weer leuke dingen kunnen doen en onze band terug opbouwen.", zegt ze. Ik zucht. "Koen, ik snap dat je het moeilijk hebt met Tineke enzo maar voor mij is het ook moeilijk.", zegt ze. "Ja. Sorry, ik snap het.", zeg ik. "Maar het is al oke, Tineke en ik zijn weer samen.", zeg ik. "Meen je dat? Ben je er zeker van?", vraagt ze. "Ja, ik hield altijd al van haar.", zeg ik. "Ja dat weet ik, maar houd zij wel van jou? Ze is waarschijnlijk nog helemaal in shock.", zegt ze. Elke heeft wel een punt.. Houd Tineke wel van mij? "J  hebt wel gelijk. Ik zal het haar vragen.", zeg ik vastbesloten. Ze knikt. "Maar.. als dat zo is dat ze van je houd enzo.. gaat ze dan weer terug hier komen werken? Dan zijn we ons team kwijt. Elke en Koen..", zegt ze. "Het kan zijn dat ze terug komt. Ik weet het niet.", zeg ik. "Maar.. weet dat ik jou nog steeds graag zie. Ik heb een fout gemaakt en daar heb ik nog steeds spijt van.. maar ik wil maar dat je weet dat ik er altijd nog voor je ben.", zegt Elke. Ik glimlach dankbaar. "Kom, we gaan beginnen.", zeg ik. Ze knikt en we lopen samen het kantoor binnen. Even later mochten we op patrouille

Tineke pov:

Ik was al een tijdje wakker en was nu bezig in het restaurant. Vandaag moet ik maar tot 12 uur 's middags werken. Een aantal glazen maakte ik proper en zet die weer op het schap achter me. De deur gaat open en er komt een man binnen. Best breed gebouwt en hij draagt een volledig leren pak. Hij heeft in zijn linkerhand een brommer helm vast. "Dag meneer, kan ik u iets brengen?", vraag ik aan hem om vriendelijk te zijn. Hij kijkt een beetje vreemd naar me en ook naast me. Ik krijg er rillingen van. "4 maal bier aulsjeblieft. Wij zitten buiten naast het terras.", zegt hij. Ik knik als teken dat ik ermee akkoord ben. De man gaat weer naar buiten en ik ben ondertussen bezig met glazen inschenken. Als ik klaar ben ga ik met mijn plateau vol glazen bier naar buiten. Ik zie de vier mannen staan en ze kijken me heel aandachtig aan. Ik negeer het maar en loop door naar hen. "Aulstublieft, 4 glazen bier.", zeg ik en zet de glazen op een tafeltje. Ik voel me de hele tijd bekeken door die mannen, hun ogen branden gewoon op mijn vel. Altans, dat voel ik precies. "Wat is je naam?", vraagt een van de mannen die achter me staat. Ik voel zijn hand op mijn rug terwijl ik het laatste glas weg zet. "Uhm, Tineke.", zeg ik. "Mooie naam meisje.", zegt hij. Ik glimlach een beetje verlegen maar toch dankbaar. Ik wil mijn plateau weer nemen maar hij duwt die uit mijn handen waardoor die op de grond valt. Ik kijk hem bang aan en hij komf dichter.. waardoor ik meer en meer tegen de muur ga staan. "Wel Tineke, wil je mee gaan? We maken wel wat plezier samen.", zegt hij. "Nee bedankt, ik moet nog werken.", zeg ik als ik door wil lopen. Hij neemt de bovenkant van mijn arm vast en trekt me terug. Ik voel hoe ik langzaam aan echt bang begin te worden. "Kom toch mee braaf meisje.", zegt een andere die dichter bij komt en mijn wang aanraakt. Ik schud mijn hoofd maar ze trekken me meer en meer naar hun brommers toe. Ik vertzet me en probeer weg te gaan maar het lukt me echt niet. "Laat me gewoon!", roep ik tegen de man die me vast heeft. Hij neegeert me en legt me op zijn schouder. Vervolgens beland ik op de schoot van iemand die al op een brommer zit. Ze starten hun motor en heel snel rijden ze weg. Ik durf me echt niet te laten vallen nu. Het gaat veel te snel en hij heeft me te stevig vast.

Koen pov:

Na een aantal uren kregen we een oproep van een vermiste persoon. Het was in het restaurant waar Tineke werkt. Misschien zie ik haar daar wel. Waarschijnlijk wel want ze moest vandaag werken. We parkeerden onze wagen op de parking van het restaurant en stapten uit. We liepen binnen en een aantal mensen keken ons raar aan. Ik negeerde het maar en al snel kwam een man naar ons toe. De baas van Tineke denk ik. "Ja dag, goed dat jullie zo snel gekomen zijn.", zegt de man. "Ja, een vermiste persoon?", vraagt Elke. "Ja Tineke Schilebeeckx. Ze was hier aan het opdienen en ineens was ze nergens meer.", zegt hij. Ik trek grote ogen. "Wat?! Tineke?!", zeg ik bezorgd. "J-ja.", zegt de man. Ik zet een hand in mijn haar en kijk rond. "Wacht, kunnen jullie even volgen?", vraagt hij. Meteen volgen we hem en we gaan naar buiten. We zien een paar glazen bier staan en op de grond ligt een plateau. "Dit was haae plateau en ze was hier dus bezig met drinken geven en sindsdien was ze verdwenen.", zegt hij. Ik kijk in het rond en zie hier naast allemaal sporen van brommers. Zelfs sleep sporen. "Zou Tineke hier op een brommer getrokken zijn en dat die haar hebben meegepakt?", denk ik luidop en wijs naar de sporen. "Die kans is groot, laat anders het labo naar hier komen en dan vinden we misschien wel vingerafdrukken.", zegt Elke. Ik knik en ga daar mee akkoord. Als dat gedaan was, gingen we meteen op patrouille om Tineke te zoeken.