တိတ်ဆိတ် နေသောထမင်းစားခန်းအတွင်း
Taehyung မျက်နှာမှာမှုန်ကုတ်လျက်အိမ်အကူ အဒေါ်ကြီးကို ရစ်လို့...
"ဘာစားစားကို စပ်နေတော့တာပဲ...အစပ်လျှော့ဖို့ ပြောရတာလည်းအာပေါက်နေပြီ"
အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးမှာ ခေါင်းငုံ့ထားပြီး Taehyung ဆူသမျှသာငြိမ်ခံနေရသည်။
"အကို့အတွက် ကျွန်တော်လုပ်ပေးလိုက်မယ်
အန်တီသွားတော့နော်"
အိမ်အကူများက Jiminကို ဆို တရင်းတနှီးရှိကြသည်။ Taehyung ကိုမူ အမြဲလိုလို ကြောက်နေကြပြီး Taehyungဝင်လာရင်ကို ရှောင်နည်းမျိုးစုံနဲ့ဆင် ခြေပေးပြီးရှောင်ထွက်နေကြမြဲဖြစ်၏
"မင်း ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ Kim Jimin "
"အကို့ကို စောင့်ရှောက်မို့ပေါ့"
"တော်စမ်းပါကွာ...."
Taehyung စကားပြောရင်းနဲ့phone screen ကို ရွှေ့ရင်း gameဆော့နေတာ ဖြစ်သည်။
"အကို ခဏစောင့်နော် ဂင်ချီထမင်းကြော်လုပ်ပေးမလို့"
"အစက တော့ မင်းလက်နဲ့ထိသမျှ ဘာမှကိုမကြိုက်တာ အခုတော့စိတ်ပြောင်းသွားပြီ...
အခုလို လေးငါ့ကိုလုပ်ပေးရမှာပေါ့ မင်းကငါ့အဖေရဲ့ ပိုက်ဆံတွေနဲ့ ကျောင်းတက်နေရတဲ့ကောင်ပဲလေ..."
Jiminဘာမှပြန်မပြောဘဲ ထမင်းနဲ့ဂင်ချီတို့ကိုသာ ရောမွှေနေလိုက်တယ်
အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်
"အကိုစားကြည့်ပါဦး အစပ်လျှော့ပေးထားတယ်"
"မင်းလည်းစားလေ "
Taehyung ကJiminရဲ့ပန်းကန်ထဲကို အသားပြားတစ်ခု ထည့်ပေးလိုက်သည်။ Jiminပြုံးမိရင်း
ငယ်ငယ်က ထမင်းအတူတူစားတိုင်း ကိုကို ကသူ့ပန်းကန်ထဲက မုန်လာဥနီတို့ အသားပြားတို့ကိုခွဲထည့်ပေးနေကျအချိန် တွေကို ပြန်သတိရသွား၏
ကိုကို့ရဲ့ အရိုးခံဖြူစင်တဲ့စိတ်ထားလက်ကျန်လေးကတော့ ဘယ်လောက်ဖုံးဖုံး အခုထိမပျောက်သွားခဲ့
"ကိုကို "
မဝံ့မရဲလေးခေါ်မိစဉ်
"မင်းငါနဲ့အတူတူ အဆင်ပြေပြေနဲ့ဆက်နေချင်ရင်
နောက်အဲ့လိုမခေါ်မိစေနဲ့....ဒီနေ့ ထမင်းကြော်အတွက်ကျေးဇူးပဲ "
