I'm Yours (Book 1)

Part 39

After 5 years

*******

Sa loob ng limang taon hindi naging madali ang buhay ni Bong, nagpaka lango sya sa alak at halos kunin nya na ang buhay nya para matapos lang ang sakit buti na lang at naabotan sya ni Imee at nadala agad sa hospital..

Pero ng makalabas sa hospital balik ulit sya sa dati agahan nya ay alak, boung araw ay alak lang ang hawak nya..

Hindi sya halos kumakain umiiyak lang sya boung araw at sinisigaw ang pangalan ni Sara...

Bong is always wasted to the point na kahit lasing nag dadrive sya, sinasadya nya ibangga pero buhay pa rin sya..

His love for Sara is unconditional na kahit sinaktan na sya mahal na mahal nya pa rin.. He still celebrate their anniversary he make dinner, he puts two plates he bought flowers and he always brought the small box of surprise for Sara..

The engagement ring..

He was supposed to propose to Sara that night but it turns out she leave him..

Matagal ng plano ni Bong mag propose ky Sara pero dahil hindi pa ready si Sara, he waited long time until he thought of proposing on their 4th year but didn't happend..

Limang taong pero nandoon pa rin ang sakit at pangungulila nya ky Sara..

Maybe for some people it's easy to move on but for him its hell, its not easy as 1 2 3..

For him Sara is his one great true love...

He won't forget her until his last breath, even if she hurts him too much Bong still love her always and forever..

No other woman will replace Sara's place in his heart, no one will be..

-----

Bong's Pov

"Bongeeeeeeetttt!!!"

Nagising ako sa isang sigaw mula sa labas ng kwarto ko..

Tinakpan ko ang aking mukha ng unan para hindi marinig ang sigaw.. Antok na antok pako ayaw kong bumangon dhail wala na yung rason ng pag bangon ko iniwan nya na ako..

Bigla naman bumukas ang pinto kaya nag takip ako ng kumot, para umiwas.

"Hoy Bong bumangon ka na dyan!! Aba anong oras na may trabaho ka pa!!" bulyaw nya

"hmm Manang di ako papasok.. So please get out.." tamad kong tugon

"anong hindi ka papasok? Nag hihintay sayo ang mga client mo, ikaw yata ang abogadong lasinggero at tamad..

" Manang naman umalis kana, ayukong pumasok..

"Bong naman please limang taon na bumangon ka naman para sa sarili mo, kung hindi para sayo para ky Mommy at para sa amin na lang.. Bong alam kung masakit ang nangyari, pero di ba bilin ni Daddy bago sya nawala alagaan mo ang sarili mo wag mong hahayaang kainin ng lungkot ang buong pagkatao mo.. " saad nya at tuluyang umiyak

Tinanggal ko ang kumot sa aking mukha at minulat ko ang aking mata ng marinig ko ang pag iyak ni Manang, na awa ako sa kanila dahil sa lahat ng kabaliwan ko sa loob ng limang taon nandyan pa rin sila para sakin..

Pilit nila akong binabangon sa pagka lugmok ko dahil lang sa isang babaeng iniwan ako..

Agad akong bumangon at niyakap ko sya di ko matiis na nakikitang umiiyak sya at sila Mommy at Irene dahil sa akin..

"ssshhhh sorry manang.. Im sorry.. Sige na papasok nako.. Wag ka ng umiyak please..." saad ko habang hinihimas ang kanyang likod

Kumawala sya sa pagkaka yakap at nag salita..

"Bong hindi lang ikaw ang nasakatan sa pag alis nya, kami rin dahil tinuring na namin sya kapatid pero wala na tayong magagawa umalis na sya.. You just need to start moving Bong kahit masakit kylangan mong umabante, ayusin mo ang buhay mo Ading ko.. Ibalik mo yung Bong na masayahin dahil miss na namin sya.. Please Bong fixed yourself and be brave to face the present and the future.."

" Yes Manang I will.. And thank you for being so patience to me kayong lahat inalagaan nyo ako kahit halos patayin ko na ang sarili ko.. Hindi kayo sumuko sakin.. Mahal ko kayo Manang..

"syempre naman sino pa ba ang magtutulungan tayo pa rin pamilya di ba? So maligo ka na at mag ready dahil baka ma late ka..

" opo Manang.. Salamat ulit.."

Pagkatapos ay pumasok na ako sa banyo at naligo..

Pero habang nasa shower di ko mapigilan ang umiiyak, bawat patak ng tubig sa aking katawan ay kasabay ng pag patak ng mga luha ko..

"Sara I miss you.. I love you always"  bulong ko

Ng matapos na akong maligo ay agad akong nag bihis at bumaba na para kumain..

Pagkatapos ay umalis na ako para pumasok sa firm..

Yes kahit halos mabaliw ako nung iniwan ako ni Sara natapos ko pa rin ang pag la-law ko, I took the bar exam once at pasado naman..

Pagka dating ko ng firm ay sinalubong ako ng aking secretary para ibigay ang mga schedule ko ngayong araw..

Isa na akong criminal laywer ngayon hindi madali pero kaya naman..

Ilang minuto lang ang lumipas ay agad din akong umalis ng firm for my hiring.. At sa gabi naman ay nasa bar ako nag lalango sa alak..

Ganon lagi ang routine ko trabaho sa umaga inom sa gabi..

Naka uwi na ako sa bahay at ito lasing na naman.. Habang naka higa sa kama naalala ko yung mga masasayang moments namin ni Sara, how we make love in this room miss ko na syang katabi..

Miss ko ng makita ang mukha nya bago matulog at sa pag gising ko sya ang una kong makikita.. I miss all of her..

"I miss you mahal ikaw pa rin ang iibigin ko sa habang buhay, at sana ako pa rin ang mahal mo.. Sana pag nag kita tayo ulit pwede pa.. Sana tayo pa rin.."