KİMSESİZ VE DENGESİZ

MELİSA

Melisa'dan

Hayatımda herşey çok hızlı ilerliyor. Ailem bir trafik kazasında öldü ve bir vampir beni ölümden kurtardı. Buraya hızlı alışmam iyi değildi. Bir insan bir vampirin evinde ne yapabilirdi ki? Sadece onların yemeği olabilirdi.

Ama burada maral var. Maral da benim gibi insan olduğundan biraz olsun rahattım. Maralla sanki daha öncesine kadar tanışıyormuş gibi hissediyordum.

Nazayı da sevmiştim ama Maral bana daha farklı ve daha yakın. Maral'a karşı kendimi suçlu hissediyordum. Çünkü o gün ki kazanın sebebi ailemin yine birbirine girmesiydi

Kaza günü

"Melisa senin başka kıyafetin yok mu? Ne o göbeğin?" Dedi babam.

Ne zaman konuşsa geriliyorum. Cevap vermedim sinirlendirecek bir şey söylerim diye. Konuyu değiştirmek istedim

"A-anne, biz yanımıza yiyecek ve su aldık mı?" Dedim titrek sesimle.

Annem bana cevap vercekken babam sesini daha da yükseltti

"Yüzünde 10 kilo makyajla oturmaya utanmıyormusun?" Dedi hiddetle.

Bu konuşma aramızda her gün geçiyordu ama sesimi çıkaramıyordum. Çünkü ben makyajı da onun yüzünden yapıyordum

"Yüzümde ki morlukları kapatmak için, baba" dedim. Bu söyledigim onu daha da kızdırmıştı

"Yüzünde morluklarla geziyorsan hakkettiğin içindir. Dışarıda it kopuk varken üstünü başını adam gibi giyinmezsen daha çok morarır yüzün gözün. Bana cevap veriyor bir de gerizekalı" dedi.

Sonra yine annem yapacağını yaptı

"Cevap verme babana" dedi, babam dan defalarca dayak yemesine rağmen hâla onu yücelten annem.

Babam beni dövdüğünde ne yaptın da kendini dövdürdün diye bir de o döverdi beni.

Bir keresinde saç diplerimin çekilmekten kanadığını hatırlıyorum, acıdan bir hafta duş alamamıştım.

Ailem orta gelirli bir aileydi. Borcumuz yoktu öyle fazla. Ama muhteşem bir hayatta yaşamıyorduk.

Annemin babam gibi olmasi beni daha çok sinirlendiriyordu. Çünkü o bir kadın dı ve ben onun kızıydım. Beni anlaması ve kucaklaması lazımdı. Babama yapma demesi lazım. Çenemi tutamadım

"Neden bunu yapıyorsun, anne? Babam dan korktugun için mi? Yoksa ona yalakalanmak için mi?" Dedim

Biliyorum, bu kelimeleri kullanmamam lazım. Ama sabrım bir yere kadar dı. Babam beni dövdüğünde göğsünde ağlayabileceğim anne gibi bir anne yoktu karşımda.

Ben bunu söylediğim için yine dayak yiyeceğim. Ama söylemesem ilerde yine...

"Senin o küçük dilin fazla uzadı şeytan. Aklın sıra laf sokmaya mı çalışıyorsun?" Dedi.

Sinirlendiği her halinden belli idi. Babam direksiyonu öyle sıkı tutuyordu ki direksiyonu sıkan parmakları bembeyaz olmuştu.

"Sen bir kadın değilmisin? Sen bir anne değil misin? Sen nesin, Asiye Yaldız? Cevap vermiyormusun? Senin ne olduğunu bilmiyorum ama ne olmadığını çok iyi biliyorum. Sen asla bir anne değilsin, karnında 9 ay bebek taşımayla bir anne olamazsın! sen bir kadın olamazsın çünkü sana kadın demek diğer kadınlara hakaret olur, sen--"