Olin in Kahadras

Chapter 33 - Tale of the Maze

OLIN

Nakakaurat ang lalaking kaharap ko ngayon. Anak daw siya ng kataas-taasang diyos na si Kaptan? Ano naman ngayon? Ni hindi ko 'yon kilala. Tatapusin ko na ang bubwit na ito!

Akmang papakawalan ko na ang kapangyarihang inipon ko sa mga kamay ko nang magsalita siya.

"Olin, hindi ako lalaban!" sigaw niya at itinusok ang ginintuang espada sa lupa. "Inatake lang kita ng kidlat para magising ka. Para magising ka sa katotohanang hindi ka kalaban dito at hindi ka masama. Olin, we're brothers, for goodness' sake!"

"Manahimik ka, bubwit-"

"Olin, do you remember? Kinaibigan kita noong bata pa tayo kahit alam kong anak ka ni Sinrawee, ang taong ipinagpalit ang pagkatao sa kadiliman para lang makakuha ng kapangyarihan. Pati na rin ang kapatid niyang si Helong. I know, Olin. I know. Pero natakot ba 'ko sa 'yo? Hindi! Dahil alam kong iba ka sa ama mo, hindi ka masama. Nasasaktan mo lang ang mga nakapaligid sa 'yo dahil 'di mo pa ma-control nang tuluyan ang kapangyarihan mo ngayon. At ngayong alam ko nang magkapatid tayo, hindi ko hahayaang maging ganiyan ka habang-buhay. Hindi ko hahayaang dalhin ka ni Sisiburanen sa Kasakitan. Isa kang Melyarine. Dito ka nababagay sa Kamariitan-sa Kahadras." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay may dumausdos na luha sa kaniyang mga mata.

Di-kaginsa-ginsa, may isang lalaking tumabi sa prinsipe. Natatakpan ng asul na tela ang kaniyang katawan. Tanging mukha lang niya ang nakikita ko. Kasalukuyan siyang lumulutang sa ere. Hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang kulay-abo niyang mga mata at saka umiilaw rin ang letrang "H" na nakatatak sa kaniyang noo.

Kapagkuwan ay dumoble ang paningin ko. Naniningkit ang mga mata, dahan-dahan kong hinawakan ang ulo ko gamit ang magkabila kong kamay. Parang pinupukpok ng maso ang aking ulo nang paulit-ulit. Buwisit! Ano 'to?

Ilang sandali pa'y may mga pangahas na alaalang pumasok sa 'king utak. Sa dami niyon ay parang wala na 'kong maintindihan. At kasabay niyon ay ang unti-unti kong pagliit hanggang sa kasing-tangkad ko na lang ang binatilyong kaharap ko.

Si Prinsipe Helio? Ano'ng ginagawa niya rito? Dapat nagpapahinga siya! At saka isa pa, bakit hawak niya ang espada ni Burigadang Pada?

"Ano'ng nangyari?" ang tanong na lumabas sa 'king bibig.

"Olin, you're back . . ." ungot ni Helio, lumuluha.

Ngunit laking-gulat ko nang may humawak sa magkabilang balikat ko at iniharap ako sa kaniya. "Ikaw ang kasalukuyang pinakamalakas dito sa katakut-takot na parte ng Kamariitan, Olin. Ngunit mayroon lang kahinaan. Alam mo kung ano 'yon? Puso," mariing wika ni Sinrawee at dahan-dahang inilapit sa 'kin ang hawak niyang kulay-uling at patusok na bato.

Hindi ko maigalaw ang mga kamay ko. Ano'ng ginawa niya?

Akmang itatarak niya ito sa puso ko nang may palasong nagbiyak sa bato. Nilingon ko kung saan galing ang nakawalang palaso at awtomatikong uminat ang mga labi ko nang makita siya. Si Solci.

Umabante siya, suot-suot ang nang-iinis na ngisi. "At 'yan naman ang wala ka, Sinrawee. Nakakaawa ka."

Humakbang paurong si Sinrawee, nagtangis ang bagang. Ikinumpas niya ang kaniyang mga kamay saka bigla na lang lumitaw ang mga itim na lagusan sa kaniyang likuran. Kasunod niyon ay ang paglabas ng mga panibagong hukbo ng mga nilalang na may itim na balat-mga yawa. Tumabi naman kay Sinrawee ang Mambabarang at Mansalauan.

Nahagip din ng paningin ko ang berdeng salamangkero na si Girion na umalagwa galing sa ilalim ng lupa. Ano'ng ginagawa niya roon?

Lumapit naman sa 'kin sina Mounir, Helio, Solci, Rayna Helya, Madani, Lubani, at iilang nakaligtas na eskrimador ng Melyar.