Stark Family

7.Bölüm

Tony eve döndüğünde Peter dışarıdaki bankta oturuyor ve telefonundan bir şeylerle ilgileniyordu. Arabayı garaja çekip zaman kaybetmeden inen Tony mutluluktan neredeyse çığlık atacaktı. Garajdan çıkıp Peter'ın görüş açısına gelince çocuğu ayağa kalkmış ve meraklı bir şekilde kendisine bakarken gördü. Tony işte o an sdayanamadı ve sevincine yenik düştü. Küçük bir çocuk gibi mutlulukla Peter'ın üstüne koşmaya başladı. Peter neler olduğunu anlamazken üzerine gelen Tony sebebiyle şaşkınlıktan gözleri büyüdü.
"EVLAT HER ŞEY YOLUNA GİRDİ. BURADA KALACAKSIN."

Çocuğun üzerine doğru koşarken söyledi bunları üstelik bağırarak. Peter kısa bir süre yerinde donup kalırken duyduklarını anlamaya çalıştı. Ardından o da Tony'nin üzerine koşmaya başladı. Bir kaç saniye sonra ikili sevinç ve kahkahalarla birbirine sarılırken Peter başını kaldırıp Tony'le göz göze geldi.
"Gerçekten mi burada mı kalacağım?"

Sesindeki mutluluk ve heyecan Tony'nin içini ısıtırken çocuğun saçlarını karıştırdı.
"Ömrünün sonuna kadar buradasın asla ayrılmayacağız. Söz veriyorum."

Peter tekrardan Tony'e sarılırken gülmeye başladı.
"Teşekkür ederim teşekkür ederim. İyi ki varsın. Seni çok seviyorum."

Tony işte o an yüzündeki saf gülümsemeyle öylece kaldı. Çocuğun söyledikleri içini karmakarışık duygularla doldururken Morgan'dan sonra tekrar baba olmuş gibi hissetti. İstemsizce gözleri dolmuştu. O an içinden şimdi olmaz salak diye geçirdi. En son Morgan doğduğunda mutluluktan bu hale gelmişti. Kafasındaki düşünceleri dağıtıp derin bir nefes aldı ve kucağındaki çocuğun saçını öptü.
"Bende seni çok seviyorum evlat."

O sırada gelen sesler nedeniyle dışarıya çıkan Pepper ikiliyi gördü. Hemen merak ve heyecanla yanlarına giderken konuştu.
"Hey neler oluyor? Yoksa..."

Sesindeki heyecanı bastırmaya çalışarak Tony'e baktı. Adam gülerek eşine bakarken evet anlamında başını sallıyordu.
"Her şey düzeldi. Peter'ı kimse alamayacak."

Pepper hemen sevinçle gülmeye başlarken Peter'a yaklaştı ve sımsıkı sarıldı. Bir anne şevkatiyle kollarını iyice dolarken çocuğu mutluluktan kalbinin derinliklerine katmak istedi.
"Ahh Pete çok mutlu oldum."

Ardından geri çekilirken Peter gülümseyerek ikiliye bakıyordu fakat o an farkettiği şeyle donup kaldı. Harley kapıdan koşarak çıkıyordu arkasında da Morgan vardı. Tuhaf olan şey ise yüzünde bazı boyalar ve kafasında da pembe bir taç olmasıydı.
"Tanrım, yardım edin daha fazla dayanamayacağım. Peter lütfen yardım et."

Hepsi o tarafa döndü. yYüzünde boya ve kafasındaki taçla yanlarına gelen Harley'i gördüklerinde ise bir an donup kaldılar ama kahkaha atmaları fazla uzun sürmedi.
"Lütfen yardım edin... Morgan'la baş edemiyorum... Hey gülmeyin!"

"Hayley buyaya gel daha oyunumuj biytmedi. Hem şen prenşeşsşin koşmaman geyekiyoy."

Morgan'ın elinde pembe bir kumaş vardı ve muhtemelen bunu Harley'in üzerine örtmeyi düşünüyordu. Harley sonunda pes ederken uzun bir soluk verdi. Tony kahkasını zar zor bastırarak konuştu.
"Bu anı asla unutmayacağım."

Harley bunun üzerine bir kaşını havaya kaldırmış şekilde Tony ve diğerlerine bakmaya başladı ardından sinsice gülümsedi Morgan'ı kıramayacaklarını biliyordu.
"Hey Morgan neden çay partinde daha çok prenses yok. Bence üç kişi için yer vardır."

Morgan bir kaç saniye düşünüp heyecanla yerinde zıpladı.
"Eveeyytt eveyt anne, baba, Petey hadi şijde gelinnn."

Üçlü şaşkınca birbirine bakarken Harley gülmeye başlamıştı.
"Nasıl oluyormuş? Tanrım çok zekiyim."

"Hadi amaaa çay paytişine geç kayıcaj."

Elindeki pembe kumaşı Harley'in eline tutuştururken eve doğru ilerlemeye başladı. Tony pes etmiş bir halde omuzlarını silkip Pepper ve Peter'a baktı.
"Pekala patronu duydunuz geç kalıyoruz hadi."

Hepsi birden gülmeye başlarken bir yandanda öndeki küçük kızın peşinden gitmeye başladılar.
Ve o günü hep birlikte eğlenerek geçirdiler.

Bir çılgınlık yapıp yeni bölümü şimdi atmaya karar verdim. Çünkü sonraki bölümde zaman atlaması olacak ve bölmek istemedim sanki yeni bir faza geçiş yapıyormuş gibi olsun diye.

Hepinizi çooook seviyorum. Diğer bölümde görüşmek üzereee...