Stark Family

30.Bölüm

Sonunda evine gelebilmenin rahatlığıyla arabadan indi Tony. Gereksiz bir şekilde akşama kadar hastanede tutulmuştu. Bahane olarak da bazı testlerden söz etmişlerdi. Tabi Tony bunları istemeden hastaneden çıkıp gitmek istesede yanındaki Peter asla bunlara izin vermedi. Ha tabi birde sürpriz için zaman kazanması gerekiyordu. Hiçbir şeyden haberi olmayan Tony oğlunu bekledi. Peter'da hemen arabadan inerken sürprizi ağzından kaçırmadan günün bittiğine kendisi bile inanamıyordu. Çocuk eve doğru ilerlemeye başlarken Tony kolunu onun omzuna atıp yürümeye devam ettiler.
"Gerçekten burayı özlemişim. Sessizliği sakinliği ah özelliklede laboratuvarı."

Peter sessizlik ve sakinlik kısmında biraz kıkırdasada Tony farketmedi.
"Bak ne yapalım biliyor musun güzel bir yemek yiyip ailecek film izleyelim sonra annenle kardeşinde yatınca laboratuvara gidelim ha nasıl fikir. Eskiden yaptığımız gibi gizlice."

Tony büyük bir heyecanla söylemişti bunları. Peter gülmeye başlarken o günleri özlediğini fark etti.
"Buna gerçekten çok ihtiyacım var. Olur yapalım."

Yürümeye devam ederlerken Tony heyecanla çocuğun saçından öptü.
"Ahh benim küçük örümceğimm."

Birkaç adımın sonunda Tony açık olan kapıyı itti. Etrafın karanlık olması nedeniyle kaşlarını çatarken Peter onların burada olduğunu hissedebiliyordu.
"Neler olu..."

"SÜRPRİZZZ!"

Işıklar tekrardan yanarken Tony afallamış bir şekilde önündeki insan kalabalığına bakıyordu. Herkes oradaydı. Daha dün uzayda olan Thor'dan ölümüne onunla dövüştüğü Bucky'ye kadar. Peter heyecanla babasına dönerken onu ağzı açık bir şekilde şoka girdiğini görünce kendi tutmayıp gülmeye başladı. Tony daha yeni yeni kendisine gelirken önce yanındaki gülen çocuğa sonrada diğerlerine döndü. Tamam bu gerçekten onu duygulandırmıştı bu konuda yalan söyleyezmedi. Ama bir yandanda lanetler okuyordu. Tanrı aşkına ailesiyle güzel ve sessizce vakit geçirecekti lanet olsun. Yanına koşup kucağına atlayan Morgan'a kadar anca kendine gelebilmişti.
"Babaa sana sürpriz yaptıkk."

Tony gülerek kızının yanağından öptü. Diğerleri hala ona bakarken bir konuşma yapması gerektiğini anladı. Bir koluyla Morgan'ı kucağında tutarken diğer kolunu da Peter'ın omzuna atıp kendisine çekti. Kalabalığın önündeki sevdiği kadına Pepper'a bakarken gülümsedi.
"Pekala benden bir konuşma yapmamı bekliyorsunuz gibi duruyor."

"Evet lanet olası yap şu konuşmanı artık."

Tony hafiften tanıdık gelen sesle gözleriyle o kişiyi aradı. Bir dakika o... Şizofreni falan mı olmaya başlamıştı acaba? Ağzı açık bir şekilde Loki'ye bakarken Natasha hafiften kızgın bir şekilde ayağına tekme attı.
"Hey bu acıttı."

Kısa bir süre şoka giren Tony derin bir nefes alıp bunu konuşmama kararı aldı. Anlaşılan çok şey değişmişti.
"Öncelikle hepinize çok teşekkür ederim. Hepinizin benim için değeri çok fazla. Tabiki bunun bir sıralaması var ona göre davransanız iyi olur."

Kalabalıktan gülme sesleri yükselirken Peter ve Morgan kısa bir süre birbirlerine bakıp güldü.
"Biliyorum olayların üzerinden uzun bir süre geçti ama bundan bahsetmeliyim. Şuan burada aramızda olmayan kendini feda eden kişileri unutmayalım lütfen. Belkide onlar olmasa şuan burada olmazdık."

Tony durgun bir ses tonuyla konuştu. Herkes Tony'i haklı bulurcasına başını salladı. Tabiki onları unutmayacaklardı. Aralarında Natasha'nın gözleri dolarken Pepper koluyla onu kendisine çekip buruk bir şekilde gülümsedi. Wanda ise sadece susuyordu. Belkide Vision konusunu asla açmamak üzere sonsuza kadar kapatmıştı. Sonrasında Tony bu kasvetli ortamı bozmak için güldü.
"Ayrıca arkamdan iş çevirdiğiniz için de teşekkür ederim. Çok fazla söyleyecek bir şeyde yok aslında evimi savaş alanına çevirmeyin yeter."