I was packing things when I received a message from manang Henya this morning. Hindi ko inaasahang ganoon ang matatanggap kong balita. Dalawang araw ng wala ang kanyang bunsong anak dahil sa malubhang sakit at yun ang dahilan kung bakit hindi siya nakabalik ng bahay. Nag-aalala ako ng sobra para kay manang Henya, sa ano mang hinagpis na nararamdaman niya ngayon dahil sa pagkamatay ng kanyang anak.
Nag iimpake ako ngayon ng mga gamit dahil pupunta ako ng probinsya para makiramay. Dala ko rin ang ibang gamit ni manang Henya dahil pansamantala muna siyang manatili doon habang hindi pa naililibing ang kanyang bunsong anak.
"I'm sorry but I won't go to school right now because I have something important to go to. Pupuntahan ko si manang Henya sa probinsya, makikiramay ako sa anak niyang namatay." Kausap ko si Keyla mula sa telepono at nagpaalam narin ako sa kanila na hindi ako makakapasok.
"Allright. Gusto mo bang samahan ka namin?"
"No it's okay. Tawagan mo nalang ako kung may bagong gagawin." Sagot ko.
"Copy. Take care. I love you. Bye."
Agad ko ng ibinaba ang telepono at sinimulan ng ilagay ang mga gamit sa likod ng sasakyan ko. It's already 7'oclock in the morning at 4-5hours din ang byahe papunta doon.
When I finished fixing everything, I decided to leave. Pagkalabas ko ng bahay ay agad akong bumaba ng sasakyan para e lock ng mabuti ang dalawang gate nang biglang may nagsalita mula sa likoran ko.
"Are you going somewhere?" Tanong nito. Sa sobrang pamilyar ng boses hindi mo na kailangang lingunin para alamin kung kaninong boses iyon.
Sigh!
"I will visit manang Henya in the province. Makikiramay ako sa anak niyang namatay." Kalmadong sagot ko habang abala parin sa pag lock ng gate.
"Pero may pasok ka ngayon."
"Mas importante pa ba yan kesa kay manang Henya?" Hinarap ko siya.
"Okay. I'll go with you." Walang pagdadalawang isip na sagot nito kaya napatingin ako sakanya.
"No thanks! I can manage." Nginitian ko siya at tinalikuran. Nagtungo ako sa kotse nang magsalita ulit ito.
"The province is far from here kaya ipagdadrive na kita."
"I said I c ---"
"Don't say anything, Tasha Lopez Carson. Just agree." Nanginit ang tenga ko sa narinig ko.
Hinarap ko siya ng nakakunot ang noo.
"Don't call me by my full name! At pwede ba, tigilan mo ang pagiging possessive! I know what I'm doing. So leave!" Inis na sunggab ko sakanya. Hindi ko pa nakakalimutan ang ginawa niya saakin last night. So don't he dare to do something stupid again.
"Hindi ako aalis ng hindi ka kasama. So wheather you like it or not. I'll go with you."
Fvck!
"I don't need your help, Tristan. Do you still not get it? I don't need you." Sabi ko habang diniin ang huli kong sinabi.
Napahinto siya.
Mas diniin pa niya lalo ang mga tingin sakin at dahan dahan itong lumapit kaya napaatras ako. Napasandal ako ng sasakyan nang isinandal din nito ang kanang kamay niya habang hindi pa rin nawawala ang mga tingin nito sa mga mata ko.
"How long will you refuse my offer? Huh! Okay let's play a game— One more rejection, one kiss." Napalunok ako sa sinabi niya. The fvck! Anong trip niya? Hindi lang siya napagbigyan ulit sa gusto niya makikipag laro na.
St*pid sh*t!
"Make sure you don't lose, man!" Sagot ko habang ramdam parin ang diin ng mga titig nito.
Ngumisi ito ng nakakakolo. "I'll make sure you will never forget your first kiss. I will make it special." Oo alam kong maaga pa, pero bakit ako pinagpapawisan.
What the hell!
Naitulak ko siya ng buong pwersa pero dahil sa lakas nito, bumalik ako sa dati kong pwesto.
"Just agree, Tasha!"
"No!" Pilit na pagtatanggi ko.
Bumuntong hininga ito at nilagay sa tenga ko ang mga labi nito.
"Pasalamat ka, I still want your first kiss to be special so I wont take it now." He sighed. "Let's go." Bulong nito at agad akong hinawakan sa kamay. Hinigit niya ako papuntang frontseat at pinagbuksan ng pinto.
"Fvck!"
Yun nalang ang nasabi ko sa sobrang inis kahit gustong gusto ko na itong sakalin.
-----
Tristan's POV
I know Tash has a word. Meron din siyang paninindigan na kapag sinabi niya ang isang bagay, hindi na iyon magbabago pa. For her, she can do everything that others think she can't do. Yes. She is a very independent woman and it is very hard for me to deal with this kind of women. She rejects all my offers. Lahat din ng sinasabi ko ay binabaliktad niya. But after all, wala pa rin siyang magagawa.
Nasa kotse niya kami ngayon at papunta kami ng probinsiya para makiramay sa anak ni manang Henya na namatay. Nasa tabi ko siya at hindi parin ito kumikibo. Alam kong ayaw niya akong isama but I'm doing this for her. Ayoko siyang bumyaheng mag isa dahil baka may mangyaring hindi maganda sakanya sa daan. And look what she was wearing right now. It's a black tank top and highwaisted jeans. Yong pang itaas niyang suot ay nailalabas na ang upper part ng kanyang katawan. Yeah. I am pointed her cleavage and navel. Napatingin ako sa suot niya na naiirita.
Holyshit!
Pupunta siya doon na ganyan ang suot? Is she out of her mind? I'm fine with her wearing it if we're going to wander around, but no. We sympathize with manang Henya's daughter so she should be dressed presentably and formally.
Hindi na ako nakapagpigil kaya napagdesisyunan ko ng ihinto ang sasakyan. Sa paghinto ng sasakyan, hindi man lang ito pumalag or kahit gumalaw man lang. And I noticed that her head was tilted so I leaned it properly. Okay. I think she fell asleep.
Kinuha ko na agad ang jacket na nasa backseat at dahan dahan itong inilagay sa magkabilang balikat niya. Nagkalapit ang mga mukha namin kaya hindi ko maiwasang titigan siya.
Oh God!
I was just staring at her beautiful face down to her soft lips. I could also smell her sweet scent which made me unable to take my eyes off her.
Hindi nakakasawa ang ganda na meron siya.
She was the most beautiful women I've ever met. And for me, she looks like a star that's hard to reach. Mapapatingin ka nalang dahil hindi mo ito basta-basta maaangkin.
Natatawa nalang ako sa iniisip ko. You really can't possess her, Tristan.
