Beklenmeyen | SANDMAN (+18) (TAMAMLANDI)

Bölüm 8 - 🌒

Aurora düzenini sadece kendisinin bildiği dağınık odası içinde eski bilgisayarında dönem ödevini hazırlarken, Morpheus onun yatağına uzanmış kızın narin figürünü inceliyordu. Saçlarını kafasının üzerinde bir kalemle toplamıştı ve inatçı bukleleri ensesine dökülüyordu. Üzerinde kendisine birkaç beden büyük gelen bir kazak vardı, üşüdüğünden olsa gerek kazağının kollarını ellerinin üzerini kapatacak kadar aşağı çekmişti. Normal bir insanın aksine, oturduğu çok da sağlam olmayan sandalyede dizlerini kendisine çekmiş ve bacaklarını kazağının altına saklamıştı.

Tüm dikkati bilgisayarında olan kız, onun tüm detaylarını böylesine inceleyen rüya kralının farkında değildi.

Morpheus'un onu incelediği her saniye kafası biraz daha karışıyor, göğsünde varlığını unuttuğu kalbi sıkışıyordu. Bunun nedenini bilmesine rağmen, yüksek sesle söylemeye cesareti yoktu. Çünkü, eğer söylerse gerçek olacaktı ve bunun geri dönüşü yoktu.

"Yorgunluktan ölmek üzereyim."

Aurora baygın bakışlarını Morpheus'un yatakta uzanan bedenine kıskançlıkla dikti kısa bir süre.

"O zaman gel ve kollarımda dinlen. Seni rüya krallığının en güzel yerine götürebileceğimi biliyorsun."

"Hayır uyuyamam. Ödevimi yetiştirmek zorundayım."

Morpheus'un kaşları çatıldı ve yattığı yerden doğruldu.

"Uyuyamamanın sebebi bu mu?"

"Evet. Ödevlerimi genelde geceleri yapıyorum."

"Neden?"

"Çünkü gündüzleri arkadaşlarımla buluşmayı tercih ediyorum."

Morpheus kızın bu sözleri karşısında sinirlenmişti. Kendi sağlığından daha önemli olan arkadaşları kim olabilirdi ki?

"Kim o arkadaşlar Aurora?"

"Hiç."

Kız bakışlarını ondan kaçırıp bilgisayarına geri döndüğünde rüya kralı kendisini daha fazla tutamayıp ayağa kalktı ve kızın sandalyesini onun tüm itirazlarına rağmen kendisine çevirdi.

"Neden benden hala bir şeyler saklıyorsun." Onun önünde diz çökmüş ve ellerini onun kalçalarına yerleştirmişti. "Seninle ilgili her şeyi bilmek istiyorum."

"Neden?"

"Ne demek neden?"

Kız cevap vermek yerine dudaklarını ısırınca bakışları onun kiraz renkli ve ıslak çıkıntılarına kaymıştı. Derin bir nefes alan rüya kralı ona hassas yaklaşmak zorunda olduğunu biliyordu. Onu sandalyesinden kaldırmadan kendisine doğru çekti ve bacaklarını kendisine dolamasını sağlayıp ona daha da yaklaştı.

"Aurora, sana değer verdiğimi biliyorsun değil mi?"

"Sadece oyuncağın olarak."

"Ne anlama geliyor bu sözün?"

"O kızı senin yanında gördüğümde... Kıskandım."

"Bunu biliyorum, bunda bir sorun yok ki ama."

"Birbirimize verdiğimiz içi boş sadakat sözünden dolayı değil ama Morpheus." Sesi zar zor duyabileceği kadar kısılmıştı. "Senin gözlerinin sadece bana bakmasını istedim."

"Zaten öyle güzelim."

"Kalbini de istedim."

Ağzının kuruduğunu hisseden rüya kralı cevap verebilmek için neredeyse tüm gücünü harcamak zorunda kalmıştı.