DİŞİ KURT

Bölüm 19

Elif karşısındakilerin gerçek olup olmadığını çözmeye çalışıyordu.

Gerçekten buraya gelmiş olamazlardı.

Göğsünde ki sızı yüzünden doğrulamadı elini yatağın kumandasına attığın da Ayfer hanım ona yardım etmek için yaklaşmıştı.

" Sakın dokunma" dedi hiddetle

" Kızım yapma" diyen Burhan beyin sesini duymamak için sağır olmayı diledi. Şu an karşısın da ağlayan perişan Burhan yoktu. Öfkeden deliye dönmüş hakaretler savuran Burhan vardı.

" Kızım mı yapma mı ciddi misin sen?"

" Özür dilerim kızım affet bizi ne olur"

" Affederim tabi neden olmasın sonra ne olacak peki yine uykumda mı saldıracaksın bana yoksa daha etkili bir şeyler mi bulursun"

Onları görmeye tahammülü yoktu şu an karşısın da duran insanlar geçmişi acılarıydı.

Onlar konuştukça delirecekmiş gibi hissediyordu için de korkunç bir öfke baş göstermişti. Oysa ki duygularını gizlemeyi öğrenmişti.

" Ben çok pişmanım kızım hepsi Melis'in oyunuymuş bilemedim" diyen Burhan bey ile  beynine kan sıçradı. Öfkesinin kendisine zarar verceğinden korktu.

" Melis'e inandın da bir defa tek bir defa sordun mu bana ne bunlar dedin mi karşıma geçip bağırıp çağırıp hesap sorsaydın yine anlardım ben seni..."

" Ya ben neden dayak yediğimi neden hastanelik olduğumu aylar sonra öğrendim. Neyi ne için yaşadım anlamadım ki"

" Na_ nasıl sen bunların Melis'in oyunu olduğunu biliyor muydun bize niye söylemedin? " dedi Ayfer hanım.

" Ne fark eder inanacak mıydın size göre ben oruspunun önde gideniydim abime göre sevilmeyi hak etmeyen bir zavallı "

Ağlamamak için direniyordu karşıların da daha fazla çaresiz ezik duruma düşmek istemiyordu.

" Ben sinirliydim Melis mesajları gösterince kan beynime sıçradı. Ne yaptığımı bile çok sonra anladım"

Bu artık son noktaydı. Bir de utanmadan bahane üretiyordu.

Ayağa kalkamadığı için kendini çok kötü hissetti. Kalkabilse kollarından sürükleyip dışarı atacaktı. Çünkü karşısındakiler git den anlamıyordu.

" Hiç bir mazeret hiç bir özür yaşadıklarımı unutturamaz gidin bu güne kadar beni nasıl öldü saydıysanız bundan sonra da öyle devam edin defolun"

" Yavrum" diyen Ayfer hanımın sözünü Elif'in haykırışı böldü.

" Defolun dedim size!"

" Kendimi affetirmem için bir şans ver bana"

" Cihan!" Diye bağırdı bu sefer onu bu canilerin elinden kurtarması gerekiyordu nereye kaybolmuştu şimdi.

Elif'e yemek almak için çıkan Cihangir koridoru döndüğün de Elif'in bağırtısını duydu.

Telaşla odaya koştuğun da Burhan beyleri görmeyi beklememişti.

" Mavi iyi misin bir şeyin varmı? Neden bağırdın bir yerine bir şey mi oldu?" Diye üst üste sorularını sıraladı.

" Onları çıkar burdan lütfen"

"Tamam sakin ol iyileşmedin daha"

" Yavrum lütfen bir dinle"

" Neyini dinleyeyim ben senin söyleyecek neyin var lan ben ufacık yaşımda ilk hakaret duydum sizden niye  yaramazdım buydu bahaneniz"

" Çocuktum be çocuk, de ki hak ettin, sekiz yaşın da doğum gününde arkadaşlarının önün de işittiğin hakaretleri hak ettin de, ikizin ile aynı liseden mezun olmana rağmen mezuniyette yalnız kalmayı hak ettin de, öğretmen olmak istemediğin için dayağı hak ettin de, ikizin seni kıskandı sen de yaşadığın her şeyi hak ettin de de ki eyvallah diyeyim ben de"