Bölüm 25

1.9K 107 22
                                    

Cihangir gittikten sonra Elif olduğu yere kıvrıldı.

Ne olacaktı şimdi ne yapacaktı Cihangir'i seviyordu ama sahte de olsa nişanlıydı bunu bile bile yanına yaklaştırmazdı. O kadar düşmemişti henüz.

Ne olursa olsun ortada bir kadın ve bir yüzük vardı.  Ne kadar sahte olsa da vardı ve insanlar bunun sahte olduğunu bilmiyordu.

İnsanların gözünde düşeceği durumu kaldıramazdı.

Bu iş tamamen bitene kadar Cihangir ile arsına mesafe koyacaktı.

Sabah kalktığında hazırlanıp çıktı. Önce Cengiz'e uğradı sonra da gidecek olan helikoptere binip görev yerine döndü.

Albay izinli olduğunu söyleyince Şevval'i arayıp Ecem'i görmek istediğini söyledi.

Evde olduklarını öğrenince markete uğrayıp Ecem'in sevdiği abur cuburlardan aldı.

Eve yaklaştığında kapıda onu bekleyen Ecem'i gördü.

" Hala'cığım" deyip boynuna atladı.

" Bir tanem oy kocaman olmuşsun sen"

" Büyüdüm tabi abla olacağım ben"

" Dünyanın en güzel ablası olacaksın sen"

" Sokak ortasında aşk yaşamayı bırakın da içeri geçin iki canlıyım burda"

" Geldik geldik çıkarma tırnaklarını"

Onlar içeri girerken Ayfer hanım camdan onları izliyordu.

Çıkıp konuşmak istese de cesaret edememişti. Göz yaşlarını silip Burhan beye baktı o da aynı hüzünle bakıyordu Elif'e.

Elif yemekten sonra Ecem ile oynamıştı yorgun düştükleri için ikisi de koltukta uyuya kalmıştı. Ecem Elif'in göğsüne uzanmış gayet rahat görünüyordu.

Öğleden sonra eve erken gelen Engin kızı ile kardeşini izledi uzun süre bir fotoğraflarını çekti.

Ne çok pişmandı ama bir anlamı yoktu artık o da biliyordu Elif affetmeyecekti kızı için geliyordu evine buna da şükür dedi ya göremeseydim dedi sonra hak etmiş miydi şimdiki halini.

Hemde sonuna kadar.

Derin bir iç çekti. Kaybettikleri yıllara yaşayamadıkları ellerinden kayıp giden zamana  bu güne kadar iyi bir abi olamamıştı bundan sonra Elif nasıl istiyorsa öyle olacaktı.

Görüşmek istemiyorsa gözüne görünmeyecekti anne babasını da ondan uzak tutacaktı yeter ki bundan sonra mutlu olsundu.

Ecem kıpırdanınca Elif uyanmıştı baş ucunda oturmuş ağlayan Engin'i fark edince Ecem'i uyandırmamaya dikkat ederek koltuğa yatırdı.

Şevval ile vedalaşıp çıktı evden.

Aynı ortamda bulunmak istemiyordu. Markete uğrayıp kendi evi için bir şeyler aldı.

Dönüş yolun da Kader hanım ve Eslem ile karşılaştı şansı da hiç yoktu ne vardı sanki sorunsuz evine gitse.

" Elif di değil mi? Dedi Kader hanım sevecen bir şekilde.

" Evet Elif"

" Yoktun uzun zamandır görünmedin" bunu diyen Eslem'di.

Ankara'daydım bugün döndüm"

Eve doğru yürürken konuşuyorlardı bir yandan.

Eslem kendince Elif'in ağzından laf almaya çalışıyordu yersen.

DİŞİ KURTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin