GRUBUN YENİ ÜYESİ

BENİM HAYRANIM YOK Kİ

Sıralı bir şekilde sahneye çıktık. Herkes bana bakıyordu ama garip bir şekilde.

Anlaşılan guruba yeni bir üye katılması armylerin çok hoşuna gitmemişti.

        <~>
Evet şarkı söyledim dans ettim ve bunu milyonların önünde yaptım. Şarkı söylemeyi ve dans etmeye bayılırım ama bunu herkesin önünde yapmak çok garip bir duyguydu.

Artık şov bitmişti arka tarafta hayranların imza alama zamanıydı.

Milyonlarca hayran BTS'den imza almak için dolmuştu.

"Jimin oppa bana imza verirmisin"

"Ahh Jin oppa gerçekten çok yakışıklı görünüyorsun"

"Jungkook bana telefon numaranı ver"

"Ahh oppa benimle akşam yemeği yermisin"

Her hayranın ağzından farklı şeyler çıkıyordu. Ama hepsinin ağzında oppa kelimesi vardı. Bu kelimeden nefret ediyordum. Hayranı oldun insan oppa demek bana saçma geliyordu.

Gerçi oppacılar hayranlıktan çıkıyor ama neyse.

Herkes imza alıyor yada fotoğraf çekiliyordu ama benim yanıma bir kişi bile gelmemişti.

Bu gerçekten moralimi çok bozmuştu. Bende sahneye çıktım ve orada bir şeyler yapmaya çalıştım ama kimse ne imza isitiyor ne de fotoğraf çekiliyordu benimle.

Arkamı döndüm ve yavaş adımlarla dinlenme odasına yöneldim.

Ne bileğimi birisi tuttu gene.

Arkamı döndüm ve hayranlarla uğraşan Jimin tutmuştu bileğimi.

Bu çocukta alışkanlık yapmıştı herhalde benim bileğimi tutmak.

Jimin'in kulağına biraz yaklaştım ve "bileğimi neden tutuyorsun"dedim.

"O kadar hayranı bırakıp buradan çıkamazsın"dedi.

"Ne bunlar benim hayranlarım değil ki "dedim soluk bir sesle.

"Bizim gurubun bir üyesi olduğunu sanıyordum"

"Evet öyleyim yani daha tam olmasada"dedim.

"Bu hayranlar bizim gurubun olduğuna göre aynı zamanda senin de" dedi.

Beni daha deminki yerime doğru çekti ve bileğimi bıraktı.

       <~>
Artık dinlenme odasındaydık. Sonunda.

      <~>
"Ee Buse ilk konserin nasıldı. İmza almak için geldiğin gurubun üyesi olmak nasıl bir duygu"dedi j hope.

"Yorucu"dedim.

"Ee o kadar hayranın olması insanı yorar tabiki"

"Benim hayranım yok bir kişi bile imza istemedi"

"İlk zamanlar öyle olur merak etme"dedi Rm.

"Hiç sanmıyorum beni sevmediler"dedim mırıldanarak.

"Buse senin ailen yok mu"diye sordu Jin.

"Var"Jin'in bunu sormasıyla telaşlandım babamı bu hafta sadece iki kez aramıştım.

"Neden seni görmeye gelmediler hiç"

"Iıı şey ailem Kore'de değiller"dedim.

"Hım anladım"

Biraz sohbet ettikten sonra eve gittik yani BTS'in evine gittik.

Çok yorulmuştum. Arabada kafamı tutacak halim bile yoktu.

BTS'in evine geldiğimizde hemen bir koltuğa oturdum.

       <~>
"Buse Buse uyan"bu ses Rm'in sesiydi.

Koltukta uyumuşum. Gözlerimi araladım noldu der gibi baktım.

"Akşam yemeği yemek için dışarı çıkacağız"dedi.

"Ben eve gitmesem. Beni eve bıraksanız"dedim.

"Aa hayatta olmaz sen guruptan sayılırsın bu gün bizimlesin"dedi j hope.

"Ben şu an hiç yemek yiyecek durumda değilim gerçekten. Siz benim evime bırakın en iyisi olmaz mı?"

"Seni anlıyoruz ilk zamanlar insan böyle yorgun oluyor bu yüzden zorlamayacağız ama bu gün bu evde kalacaksın"

"Hiç gerek yok gerçekten ben evime gidebilirim"dedim ama onlar çoktan konuşmaya başlamışlardı.

"Evde mi yesek acaba"

"Olmaz ben bir yer tuttum bile hem evde düzgüncene şeyler yok"

"Ama Buse'yi yalnız bırakamayız"

"Tamam çocuklar siz gidin ben onunla kalırım zaten bende yorgunum"bu bu ses Jimin'in sesiydi.

"Emin misin Jimin"dedi Jungkook.

"Evet siz merak etmeyin"dedi Jimin.

       <~>
Hepside evden çıktığı anda evde bir sessizlik olmuştu. Koskoca evde Jimin ve ben.