GRUBUN YENİ ÜYESİ

Özür dilerim

Jimin yanıma yaklaştı elimi tuttu.

"Buse bu hale gelmen benim suçum gerçekten senden özür dilerim"

"Özür dilemene gerek yok Jimin aslında burada suclu olan benim sana fazla güvendim ben senin için ölmeyi kabul ettim ama se-"cümlenin devamını getirmedim.

"Ne sen ne dedin Buse"dedi.

Her şeyi anlattım"Jimin seni tehdit eden adamla anlaşma yaptım ben senin için ölmeye hazırdım am artık"

Gözlerim dolmuştu Jimin'in de gözleri dolmuştu.

"Buse sen n-ne diyorsun benim için ölücekmiydin gerçekten?"

"Evet Jimin artık odadan çıkar mısın?"

"T-tamam Buse"

Jimin odadan çıktı. Artık düşünmüyordum çünkü düşünecek bir şeyim kalmadı.

Gözlerimi kapattığım sırada yataktan fırladım. "Ailemi aramayı unuttum" dedim. Onları çok ihmal etmiştim. Hemen zorda olsa ayağa kalktım. Telefonu mu aramaya başladım ama hiç bir yerde yoktu. Nerede bu telefon ya?

Hemen odadan çıktım. Sandalyede Jungkook, Rm, J hope, Suga, Tae ve Jin oturuyordu. Adadan çıkmamla bana baktılar.

"Noldu Buse?"dedi Rm.

"İyimisin bir şey mi oldu?"dedi Tae.

"Hayır hayır bir şey olmadı iyiyim ama telefonumu bulamıyorum ailemi aramam lazım"

"Al benimkini kullan"dedi Tae.

"Teşekkür ederim"dedim.

Ailemi aradım.

"Alo"

"Alo kimsiniz?"

"Alo ablam benim Buse"

"Buse sen misin?"

"Evet abla benim"

"Buse sen nerelerdesin kaç gündür arıyoruz açmıyorsun hem okula da gitmemişsin?"

Ne okula gitmediğini nereden biliyordu.

"Ş-sey abla ben"

"Buse ben yanlış yaptım aslında seni orada yalnız bırakmamalıydım"

"Abla ben küçük bir kaza yaptım"gerçekleri söylemezsem işin sonu kötüye gidecekti.

"Ne kaza mı?"ablam şaşırmıştı.

"Evet"

"Peki şimdi iyimisin"

"Yani iyiyim şimdi"

"Tamam ben babamla konuşucam bu sene okulunu dondurucaz sonra oradaki okulundan kayıtlarını aldıracağız"

"H-hayır abla ben şu anda iyiyim"

"Buse yağrın Kore'ye geliyorum ve sende benimle dönüyorsun hazırlan tamam mı?"

"Ama ab-"telefon kapandı itiraz etmeme bile izin vermedi.

Napıcaktım ben şimdi aslında biraz Türkiye'ye gitmek beni rahatlatır dı ama Kore'de okumaya devam etmek istiyorum.

Ablamla Türkçe konuştuğum için üyeler ne konuştuğumuz anlayamıyorlardı. Telefonda korkarak konuştuğum için telefon kapandığında hemen sordular.

"Noldu Buse?"

"Ş-şey"bir sandalyeye oturdum gözlerim dolmuştu.

"Buse bir sorun mu var?"dedi Rm.

"A-ablam beni Türkiye'ye götürecek"

"Ne ama burada bir hayatın var"dedi J hope.

"Burada başıma daha fazla şeyin gelmesinden korkuyorlar"

"Biz seni koruruz Buse sen artık bizim gurubumuzdan sayılırsın stajerliğin, okunu onlar ne olacak istersen biz konuşalım ailenle"dedi Jungkook.

"Hiç bir işe yaramaz benim ablam sizden nefret ediyor ailem sizi tanımıyor zaten ölümü artık Türkiye'de okuyacakmışım"bunları söylerken gözlerimden yaşlar akıyordu.

"Eminim ailen doğru kararı verecektir Busecim"dedi Rm.

     <~>
Hastane işlemlerimi tamamladıktan sonra beni eve götürdüler. Onları içeri davet ettim.

"İçeri gelsenize"

"Girelim doya doya vedalaşırız"dedi V.

Jimin şaşırdı "ne vedalaşması?"biz hastanede konuşurken Jimin yoktu bu yüzden hiç bir şeyden haberi yoktu.

"Buse gidiyor senin haberin yok mu?"dedi Jungkook.

"Hayır. Nereye gidiyor?"

"Türkiye'ye"

"Ama neden hem stajerliği hem hem de okulu var"dedi Jimin gitmemi istemiyor gibiydi ama ben ondan uzukalaşmak istiyordum.

"Gitmesi gerekti"dedi Suga ve olayı kapattı.

Bir şeyler hazırlamak için mutfağa gittim. Arkama Jimin'in d geldiğini farkettim. Off bu neden geliyor ki?

"Buse gerçekten gidecekmiş in?"

Gideceğime hiç üzülmemiş gibi "evet gidicem"dedim.

"Gerçekten mi bizim çocukları bırakıp gidicekmisin?"

"Evet Jimin gidicem beni burada tutan bir şey yok sonuçta diyimi?"

"Ama Buse b-ben varım"

"Sen mi?"

"Yani benim başıma gelen olayları sadece sen biliyorsun bana yardım edecek tek kişi de sensin"

"Jimin gerçekten benden hala yardım mı istiyorsun?"dedim.

"Evet Buse senden yardım istiyorum lütfen gitme"

"Hayır Jimin yağrın gidicem ve elimden geldiği kadar bir daha Kore'ye adımımı atmayacağım"dedim ve mutfaktan çıktım.

Jimin neden benim gitmemi istemiyordu ki?

Biraz sohbet ettikten sonra üyeler ayağa kalktı teker teker sarıldık ve gittiler.

Şimdi ne yapacaktım? Yağrın Türkiye'ye dönücem. Tamam Türkiye'yi özlemiştim ama buradaki hayatımı bırakmak istemiyordum.

Kendi hayatımdaki kararları alamayacaksam  neden büyüyorum ki ben?

Eşyalarımı toparladım çok fazla eşyam olmadığı için çok zor olmamıştı.

Yatağıma yattım hayallerimi düşündüm anlaşılan hiç gerçek olmayacak hayaller kurmuştum.

Gözlerimi kapattım...