Göğüs Kafesindeki Ceset

BAZEN GİTMEK GEREKİR

Keyifli Okumalar!!

Bölüm Şarkıları:
Dedublüman - Belki
Astrid S - Hurts So Good
April Rain - Leave Me No Light

| Bazen Gitmek Gerekir |

"Boğazındaki keskin halat, ayaklarının altındaki sandalye ve göğsüne aldığın darbe.
Başarıyı yakalayamadığın bir intiharda yine bir yanılgıya giriyorsun.
Fiziksel olarak hayatta olabilirsin, yaşıyor gibi gözükebilirsin ama senin ruhun intihar etti. Ve bil ki, yaşayamayacaksın."

Sevgili Günlük,

Çok yorgun hissediyorum. İnsanlar çok yabancı geliyor. Onlar gibi olmak istiyorum ama çok fazla engel var. Canım acıyor. Üşüyorum. Bedenim değil, ruhum üşüyor.

Bir çocuğun yediği ilk tokat, özgüven kırar. O çocuğun heveslerini kursağında bırakır.

Böyle bir söz duymuştum. Ondandır belki de böyle oluşum.

Ve inanın, o tokatın ruhunuza bıraktığı iz hiç geçmez.

Hele de o tokatı atan kişinin kalbinizde bıraktığı yara, hiç ama hiç geçmez.

Yıllar geçse bile o iz geçmez. O yara kendini her daim hatırlatır.

Geçmez çünkü, geçmek bilmez. Kalır öyle ve acı verir sadece. Kalbini burkar. Dudaklarını titretir, burnunu sızlatır.

Abartma ya, derler. Çok büyütüyorsun, takma kafana, derler.

Hep derler ama hissetmezler.

Anlamazlar ki.

Ve o tokatı, babandan yediysen eğer hayatın silesini yemiş gibi düşersin yere. Yanağın o soğuk betona yaslanır. Çok yağmurlar yağar, çok fırtınalar kopar diner ama hiçbiri göğsündeki fırtına kadar şiddetli değildir. Çok mevsimler gelir geçer, yıllar geçer ama sen kalkamazsın. Çok ıslanırsın ama düştüğün yerden milim kıpırdayamazsın. Yağmur dizlerindeki kanı silip götürür ama ruhundan oluk oluk akan kanları kimse silmez, silemez. O kanların silinebilmesi için o yaranın geçmesi, dikilmesi gerekir.

Dikilmesi için de iğne iplik.

Ve ruhuna aldığın her bir darbe, geçmemeye yüz tutmuştur.

Kalbimde bıraktığın tüm kırgınlıklarla seviyorum seni baba.

Beni sürgün ettiğin bu yolda yalpalaya yalpalaya ilerliyorum işte. Yoluma ne çıkarsa, kiminle tanışırsam, kimi seversem, kime darılıp kime kin kusarsam... Bilmeyeceksin. Nerede düşüp nasıl kalktığımı bilmeyi hakediyor musun? Dur, bilmek istiyor musun? Düşüşlerimin ve tek başıma kalkmamın sebebi senken hakediyor musun baba?

Söyle bana.

O küçük çocuğun karşısına geçip özür dilemeye yüzün var mı baba?

Varsa söyle, söyle ki bende sana şunu söyleyeyim: O küçük çocuk yok artık. O çocuk dünyanın iğrençliğinden haberdar değildi. Gece uyuyamazken yastığını ıslatacak yaşlardan haberdar değildi. Yalnızlık nedir bilmezdi. O çocuk korkuyu bilirdi. Korktuğundan saklamayı ve suskunluğa sarılmayı, çok iyi bilirdi.