Göğüs Kafesindeki Ceset

YAŞAM VADEDEN

İyi Okumalar!!

Yedinci Ev - Anlat Ona
Taylor Swift - Cardigan
İlyas Yalçıntaş - İçimdeki Duman

| Yaşam Vadeden |

Bazen biri gelir, öldürdüğün duyguların canlanıp budaklanmasına sebep olur göğsünde. Yaşamı tattıran dudakları, bazen de kalbini incitecek sözler söyleyebilirdi.

İnsan daha dün ölmek için yanıp tutuşurken, birden bire nasıl yaşama isteğiyle dolup taşabilirdi ki?

Ölmek istemiyordum. Daha dün gitmeyi bu kadar isterken, şimdi bir temas ve birkaç söz beni bundan vazgeçtirmişti.

Saçmaydı. Bir o kadar da anlamlıydı benim için. Öyle bir yeri vardı ki kalbimde, her bir sözü, her bir dokunuşu çok farklı duygular uyandırıyordu içimde. Çoğu duygunun canlanıp budaklanmasına sebep oluyordu göğsümde.

Kalbim hastalıklıydı, evet ama, Ozan'ın bana zarardan çok yararı vardı. Öldürmüyordu, yaşatıyordu.

Bazen acıtıyordu, bazen kalbim zayıf düşüyordu onun sözlerine karşı, öpüşüne, sarılışına karşı.

Küçük bir öpücük. Küçük bir buse. Sıcak bir dokunuş. Yüzümü tavaf eden sıcak nefesi. Kalbimi titreten hamlesi, gögsümü acıyla harmanlamıştı.

Hissettiğim fazla heyecan ve mutluluk kalbime giren keskin ağrının sebebiydi.

Nefesimi kesecek kadar ve ellerimi yumruk yapmama sebep olacak kadar keskin bir ağrıydı bu. Gerçekten, hastalığımı öğrendiğimden beri hissettiğim en kötü ikinci ağrıydı.

Bu acıyı umursamamaya çalıştım. Beni öptüğü o geceyi asla unutamayacaktım. Kimse silip atamazdı o geceyi zihnimden. Dudakları dudaklarıma değdiği an yaşadığım o tarifi olmayan duygu kalbime keskin bir bıçak saplasa da her şeye rağmen, bu acıya rağmen bir daha isterdim dudaklarının dudaklarıma değmesini. Daha uzun sürsün isterdim hatta.

Ozan beni öpmüştü.

Bu üç kelime, kalbimin kelebeklerin istilasına uğramasına sebep oldu. Kalbim hâlâ daha göğüs kafesimden çıkacakmışcasına atmaya devam ederken dün geceye göre daha az bir ağrı vardı kalbimde. Kocaman gülümsememe engel olamayan bir ağrıydı şimdiki.

Nasıl anlatılır bilmiyordum ama sanki ruhumun dirilip, yaralarının az da olsa tedavi edilmeye başlandığını hissediyordum.

Ruhumu sarıp sarmalıyordu ruhu sanki.

Sağ gözümden süzülen bir damla yaş şakaklarıma doğru süzüldü.

Öyle güzel bir uyku çekmiştim ki, hiçbir geceye değişmezdim bu geceyi. Üzerimde onun kapşonlusu ve üzerime sinen kokusu daha da çok gülümsememe sebep oldu. Kokusu bedenimi sarıp sarmalamıştı. Onun gibi kokuyordum. Daima onun gibi kokmak istiyordum. Her gece böyle huzurlu bir uyku çekmek istiyordum.

Uykuya dalmadan önce bastırmaya çalıştığım kalbimdeki o ağrı, hâlâ daha etkisini sürdürüyordu çünkü hissettiğim heyecan artmaya devam ediyordu.

Küçük, çok da büyük olmayan bir ağrıydı. Göz ardı edilebilirdi. O gün, babam anneme saldırdığında ve ben yere düştüğümde hissettiğim acıyla kıyaslanılamazdı bile. O çok farklı ve hiçbir kelimenin tarif edemeyeceği kadar kötüydü.

Dün gece kalbim ile ilgili söylediklerim ona ne hissettirmişti ya da ne düşündürmüştü bilmiyordum ama umarım sözlerimin üzerine çok kafa yormazdı. Eğer söylediklerimin üzerine düşünürse kafasını kurcalayacak bazı şeyler olabilirdi çünkü sözlerimin çoğu içimi, hislerimi yansıtıyordu. Bu sadece onunla konuşurken geçerliydi. İster istemez kalbimle ilgili sözler savuruyor, aptallığımın sonradan farkına varıyordum.