Göğüs Kafesindeki Ceset

GÖĞÜS KAFESİ

selam!
uzun zamandır giremedim buraya çünkü bir türlü odaklanamıyordum. Bu aralar hiçbir şeye odaklanamıyorum gerçi.

Baya geç geldi bölüm, üzgünüm. Daha çok aktif olmaya çalışacağım ama elimde değil maalesef.

Bölüm Şarkıları

Lost On You, LP
Sarı Söz, Cihan Mürtezaoğlu
Sen bilmezsin, Dedublüman

| Göğüs Kafesi |

Zamanında bir kitap okumuştum. Ana karakter öyle kötü bir hayat yaşıyordu ki, sanki ben yaşıyormuş gibi hissediyordum. Çok üzücü bir kitaptı. Sonra bir şeyler oluyordu ve evet diyordum. Evet, şimdi bir şeyler düzelecek ve artık mutluluğu hak eden insanlar huzurla yaşayabilecek. Kitabı okurken hikayenin böyle sürmeyeceğini anlamıştım. Kitap bana resmen "Daha yeni başlıyor." diye sesleniyordu. Büyük bir heyecanla okumaya devam ediyordum bende. Ama bir burukluk vardı. O burukluk hep vardı. Bazen kitaplar da şaşırtırdı. Ben çok şaşırmıştım çünkü kitap orada bitivermişti. Hayal kırıklığına uğrar gibi olmuştum çünkü bunu beklemiyordum. Fakat daha sonra düşündüğümde bazı kitapların veyahut bazı hayatların, kötü sonla bitmesi gerekiyordu. Çünkü bazı hikayeler kötü sonu hak ediyordu.

Bende de böyle olur diye çok korkuyordum.

Bazı insanlar, bazı evlere kısa süreliğine uğrardı. Bazı insanlar, bir başkasının hayatına kısa süreliğine girerdi. Bu kişi bundan sonra hep benimle kalacak, benimle olacak diye düşünüyordu insan ama öyle olmuyordu. Maalesef öyle olmuyordu.

Sabah uyandığımda biraz keyifsiz uyanmıştım. Çünkü ben kendim isteyerek uyanmamıştım, uyandırılmıştım.

"Öğlen oldu farkındaysan." diyen sinir bozucu sese döndüm. Gerçekten bunu neden yapıyordu? Cidden yorgundum. Hatta uyumak ve bir daha uyanmamak istiyordum. Çünkü düşünmek istemiyordum. Düşünülmesi gereken çok fazla şey vardı ve benim buna gücüm yoktu. Eğer uyumazsam da elimde olmadan o düşüncelerin esiri olacaktım.

"Bu zerre umrumda değil biliyor musun? Hem neden gelip beni uyandırıyorsun? Niye yaptın böyle bir şeyi? Uykum var belki. Belki çok yorgunumdur ve çok uyumam gerekiyordur, olamaz mı?" dediğimde sesim hâlâ daha uykulu çıkıyordu. Ve neden bu kadar uzun konuştuğuma dair bir fikrim yoktu.

"Alışverişe çıkacağız." Başımda dikiliyordu. Neden? Kaşlarımı çattığımda uykulu olduğum için pek idrak edemiyordum.

"Bundan bana ne."

"Senin için alışveriş yapacağız." dediğinde bir gözümü açtım ve ona baktım. "Niye ki?" Bana niye alışveriş yapıyorduk? Gözlerimi kapattığımda kaşlarımı çattım. Doğruydu, alışverişe çıkmam gerekiyordu. Bunu daha önce konuşmuştuk.

Bir anda yatakta doğrulduğumda iki elimle gözlerimi ovuşturdum. "Peki, çık da hazırlanayım o zaman." dediğimde uykulu bir şekilde ona bakmıştım. Hem neden şu anda tam olarak abi kardeş ilişkisi gibi bir şey yaşıyorduk? Sabah sabah bunu garipsemiştim. "Gece uyuyamadın mı? Uyuyamazsan gel demiştim."

"Hayır, gayet güzel uyudum. Sadece bu uyku bana yetmez. Çünkü uzun zamandır uykumu doğru düzgün alamıyorum." dediğimde bu gece neden bu kadar yorgun hissettiğimi ve bu kadar çabuk uyuyakaldığımı sorguladım. Çünkü uyumama engel bir sürü düşünce vardı. Beyza vardı mesela. Beyza vardı. Arkadaşım vardı. Kardeşim vardı. Her şeyim vardı. Ve dahası vardı. Çok daha fazlası vardı ama ben düşünmemiş ve çok güzel bir uyku çekmiştim.