İNTİKAM KUYUSU (Tamamlandı)

15. Bölüm ♧Defol git♧

15. Bölüm

~Defol git~

"Defol git" Diye bağırdı. Bir kere değil on kere. Hiç üşenmeden, hiç yorulmadan defalarca o kısılmış ses tonuyla bağırdı.

"Defoool! Defool! Defoooool."

Genç kız neye uğradığını şaşırmıştı. İrkile irkile adımlarını arkaya atarken, genç adam ona doğru yaklaşıyordu.

Genç kadın daha fazla arka arkaya gidemedi. Arkası uçurum idi. Bir adım daha atsa uçurumdan düşecekti. Korkuyla arkasına bakındı ardından yalvaran gözlerle sevdiği adama baktı.

"Ateş n'oluyor sana?" Diye sorduğunda Ateş genç kızın her iki kolusunu da avucunun içine aldı. Avuçlarının arasında ki o kolları sıktıkça sıktı. Kaşları çatık, gözleri alev alevdi.

"Sıkı sıkı sarıldın mı Erkan'ına, tuttun mu ellerini, öptün mü doya doya? "

Gamze bu sözler karşısında şoka uğramıştı. 'Allah belanı versin Ateş Köksan' demek istedi ama diyemedi. Çünkü karşısında ki adam öfkeyle konuşmaya devam ediyordu.

"Çok mu hasret kalmıştın, bir gün dahi kalamayacak kadar çok mu seviyordun sen onu?" Gamze daha fazla dayanamayıp, kollarını sıkan adamın ellerini tuttu. Adamın ellerini kollarından çekip, geri itti.

"Yeteeer! Gitmek zorunda kaldım ama artık geldim."

Ateş başını her iki tarafa hızlı hızlı salladı. Başıyla beraber ellerinide olmaz manasında salladı. "Hayır gidiceksin. Defolup, gidiceksin."

"Gidemem çünkü seni seviyorum." Ateş bir an neye uğradığı şasırsada bu sevgiye inanmamıştı. Bir ihtimal bile vermemişti. Alaylıca gülup konuştu.

"Senin kalbin yok... Senin yüzünden öldü." Şimdi ise genç adam ağlıyordu. "Senin yüzünden 1 gün daha dayanamadın. Sen gittiğinin gün kederle öldü."

Gamze'nin ağzı açık kalmıştı. Gamze korkuyla 'kim' diye sordu. Ateş yanıtlamadı. Gamze sorusunu yineledi.

"Kim?"

"Annem." Diye genç adam kısılmış sesiyle bağırdığında Gamze kendini yere bıraktı. Haykıra haykıra ettiği feryatlar en içten olanındandı. Bu feryatlara bir nebze olsun inanmadı Ateş.

"Şimdi eğer biraz aklın varsa defolup gidersin. Eğer o konağa adımını atarsan senin için kabus yeni başlar." Dedi ve oradan ayrıldı.

Gamze o soğuk ve sisli tepelikte bir başına kalmıştı. Ürkütücü karanlığı ve uğultuları duymuyordu. Oysa ki çok korkardı karanlıktan. Genç kadın şu an Leyla hanım'ın ölümüne odaklanmıştı. Annesi gibi çok sevdiği kadının öldüğüne içtenlikle üzülmüştü. Ah keşke gitmeseydim, Diye geçirip duruyordu içinden. Peki genç kadın şimdi ne yapıcaktı? Gider miydi, böylesine kocasını severken. Gitse bile vicdanı rahatlar mıydı? Başını yastığa koyduğunda yatar mıydı, eskisi gibi.

***

Sabahın erken saatleriydi. Dün gece yoğun kar yağmasıyla etraf bembeyaz olmuştu. Çocuklar gözlerini bu manzaraya açmışlardı. Sevinçle, coşkuyla montlarını, botlarını giyip eldivenlerini ellerini geçirmişlerdi. Heyecanla kardan adam yapmaya başlamışlardı. Çoçuklar tüm sokakları gezip karları bozmuslardi. Hatta o ki Köksan konağı'na bile yeltenmişlerdi. Fakat bahçıvan içeri girmelerine izin vermemişti.