Ruhunda bir oyukla doğar her insan. Kimi onu sevgiyle kapatır, kimi içine attıklarıyla, kimi ise daima boşlukla yaşar. Ben hem hiçbirini yapmadım hem hepsini yaptım. Bazen sevdâ kaçırdım kıyılarından, bazen anlamını bile bilmediğim sızıları doldurdu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-XIII-
Gizler Yatağında Bir Yabancı.
Akşamın en koyusu, zihniminmakberindedir.
Kimsesiz yıldızların yurdu, karadır.
Seni ben yapan, derin bir yaradır.
Onu böyle görmeyi hiç beklemediğimi düşünüyordum.
Yeni tanımış ve yalnızca iki kere görmüş olmama rağmen, bekleyeceğim bir durumda değildi çünkü.
Bir kadın olarak, başka bir kadının bunu yaşamasını hiç mi hiç istemezdim. Aslında kadından da ziyade insanın. Hiçbir insan böyle bir cezayı hak etmezdi. Ama insan diyorum, insanlaşmamış varlıkları karıştırmadan.
Şaşkınlığımıyendiğim saniyeler, Vaveyla gelip arabaya dayanmıştı. Ben ise arabadan inip yanına koştum.
"Vaveyla," Sesim titrekti. "İyi misin?"
Boğazından birkaç öksürük firar etti. Elini zorlanarak ağzına kapatırken başını hafifçe ve oldukça yavaş bir şekilde iki yana oynattı.
Umut Ali ve Dolunay da diğer tarafına geçmişlerdi. Onlar de ne yapacaklarını bilemez hâldeydiler. Umut Ali'nin gözlerine baktığım esnada, Vaveyla sedeleyerek yere düşecekti ki bir yandan o, diğer yandan ben tuttuk belinden. Ayakta durmaya mecali kalmamıştı. Eli yüzü yara bere içindeydi, bu kadar durması bile mucizeydi.
"Hastaneye gidelim hemen." Dediğimde Vaveyla tüm gücünü kullanıp başını salladı. "Olmaz!" Dedi kati bir şekilde.
"Ne demek olmaz?" Kan akan teninde gezdirdim gözlerimi. "Ciddi darbeler almışsın." Yutkundum, genzime acı bir tat yayıldı. "Tıbbi müdahale gerekiyor."
"Olmaz dedim!" Bağırdığından duraksadı birkaç saniye. Acıdan olduğunu yüzünü buruşturmasından anlamıştım. "Gidemem!" Diye diretti. Bizden çok acıya direnir gibi bir hali vardı. Patlak dudağından daha fazla kan akıyordu konuştukça.
Zihnimde ne yaşadığına dair merak uyansa da sormaya cesaret edemedim. Beynim uğuldadı birkaç saniye. "Ne yapacağız?"
