Kağan: Sana göre biz iki iyi arkadaşız değil mi? (21.43)
Umay: Evet. Ne oldu ki? (21.50)
Kağan: Bana göre değiliz.
Umay: Ne?
Umay: Ne demek istiyorsun Allah aşkına Kağan?
Kağan: Diyorum ki, şu dünyada tek başına savaşmana izin vermeyeceğim
Umay: Kağ...
İki saat bölüm yazdım ve ortaya sezon finali çıktı jfndndndbd
Bölüm birazcık uzun...
Keyifli okumalar <3
Buray - Taç Mahal
🌼🍫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**
Papatya & Çikolata | Sezon Finali
Elimi zile bastığımda ne kadar komik bir anda olduğumuzu düşünüyordum. Dizi ve filmlerdeki kızları gülerek izleyen ben, şimdi utançtan evden kaçıp tekrar beni kendi evimde bekleyen Kağan'ın yanına gelmiştim. Kahkahalar ile gülmem gereken yerde utana sıkıla zile basıyor, Kağan'ın kapıyı açmasını içimi kaplayan o büyük heyecanla bekliyordum.
Kapı açıldı. Ellerimle oynamayı bıraktım anında. Kağan bakışlarını bir tık aşağı indirerek göz göze gelmemizi sağladı. Üzerimden akan soğuk terler beni daha da gererken Kağan içeri aldı beni.
"Umay, iyi misin? Yemeyeceğim seni merak etme," Yalandan siniri gülümsememe sebep oldu. Onun bu garip hâlleri beni çoğu zaman gülümsetiyordu. Yutkunarak ona döndüm.
"Çok salağım." Ellerimi yüzüme kapattım hızla. Parmakları o anda bileklerime dokundu ve ellerimi çekerek tekrar göz göze gelmemizi sağladı. Kapı eşiğinde birbirimize öyle bakmamız içimdeki kelebekleri dansa davet etti.
Bakışlarımı kaçırmak istiyordum ama bunu yapacak mecali kendimde bulmuyordum. Ellerimi gözlerimden çekerken bana biraz daha yaklaşmıştı bana. Aramızda kalan santimler kalbimi hızlandırıyordu. Bayılacaktım neredeyse...
"Umay..." diye mırıldandı. Kaşlarım havalandı devam etmesini beklerken. Yutkundu. "Seviyorsun işte sen de. Neden hâlâ ayrı iki kutbuz Papatya'm?" Nefeslenmeye çalıştım. Onun sıcak nefesi yüzüme çarparak açık bıraktığım saçlarıma dokunan bir samyeli olduğunda tırnaklarımdan başlayan karınca sürüsü vücudumu ele geçirdi.
"Kağan," dedim kısık bir sesle. Ellerim omuzlarına düştü. Tişörtün altındaki kasları parmak uçlarıma dokundu. Yanaklarım cayır cayır yanıyordu. Nefesini ikinci defa bu kadar yakında hissetmek o anı hatırlatıyordu istemsizce bana.
"Bir şans versene bize?" Hayatımda kendime bile şans tanımamıştım ben. Hep dikenli yollardan yürümüş, ayaklarımı kaybetmiştim en sonunda. Şimdi ilk defa bu kadar çok istiyordum bir şeyi. Bir kişiyi... Duygularım, mantığımı bir boks maçında yenmişti sanki. Mantığım ağır darbe almış, yolu duygularıma bırakmıştı.
Ben ise bu yolu duygularım ile yürümek istiyordum.
Başımı salladım ağır ağır. "Hayatımdaki çikolata olabilecek misiniz, Kağan Sargun?" Gülümseyerek kurduğum cümlenin ardından Kağan sırıttı kocaman.
"Papatya'mı öyle güzel seveceğim ki, kimse canını yakamayacak bir daha onun..." Söylediklerinin ardından kahverengi gözleri öyle güzel parladı ki içim kıpır kıpır oldu. Ben de gülümsedim hemen.
Ellerim yanaklarındaki gamzelere dokundu ağır hareketler hareketler ile. Gülümsemesi öyle güzeldi ki... "Gamzende uyutsana beni Kağan?" Gözlerim doldu. Bir anda bu kadar mutlu olup bir anda hüzünlenmem Kağan'ın kollarının beni bir sarmaşık gibi sarmasına sebebiyet verdi.
"Seni kalbimde uyutacağım, güzelim. Zira başka hiçbir yere sığdıramıyorum seni..." Kalbini güzelliği dışına vurmuş bir insandı Kağan. Öyle güzel bir sevgisi vardı ki, diyecek hiçbir şey bulamıyordum, öylece sessiz kalıyordum.
Sevgisinin güzelliği kalbime bir yol oldu aktı. Kalbimi sımsıkı sardı. O sarıldıkça bana, kalbi aktı kalbime. O öpünce saçlarımı, saçlarım bile onun sevgisine sarıldı.
Kollarım bedenine dolanmıştı. İkimiz de bir beden olmuştuk artık. Kalplerimiz birbirimize dolanmıştı vücutlarımızdan ötürü.
"Her şeyi birlikte atlatacağız. Babanı da polise ihbar edeceğiz, kurtulacaksın. Bundan sonra mutlu olacağız..."
🍫
Arkadaşlar bende bir anormallik var ya, yazdıklarımı beğenemiyorum bir türlü. Yazım tarzım bana iyi gelmiyor... Bu bölümü elli kez yazıp sildim... Gerçekten kendimi kötü hissediyorum yazamayınca...
Papatya & Çikolata benim için çok nahif bir kurgu, yazamamak beni üzüyor... Bu yüzden bir süre bu kitaba ara vereceğim. Emin olun ki bu süre kısa olacak. En fazla bir ay...
Emin olun çok kısa bir süre sonra burada olacağız. Güzel günler göreceğiz inşallah. Sizleri bekletmemek için uğraşacağım. Şu sıralar özel hayatımda birkaç prüz var. Onları da çözmem lazım.
Milkshake'e yeni özel bölüm gelebilir.
Anlayışınız için teşekkür ederim. Sizleri seviyorum. Muah <3
