Kağan: Sana göre biz iki iyi arkadaşız değil mi? (21.43)
Umay: Evet. Ne oldu ki? (21.50)
Kağan: Bana göre değiliz.
Umay: Ne?
Umay: Ne demek istiyorsun Allah aşkına Kağan?
Kağan: Diyorum ki, şu dünyada tek başına savaşmana izin vermeyeceğim
Umay: Kağ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Umay Deniz Arslan
Ne gözüme Güneş'i vurması ile ne de alarm ile uyanmıştım sabaha. Müthiş bir başağrısı vücudumu zonklatırken merhaba demiştim güne.
Ne de güzel uyanıyordum öyle!
Hareketlenerek kalkmak istedim ancak belime sarılmış eller buna izin vermedi. Bilincim tamamen yerine gelirken burnumun bir yere yaslı olduğunu anladım.
Önce gülümsesem de sonrasında gelen zaman dilimleri ile ilgili bir boşluk yaşadığımda dumura uğradım.
Hadi ama! Nasıl hiçbir şey hatırlayamazdım?
Beynimi zorlasam yerine gelecekti her şey belki ama kafam zonkluyordu şu an. Ne yapacağımı bilemeyerek birkaç dakika kadar daha Kağan'ın kolları arasında yattım.
Gerçekten hiçbir şey hatırlamıyordum, bu her yanı beyazla boyanmış bir kuyuya düşmüşüm gibiydi.
Sadece boşluk. İyi bir his değildi.
En sonunda hafiften kıpırdanarak uyandığımı belli ettim. Kağan, uykunun beşinci evresinde olacak ki irkilerek yüzümü görecek şekilde uzaklaştı benden. Göz göze geldiğimizde gülümseyerek "Günaydın?" diye mırıldandı. Sesi uykudan yeni kurtulmuş zihni yüzünden kısıktı.
Gülümsemeye çalıştım. Ancak beynimde oynayan sahne ile bu engellendi.
Yataktan sancı ile kalkmış, doğruca banyo yolunu almıştım. Arkamdan gelen çıplak ayak sesleri Kağan'a aitti. Ben uyanır uyanmaz o da arkamdan ayaklanmıştı.
Odanın içinde bir banyo vardı. Hızlıca klozete eğilerek kusmaya başladım. Karnımda olduğunu zannettiğim ağrılar midemden çıkarak rahatlatmıştı beni. Midemden ağzıma gelen iğrenç tat cabasıydı. Daha fazla kusma hissi doğuyordu içime sırf bu yüzden.
Eğilerek daha fazla kusmaya çabalasam da becerememiştim. Sonrasında ise bir anda ağlamaya başlamıştım. Klozetin tam dibine çökmüş öylece ağlıyordum.
Karnımda hissettiğim sıcacık eller ile yaşlı gözlerim aralandı. Kağan bacaklarını iki yanıma uzatarak göbeğimden sarılıyordu bana. Dudakları boynum ile omzum arasındaki noktaya dokunduğunda irkilmiştim.
Öperek geri çekildi hemen. "Şşş," Karnıma masaj yapmaya başladı bir anda. "Rahat ol. Geçecek."
Biraz daha masaj ardından Kağan, elimi yüzümü yıkamama yardım ederek yatağa yatırmıştı. Sonrası derin bir uykuydu.
Bundan öncesini hatırlamıyordum ne hikmetse. Ayrıldığımızda "Günaydın," diyebilmiştim nihayet.
Yatakta bağdaş kurdu. "İyi misin? Başın ağrıyor mu?"
