love educator. .sunki enhypen [18+]

６︙we ≠ relationship.

◊ ◊ ◊

Relacja chłopaków znacznie się poprawiła po długiej przerwie dzięki codziennemu siadaniu razem na stołówce i częstemu pisaniu do siebie.

Umówili się nawet na spędzenie razem czasu za kilka dni, jako że Riki chciał się odwdzięczyć za zrobione jedzenie przez Sunoo, co w pewnym sensie dla ich obojga było tylko dobrym pretekstem, żeby się spotkać.

Była noc, a Riki gwałtownie się wybudził, będąc przestraszonym i zdyszanym. Śnił mu się koszmar jak z resztą prawie każdej nocy.

Usiadł, próbując się uspokoić i wbić sobie do głowy, że to był tylko sen. Lęk nie przechodził. Popił wody i wziął kilka głębokich wdechów. Lęk nie ustępował.

Tym razem śnił mu się Sunoo, więc poczytał ich ostatnie wiadomości do siebie i kilka minut gapił się na głupie serce dołączone do "dobranoc" od młodszego które wysłał wczoraj.

Nie mógł się powstrzymać. Miał tak silną potrzebę upewnienia się co do pewnych rzeczy, jakie namąciły mu koszmary, że zadzwonił do niego, mimo iż była 2 w nocy.

- Halo? - wymamrotał ledwo słyszalnie Sunoo, zapewne wpół śpiąc.

Riki chwilę milczał, w sumie to nie wiedząc, jak poprowadzić rozmowę, aby w naturalny sposób upewnić się, że młodszy wciąż go lubi i wcale go nie znienawidził ani nie odciął się.

- Riki? - zawołał Sunoo z lekkim zmartwieniem.

- Sunoo. - powiedział poważnie.

- Co się dzieje?

- Sprawdzam, czy... - ugryzł się w język, otrząsając się. - Nie powiedziałem ci dziś dobranoc.

- Faktycznie. - zachichotał cicho, mając wciąż zaspany głos, który przyprawia Rikiego o motylki w brzuchu z niewiadomych powodów.

- Dobranoc Sunoo. - powiedział, owijając kawałek swoich włosów wokół palca.

- Słodkich snów~ - odpowiedział i dało się usłyszeć szuranie kołdry, jakby się przewracał. - To na pewno jedyny powód? Masz dziwny ton głosu. Wszystko w porządku?

- Bardzo cię lubię. - wyszeptał, wpatrując się w ciemność panującą w pokoju.

- Ja cię też.

- Tak?

- A dlaczego bym nie miał? - zaskoczył się.

- Przepraszam za dzwonienie w środku nocy. Nie będę ci już przeszkadzał. - rozłączył się, nim chłopak zdążył się odezwać.

Westchnął, rzucając telefon na szafkę, czując lekką ulgę i zapanowanie nad emocjami.

- Też mnie lubi. - wymamrotał do siebie, obgryzając usta pomimo bólu.