9.bölüm

2.7K 114 9
                                    

Pişmanlıklarımızın arkasına keşkelere sığdırdığımız o kadar çok şey vardı ki bizler sadece bunun için çok geç kalıyorduk

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Pişmanlıklarımızın arkasına keşkelere sığdırdığımız o kadar çok şey vardı ki bizler sadece bunun için çok geç kalıyorduk.

Benimde herkes gibi keşkelerim vardı. Keşke bu kalbimi söküp atabilseydim.

Keşke onunla karşılaşmasaydım. Ona kalbimi kaptırmasaydım.

Sigaramın son demini çekip atarak gözümü ovaladım.

Semih yaralı olarak geldiği günün üzerinden iki gün Geçmişti.bu süre boyunca ses çıkmıyordu. Arabada yoktu.

Alnımı ovalayarak gözlerimi kapattım.

Derin bir nefes alarak gözlerimi açtım. Ayağa kalkarak banyoya gidecektim ki kapı çaldı.kapıyı açtığımda siyah  bir takım elbiseli Semihin korumasıydı.

"efendim patron hiç iyi değil kimseyi dinlemiyor kendine zarar veriyor bende belki sizi dinler" başımı sallayarak beklemesini söyleyip içeri geçip telefonumu cüzdanımı alarak evden çıkarak arabaya binip villaya doğru yola çıktık.

Vilaya girdiğimizde korumalara dışardaydı. Kapıyı açtığında tek başıma içeri girdim.

Kimse yoktu salonda.yukarıdan sesleri duyunca merdivenlerden yukarı çıktım

Kapıyı açtığımda gördüğüm manzara ile yerimde mıhlandım.

Elinde bir bıcak ile kollarında çıplak vücudunda bıcak izleri vardı.

Kafasını kaldırıp bana baktığında gülümsedi.

"sen mi geldin komser" dedi elindeki bıcağı sol tarafına ucuna bastırdı.

Yüzü Hala gülümserken zaten açılmış yarası biraz daha kanadı.

Ona yaklaştığımda beni izliyordu.

"ne yapıyorsun psikopat herif" dedim ona biraz daha yaklaştım.

"kendimi cezalndırıyorum" dedi Kan revsn içinde kalmış Eli ile bıcağı bacağına batırdığında hemen müdahale ederek bileğini tutum.

"aptal. Bırak" dedim. Bıcağı almaya çalışıyordum. Ama izin vermiyordu.

Derin bir nefes aldığımda Hala bırakmıyordu.

Birden Dudaklarına yapışarak onu öptüm.

Elindeki bıcak yere düşerken sanki bu anı bekliyormuş gibi susuz bir bedevi gibi beni öperken ayrılmak istedim ama izin vermedi.

Dili ağzımın içini keşfe çıkarak dudaklarımı öptüğünde yaralı kolları ile belimi kendi vücuduna hapsetti.

"sensiz yaşamanın bir anlamının olmadığını anladım" dedi.

"beni affetme ama beni sensiz bırakma" dedi.

Nasıl sizce?

KARADAYI - BXB(Düzenlendi)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin