I wanna know // Hyunho

your fault, will be my dead

Suçlu olduğunu bilmem benim ölümüm olacak.

Minho, Hyunjin'in söylediği şeyle duraksadı, şuana kadar olanları tek tek kafasında tarttı. Kahretsin.

'Minho, iyi misin?'

Hyunjin ellerini büyüğünün yanaklarına attı ve endişeyle gözlerine baktı.

Göz yaşlarının tükendiğini düşünmüştü siyah saçlı, ancak tekrardan yanağına süzülmeye başlayan damlalar bunun tam tersini söylüyordu.

Çok korkuyordu Hyunjin. Minho onu bırakacak diye çok korkuyordu.

Yaptığının affedilemez olduğunu biliyordu ama oturup sakince konuşamazlar mıydı?

Hyunjin büyüğünden ses gelmeyince tekrar seslendi.

'Lütfen cevap ver Min.'

Ağlaması daha da arttığında bir hıçkırık kaçtı Hyunjin'in ağzından.

Minho'nun onu böyle rezil görmesini istemiyordu.

Burnunu büyüğünün boynuna soktu ve derince içine çekti kokusunu.

Belki de bu son koklayışıydı onu.

"Hayır.. hayır, bunu yapmadın, yapmazsın ki."

Tekrar durdu Minho kabullenmek istemiyordu bu durumu, kendi kendine sırıttı. Sanırım aklımı kaçırdım diye düşündü.

"O an kendini kaptırdın."

Şimdi görmezden geliyordu ama sonrasında küçüğüne olan sevgisi bunu görmezden gelmesine yeterli olur muydu?

'Hyung-'

Gri saçlı küçüğün lafını kesti ve sert sesiyle sordu.

"Kimdi o?"

'Ne?'

"Seninle telefonda konuşurken, yanındaki kimdi?"

Minho Hyunjin'i boynundan tuttu ve kafasını kaldırdı.

Hyunjin büyüğünün gözlerinde sinir ve kinden başka hiç bir şey göremiyordu.

'Minho yapma lüt-'

"Hemen söylesen iyi edersin. Ne kadar erken o kadar iyi."

'Christopher.'

Gri saçlı duyduğu isimle sinirden damarlarındaki kan akışının hızlandığını hisseti.

Hyunjin'in boynunu bıraktı ve hızlı adımlarla çıkış kapısına yöneldi.

Arkasında bıraktığı perişan olmuş çocuğu umursamadan.

•Bölüm Sonu•

Hiç içimden gelmeyerek yazdım.

O yüzden ancak bu kadar oldu çok sorry, yazdığım en kötü bölüm olabilir.

Ama buna da şükür, asırlardır yb atmıyordum idare etsin artık.

Hadi öpüldünüzz

💓