Fix Our Future (2yeon Fanfic) Completed

Chapter 15

Chapter 15

Nayeon's POV

After our breakfast that day, the day we're Jeongyeon fetch his family at the airport, and the time that I feel bothered dahil pakiramdam ko, dumadami ang mga babaeng nagiging close sa kanya.

Am I being to possessive? Pakiramdam ko kasi, mawawala ang atensyon niya sa akin dahil sa mga bago niyang kaibigan at mga babae pa.

Or I'm just being so over acting? Wala namang kami pero ganito ako kung umasta. Ni hindi ko nga alam kung pareho kami ng nararamdaman.

Ang alam ko lang ay mabait at caring siya kapag magkasama kami. Pakiramdam ko ay in a relationship kami dahil sa mga kinikilos niya.

Parati niyang pinaparamdam saakin ang mga bagay na katulad ng nililigawan. Hindi kasali ang pagbibigay ng flowers at mga regalo.

~~

"Eonni, where are you going? Akala ko wala kayong trabaho ngayon?" Usisa ni Momo sa akin nang dumaan ako sa sala. Kasama niya si Dahyun na nasa tabi niya at pareho silang nanonood ng TV habang kumakain.

"Oo nga, Noona. Akala ko rin magba-bonding tayo ngayong araw?" Segunda naman ni Dahyun.

"Pupunta ako sa mga kaibigan ko. Kailangan ko nang makakausap." Sagot ko naman.

"Makakausap? Nandito naman kami ah? Hindi ba kami sapat?" Nagtatampo kunong saad nitong tokwa na ito.

"About something na sila lang ang makakasagot ang pag-uusapan namin. Sige na. Mauna na ako." Paalam ko.

"Okay. Take care, Eonni!" Tugon naman ni Momo sa akin.

Habang palabas sa pinto, narinig ko pa si Sana na nagtanong.

"Saan pupunta si Eonni?"

"Friend Hangout" Plain na sagot ni Momo sa kanya.

"Hangout? Bakit siya pwedeng lumabas? Tayo hindi?"

"Ano ka ba? Ang lapit lang naman ang mga bahay ng kaibigan niya. At saka may pag-uusapan lang daw sila sandali."

Hindi ko na tinapos pa ang usapan nila at pumasok na sasakyan ko. Na siyang ginagamit namin ni Jeongyeon.

-Time Skipped-

Narating ko na ang bahay ng bestfriend ko. Tinawagan ko na rin siya kanina bago ko siya puntahan.

As I pressed the doorbell, it takes just a second bago ito mabuksan at bumungad sa akin ang bestfriend ko.

Hindi lang naman siya ang kaibigan ko. Pero siya ang best of all my friends so that is why siya ang bestfriend ko.

"Nayeoniieee!!" She squels and hugs me after.

"Hey, Jen!" Sagot ko naman saka siya niyakap pabalik.

"Parang napaka-importante ng pag-uusapan natin ah. Pasok muna tayo sa loob." Alok niya naman.

"Ahm, Nayeon! Hindi lang pala ako ang narito. Kasama ko ang boyfriend at pati na rin sina Rosè at Jisoo." Dagdag niya pa habang hinihila niya ako papasok sa bahay niya.

At katulad nga ng sinabi niya, narito nga silang lahat. Yes, silang lahat. Sila rin ang mga tinutukoy kong mga kaibigan ko.

"Eonni!" Pagtawag sa akin ni Rosé saka dali-daling tinakbo ang distansya niya sa akin at niyakap ako.

Napatayo rin ang dalawa pa naming kasama at binati rin ako.

"Long time no see, Nayeon!" Sabay nilang sabi sa akin at nginitian ko lang sila.

Hinila naman ako ni Rosé papunta sa sofa at pinaupo.

Si Jen naman ay sandaling pumunta sa kusina at pagbalik niya'y may dala siyang snacks na nilapag niya naman sa may center table saka tumabi na rin sa akin.

"Sabi mo may sasabihin ka? Ano ba yun?" Tanong naman sa akin ni Jen sa akin.

"Mukhang problema yan ah. Tama ba ako, Noona?" Usisa naman ni Lisa sakin. That's not his real name. Nickname niya lang ang Lisa dahil kapag galit kami sa kanya dahil sa pagiging pasaway niya minsan, gusto namin siyang tirisin na parang lisa. His name is Limuel by the way. Limuel Manoban, Jen's Boyfriend.

"Hindi naman siya totally problema sa akin. Pero.... It really bothers me." Sagot ko.

"Ano nga ba yan, Eonni? Spill it now." Saad naman ni Rosé. Rosé or Rose Ann Park is my second bestfriend among the squad. Park rin siya pero hindi kami blood-related. Siya naman ang girlfriend ni Jisoo.

Jisoo, on the hand, is Jen's elder brother. Dahil palagi namin siyang nakakasama dahil sa pagiging overprotective brother niya, naging part ng rin siya ng squad.

Bumuga muna ako ng malalim na hinga bago ko sila sagutin.

"These past few days, I feel like I'm being possessive sa isang tao. Pero hindi ko naman pinapahalata kasi kaibigan ko siya at hindi ko rin naman alam kung pareho ba kami ng nararamdaman. Yun para bang ayaw kong maagaw ang atensyon niya ng iba at malayo saakin." Panimula ko.

"Sinong kaibigan yan? Wala ka pa namang naipakilala saaming ibang friend mo ah."  Tanong naman ni Jisoo.

"Siya yung driver at bodyguard namin. Close rin siya sa iba kong kapatid. Especially the triplets." Sagot ko.

"Oh! You mean, your liking your employee?" Tanong ni Jen sa akin habang pataas-taas pa ng kilay niya.

"Oo, empleyado namin siya. Ano naman problema dun? Kapag nakilala niyo siya makikita niyo ang mga bagay na nakita ko sa kanya kaya ako nagkakaganito. You know what? Perfect boyfriend material rin siya." Kwento ko.

"Ngayon nga lang kita nakitang ganyan eh. I thought, nililigawan ka rin ni Mr. Doh?" Tanong ni Jen sa akin.

"Yung lalaking yun, wala siya sa kalingkingan ni Jeongyeon kahit pa sabihin na mas malaki ang posisyon niya."

"So? Jeongyeon is his name?" Komento naman ni Limuel (Lisa).

"Yes, Jeongyeon. Yoo Jeongyeon, a Half Filipino-Half Korean." Saad ko.

"Yoo? That name is so familiar." Aniya naman ni Jisoo.

"Anong familiar? Meron naman talagang sikat na Yoo dito eh. You know Dennis Yoo? I heard, siya ang isa sa mga kakompetensya ng Dad mo sa negosyo. And some says na may past din silang dalawa." Saad naman ni Limuel.

"Hindi naman sila related. Namuhay lang naman siya sa simpleng buhay. Wala siyang nabanggit na mayaman sila." Sagot ko.

"But still, let's go back to the main topic. Kung gusto mo talagang malaman kung pareho kayo ng nararamdaman, sabihin mo sa kanya. Baka mamaya niyan, nag-aalangan lang din siya dahil Amo ka pa rin niya." Aniya naman ni Jen.

"You mean, I will confess to him?"

"Maj-a! (Correct!)" Sagot ni Limuel.

"Pag-iisipan ko muna siguro. Alam niyo naman ang past ko sa mga ganyan. And from that, ayoko nang ako ang unang magko-confess. Ayoko na ulit masaktan, ayoko na ulit ma-reject." Saad ko.

"Don't worry, Eonni. There is still another option." Sambit naman ni Rosé.

"Mwoyo? (What?)" Tanong ko naman.

"Ipagpaliban mo muna yang confession na yan. Just observe his action first."

"Mukhang mas gusto ko yang second option." Komento ko.

"Pero mas better pa rin yung una. Just try and accept the fact after. Parte ng buhay ang rejection at failures."

At nung araw ding yun, umuwi ako na iniisip pa rin ang sunod kong gagawin. Hindi ko alam pero mas lalo lang gumulo ang mga iniisip ko nang makausap ko ang mga kaibigan ko.

But still, hahanap na lang ako tiyempo para mag-confess sa kanya. But not now.