BEKLENMEDİK AŞK

Bölüm 12

miraç ' dan=

"evin önünde bir araba var"

oğuz" ne ! kim lan bu bu saatte"

"bilmiyorum, hass ya bir bu eksikti..... sen burda kal başkaları da olabilir, ben içerdekine bakıcam"

oğuz" tamam, dikkat et" aslında çokta yavaş olamayan fakat sessiz olan adımlarla eve girdim. el fenerinin parlaklığını biraz kıstım, fark edilmek istemeyiz değil mi. gelen kimse üst katta biri olduğunu biliyor olmalı, çünkü burda hiç bir şeye dokunulmamış. 

üst katta çıktım, eyme'nin  kapısının önünde bir kız vardı. mini etekli bir okul forması vardı üstünde. forma hiçte yabancı gelmiyordu ama şuan konumuz bu değildi. arkasından yaklaştım , geldiğimi fark etmemişti bile . galiba eymene odaklanmıştı. odaya adım attığını gördüğüm an adımlarımı daha da hızlandırıp iyice yaklaştım. ilk önce ağzını daha sonra da kolun daha güçlü tuttum. kolunu sıkı tutmuş olmalıyım ki telefonunu düşürdü. hareket etmeyi bıraktı.

 korkmuş muydu!

masal' dan= 

hareket etmediğimi gören kollar bir anda gevşedi, zararsız olduğumu düşündü sanırım. bunu fırsat bilip hemen  ileri doğru adım atarak kaçmaya çalıştım. kaçtım derken hiç bir yeri adam akıllı göremediğim için bir kaç adım ileri giderek durdum. beni tutan eller boşa düştü.

masal" kimsin sen!"

miraç "asıl sen kimsin benim evimde ne işin var"  onun evimi, burası gerçekten onun evi miydi.

masal "ben masal! yardım etmeye geldim. Arya'nın arkadaşıyım." karşımdaki adam birden sakinleşti. arya benden ya da bizden bahsetmiş olmalıydı.

miraç " tanıdım, diğerleri nerede?"

masal "bilmiyorum, zaman kazanmak için kısa yoldan geldim, ayrıca sen kimsin, burda yatan şu meşhur eymen' mi"

miraç " evet o. ben miraç arkadaşıyım"

masal "tamam şimdi izin verirsen yarasına bakmam gerek, çok kötü gözüküyür"

miraç " evet, bizde sizi bekliyorduk, uzun zamandır böyle. çok kan kaybetti"  o konuşurken ben çoktan yatağın başına geçmiştim.

masal" telefonu duvara tutacağına  buraya tut, ayrıca telefonuma da ihtiyacım olacak."

miraç" kimseye haber veremezsin, telefonu veremem" ne sanıyordu bu beni ajan falan mı?

masal" arkadaşım boş yapmayı keste şu ışıkları buraya tut, anladık evin ışığı yok, ayrıca ben birine haber vermek isteseydim buraya tek gelmezdim." çoktan işe koyulmuştum ilk olarak renginin siyah olduğunu tahmin ettiğim gömleği yırtarak başladım, şuan düğmelerle uğraşacak hiç vaktim yok.

nabız çok yavaş, yüzü morarmaya başlamıştı bile. çok az zamanım var.

miraç" tamam, şimdi uslu ol ve işini yap, durumu nasıl?" endişeli bir ses tonu vardı.

masal"  kötü , baya kötü. umarım  çok geç kalmamışızdır."

miraç" o yüzden burdasın ya , ne yap ne et kardeşimi ayağa kaldır."

 ne, ne hakla bana bunları söyleyebiliyordu. belli ki çok değer veriyor ama burda olan hiç bir şeyin sorumlusu olmadığım gibi burda olmak gibi bir sorumluluğumda yoktu, istediğim zaman elimi kolumu sallayarak çıkabilirdim burdan.

masal" ne diyorsun sen ya, terbiyeni takın ve bulunduğun durumu sorgula. şuan beden başka çaren yok, arkadaşın her an ölebilir. ayrıca bunu ne zorunlu olduğum için nede vicdan azabım için yapıyorum. sadece arkadaşım için, anladın mı sadece onun için." rahatlamıştım. ukalalığıı yetmişti.

miraç' dan=

haklıydı, ne yapıyordum ben. daha saatler önce suçu günahı olamayan bir kıza yüklendiği için oğuza kızmamış mıydım. 

miraç" özür dilerim, sadece ona bir şey olursa ne yapacağımı bilmiyorum. ve haklısında elimizdeki tek çözüm sensin ve senden tek isteğim onu iyileştirmen."

masal' dan=

masal "tamam, şimdi çık odaklanmak istiyorum. içeride kimse girmesin"

miraç" anlaştık ,sen nasıl istersen öyle olacak." kapıya yöneldi tam bende önüme dönecekken dönüp son bir kez daha baktı. o ana kadar hüznü ve öfkeyi görmüştüm gözlerinde şimdi bir yenisi daha eklendi: yalvarış..

evet arkadaşlar oy ve yorum atmayı unutmayın...!