Bölüm 15

7 3 0
                                    

dün akşamdan beri hiç kimseyle konuşmamıştım.

dün akşam= dün son sözlerimi söyledikten sonra aklıma son günler gelmişti.

her şeyimle kaç maya çalıştığım günler....

ben yine düşlerime dalarken miraç bir şeyler söylemek için hazırlanıyordu ,

" uykum geldi, sana iyi akşamlar" deyip ayağa kalkmıştım. arabamın arka koltuğuna geçip kapıları kapattım. çok uykum geldiği için  hemen uyumuştum.

sabah saat 09:00'a karşı uyanmıştım, şuan ise saat 11:00'dı ve ben boş boş tavana bakıyordum.

biri kapıya iki kez tıklatınca ister istemez yerimden kalktım. gelen aryaydı. üstümde okul ceketim vardı, hemen doğrulup , kendime gelmeye çalıştım. dün gömleğime bulaşan kan lekeleri iyice kuruduğu için hareket ettikçe kokusu daha da rahatsız ediyor.

kapıyı açtım,

"arya bir şey mi oldu?"

arya" hayır sadece seninle konuşmak istedim"

"olur tabi , geliyorum bekle." arabadan çıkıp üstüme başıma çeki düzen verdim. dün den beri hiç bir şey yemediğim için başımın dönmesi de cabası.

arya arabanın önünde yere oturmuştu, bende aynı şekilde oturdum.

ama eteğim gerçekten çok rahatsız ediyordu. muhtemelen dün gelmeden önce kızlar üzerlerini değiştirmişti. ikisinin üzerinde de rahat şeyler vardı ama benim üzerimde hatırı sayılır şekilde kısa etek ve kan kokan bir gömlek vardı, harika! ben kendi kendime konuşurken arya çoktan lafa girdi,

arya" dün için sağ ol masal"

"teşekkür etmene gerek yok arya biliyorsun her şeyi senin için yaptım"

arya" biliyorum (bir süre sessiz kaldı, bende ona bakmayı kesip kafamı arabaya rastladım, şimdi ikimizde evi seyrediyorduk) masal , ben ölmemesi için her şeyi yapardım galiba, yani bilmiyorum masal ben eymeni tanıdığımdan beri ondan başka bir şey düşünemiyorum. o olmazsa ne yaparım hiç bilmiyorum"

" kendini sıkmana gerek yok arya, eğer o da seni senin  sevdiğin gibi seviyorsa zaten gitmeyecektir, belki de şuan onun için hala hayatta, belki şuan burda olduğunu bir şekilde hissediyor ve bu sebeple dayanıyor." şuan direk bana bakıyordu.

arya" belki, ama ben işimi şansa bırakmak istemiyorum masal. senden bunun için bir şey isteye bilir miyim."

"elbette  her zaman"

arya" bize bir ev bul daha doğrusu onlara, eymen burda iyi olamaz masal, en azından iyileşene kalmaları için " bunu yapamam ki !offff

"arya bak seni kırmamak için her şeyi yapabileceğimi biliyorsun ama böyle bir şey benden bekleyemezsin. adamların daha kim olduğunu bile bilmiyoruz"

arya" biliyorum masal ama eymen için, benim için lütfen. bunu sadece sen yapabilirsin "

evet sadece ben yapabilirdim çünkü benim başka saçma cesareti olan   birini bulmak biraz zordu.

" tamam ama söz vermem , bakmam gerekiyor" boynuma sarıldı.

arya" teşekkür ederim, yapacağını biliyorum" evin kapısı açılınca biz de ayrıldık.

miraç " hadi gelin bir şeyler yiyin" ayağa kalkıp eve doğru yürüdük. evi toplamışlardı, ortada büyükçe bir masa üstünde de bir şeyler vardı.

"alisa nerde"

oğuz" hala yukarda uyuyor"

"tamam siz oturun ben bakarım."


miraç' dan

yarım saattir konuşuyorduk, baya kafa bir kızdı. yeni tanışmamıza rağmen iyi konuştuk.

taki o cümleleri söyleyene dek:

masal " çünkü kendime korumaya çalışırken bir kaza geçirdim" 

eğer bir kadın bunları söylüyorsa bilin ki çok çaresizdir, aklındakilerle ve hayatın içindeki pisliklerle başa çıkmaktan , en azından tek başına bunu yapmaktan çok yorulmuştur. 

aslında bu bizim için çok büyük bir kayıp. kendi ülkelerinde kendi vatandaşları tarafından saldırıya uğramak sadece onların değil bizimde suçumuz. tam bir şeyler söylemek istediğim sırada ayağa laktı.

masal" uykum geldi, sana iyi akşamlar" arabasına bindi . öyle ce kala kalmıştım. de diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum. sadece bir gündür tanıdığım bir kız için ne yapabilirdim ki? hiç bir şey zaten yarın hayatımda bile olmayacaktı. bende yerimden kalkıp eve girdim. dışarda kalması doğru muydu bilmiyorum. belki de en doğrusu buydu.

odama girdiğim ve yatağıma uzandım. etraf da hiçbir ses yoktu. sanki orman susmuştu. 

anlamıştı bu kirli oyunu ve devamını....

dün gece hiç uyuyamamıştım. elimde silah yatakta uzanıyordum hiç bir şey yapmadan, kendimi dinlemeye ihtiyacım var.

yataktan kalkıp pencereye gittim , pencerem evin girişine bakıyordu. kızlar arabanın önüne oturmuş konuşuyordu. bir az daha bakıp oda dan çıktım. eymen in odası kıyıktı ve alisa yere serilmiş çarşafların üzerinde yatıyordu.

aşağıdan sesler geliyordu. aşağı indim.

-" oğuz kahvaltı mı hazırladın"

oğuz" evet , belki bu şekilde affederler"

-"anladım"

oğuz " hadi çağır , dışardalar"

-" tamam" kapıyı açtım, sarılıyorlardı, bölmesem mi diye düşündün fakat hepimiz açtık.

-"hadi gelin bir şeyler yiyin" 

içeri girdik, masalın üzerindeki gömlek çok kötü durumdaydı. 


oy ve yorum yapabilirsiniz.. <3

BEKLENMEDİK AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin