BEKLENMEDİK AŞK

Bölüm 20

kızlarla birlikte o gece orda kalmıştık. sabah doğru kaçta uyuduğumuzu bile hatırlamıyorum. ayrıca eymen daha iyi olduğu için arya da mutluydu, bu hepimizi mutlu ediyor.

salonda büyük koltuklardan birinde diğerinde de alisa yatıyordu. eymen ve arya yukarda beraber kalıyordu. erkeklerde öyle. 

yerimden yavaşça kalkıp alisa yı uyandırmamaya çalıştım. merdivenleri de çıkıp kolidor 'un sonuna yürüdüm. miraç benim eski odam da kalıyordu. kapıyı iki kere tıklatıp içeri girdim.

" uyuyor musun?"

-"uyuyan biri sana nasıl cevap verebilir." tip tip baktım.

-" ee devamı yok mu?"

"bakıyorum da ig baya içli dışlısın."

-" ne sandın, gelsene" içeri girip kapıyı kapattım.

bu odaya girmeyeli o kadar zaman olmuştu ki sanki günlerce bu oda da tek başım oturmamışım gibi odaya bir göz gezdirmeden edemedim.

"hala aynı." öylece bana bakıyordu.

"oturabilir miyim?"

-" tabi gel kendi odan mış gibi takıl." beni neşelendirmek için söylüyordu fakat ben sadece usulca kafa sallamak gibi yetindim.

"buraya gelmemin asıl sebebini biliyorsun. dün olanlardan sonra araya kaynadı ama öğrenmek istiyorum. her şeyi"

yerinde huzursuz bir şekilde kıpırdandı. atlattığını düşündüyse çok büyük yanılmış.

-"peki baştan başlıyorum"  gözlerimin içine bakarak söylemişti.

"lütfen"

-" 11. sınıfta sınıfta bir kızı tanıdım ve birbirimize aşık olduk. ilk başta çok mutluyduk normal bir okul hayatımız vardı. taki sınıfta başka biri daha ona aşık olana kadar. aslında daha öncede olmuştu ama hepsi hayır deyince kabullenip gitmişti fakat o başkaydı. babası meğer mafyaymış. tabi biz bunu çok sonradan öğrendik ve öğrenene kadar çok karşı karşıya geldik." durdu. derin bir nefes aldı.

"peki sonra? kız şimdi nerde?" gözleri dolu dolu tekrar bana baktı.

-"sonra kıza son kez sordu. o mu ben mi? beni seçti , ama çocuk bunu kabullenmedi ve onu öldürdü."

"ne ? nasıl!"

 -"bilmiyorum, kanıtlanamadı ama ben hep biliyordum. ispatlayamadım. olayın üstüne gitmeye başlayınca da babası girdi araya ama aramızı yapmak için değil, beni ortadan kaldırmak için. 4 yıldır , tam 4 yıldır bizi öldürmek için elinden gelen her şeyi yaptı, en sonuncusu da eymenin vurulması işte... tabi biz de boş durmadık. şirketlerine girdik kendi kameralarını iptal edip kendi sitemlerimizi kurduk." 

bana baktı ve -" çok sevdim masal. hem de çok" tam o an gözlerimden sıcak bir şeyin aktığını hissettim. 

"anladım. çok, çok üzüldüm." ANLAMIYORDUM! ben ne yapıyordum burda . bunları duyduktan sonra akama bile bakmadan gitmem gerekemiyor muydu.

 ama gidemiyordum işte. nerde, her yerde karşıma çıkan gururum şimdi nerde.!

-" artık öğrendin. şimdi ne yapacaksın?" 

"ne?"

-"öğrendiğine göre, şimdi sen de beni terk mi edeceksin?"

nasıl edebilirdim ki?....

oy ve yorum👋👋👍