star | beomjun

2

yanıp sönen trafik lambası.

gülücükler.

kocaman gülücükler.

bana bakarak gülen dolgun pembe dudaklar.

sadece benim için gülümseyen birisi.

ona doğru koşan bedenim.

büyük bir ışık dalgası.

adımı haykıran o...

...ve karanlık.

hep aynı rüyayı görüyordum. hastaneden çıkalı bir kaç gün olmuştu. meğer bu yüzdenmiş o beyaz tonunu beğenmeyişim.

ailem etrafımda fır dönüyordu eve geldiğimden beri. özellikle annem yanımdan neredeyse hiç ayrılmıyordu. o hastaneye nasıl düştüğümü bir türlü anlatmıyorlardı. kaza deyip geçtiştiriyorlardı sürekli. yoldan geçerken araba çarpmış ve 2 haftadır komadaymışım.

ne olursa olsun dikkatli olan ben için bunlar mantıksız açıklamalar. nasıl oldu da araba bana çarpana kadar farketmedim? aklım neredeydi? ve ya kimdeydi? beni böylesine aklımı donduracak kadar etkileyen şey neydi?

ailemin aksine bilinçaltım günlerdir aynı rüyayı göstererek bana eziyet ediyordu. hiçbir şey hatırlamadığım için kendime kızıyordum. tek bildiğim o kazada yalnız değildim. buna adım kadar eminim.