o sabah erkenden çatı katına gittim. yeonjun'a saat 5:53'de gelmesini söylemiştim ama içim içime sığmıyordu. erkenden gitmekten başka bir şey yapamadım. mektubunda yazdıkları o kadar akıl alır şeyler değildi ki, ikimiz de aynı şeyleri yaşıyorduk ve görüyorduk ama farklı şekillerdeydi.
çatı katına vardığımda kimse yoktu. fakat sorun etmedim saat daha çok erkendi. her zamanki yerime geçip beklemeye başladım. dakikalar saate dönüştü ve 5:53 yavaş yavaş daha da yaklaşmaya başladı. görünürde kimse yoktu. oturamıyordum artık, bir sağa bir sola tur atıyordum. korkuluktan aşağı bakıyordum sürekli birileri geliyor mu diye ama kimsenin gelip gittiği yoktu. anlayamıyordum.
saat çoktan on bire gelmişti ve ben hâlâ aynı yerde yeonjun'u bekliyordum. gözyaşlarım usulca yanaklarımda yol çizerken içinde bulunduğumuz durum kalbimi sıkıştırmaya devam ediyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
star | beomjun
Fanfictiongeçirdikleri kaza sonucu paralel evrende sıkışan ve bir birine ulaşamayan iki genç.
