star | beomjun

11

o günden sonra bana bir sürü mesaj atmıştı. durmaksızın, aralıksız her gün belirli saatlerde mesaj atıyordu. hiçbirine geri dönmemiştim. nasıl dönebilirdim ki? ne diyecektim? senden yıllardır hoşlanıyorum mu? yapamazdım. ne yazdığına bakamıyordum bile.

yaz tatilinden önce son tatilimizdi ve okula gitmediğimiz için hepten ilişkimiz kesilmişti. en son dayanamayıp evime bile gelmişti ama annemden her seferinde evde olmadığımı söylemesini istemiştim. kalbim kan ağlıyordu.

sınıfın grup mesajlaşmalarında aktif olduğumu görüyordu ama oraya yazamıyordu dikkat çekmemek için. iki hayalet gibiydik.

okulun bitimi için yapılacak bir parti vardı. günlerdir grupda konuşulan tek şey buydu. kaç defa katılmak istemediğimi belirtsem de hem hocalar hem de sınıftakiler herkesin katılması için zorunluluk kılmışlardı. oraya gidersem yeonjun'la olan son buluşmamız olabilirdi. onunla olan son görüşmemin öyle olmasını istemiyordum. onunla son görüşmem olsun istemiyordum.

partiden bir kaç gün önce herkes okula çağırılmış ve düzenlemelere başlanmıştı. yeonjun'un bakışlarını hep üzerimde hissediyordum. bana kızmış mıdır? ya da ondan hoşlandığımı anlamış ve benden iğreniyor mudur?

süsleme boyunca ona bakmamak için elimden geleni yapmıştım. yanıma yaklaşmaya çalıştığındaysa sürekli kaçmıştım. söyleyeceklerini duymak istemiyordum. dudaklarından dökülecek her bir kelime için delicesine korkuyordum.