star | beomjun

13

yeonjun'un bana olan sevgisini bir tuvalette itiraf edeceğini düşünmezdim. yeonjun'un benden hoşlanacağını düşünmezdim. beni öpeceğini düşünmezdim. hayır, bunların hiçbirini düşünmezdim. kırk yıl geçse bile yine de aklımın ucuna gelmezdi. ama olmuştu işte. ben idrak edemesem de yaşanmıştı. beni sevmişti, beni öpmüştü ve bana olan sevgisini bir parti gecesi tuvalette itiraf etmişti evet.

ben kendi kendime gelin güvey olduğumu sanarken, onun yaptığı her şey sadece banaymış. attığı her bir adım, söylediği her bir kelime sadece benim içinmiş.

o gece erkenden ayrılmıştık partiden. daha doğrusu yeonjun beni dışarı sürüklemiş ve yalnız vakit geçirmek istediğini söylemişti. beni özlemiş.. akıl alır gibi değil.

çatı katına çıkmıştık yine. ben her zamanki gibi konuşamıyordum. bu sefer ondan hoşlandığım ve çekindiğim için değil, onun da benden hoşlandığını bildiğim için. ne söylesem bilemiyordum. ona olan sevgimi haykırmalı mıydım? bu çok garip olurdu.

takım elbiselerimizin içinde sanki bir düğünden kaçmış gibi görünüyorduk. ben üzerimdekine bir leke değmesin diye sabahtan beri uğraşlar verirken, o hiç umurunda değilmiş gibi tozlu beton korkuluklara yaslanmış beni izliyordu. beni izlemesi şu an kalbime hiç iyi gelmiyordu. bakışları altında eziliyordum adeta. ve onun aksine ben gözlerimi o dışında her yerde gezdiriyordum. en çok da oynadığım parmaklarımda.

yanıma gelerek ellerimi tuttu. başımı kaldırarak onu izledim. ben onu, oysa benim tüm ruhumu. "gerginsin."

güldüm. "öyle mi dersin?"

"gergin olduğunda hep parmaklarınla oynuyorsun."

"beni iyi tanıyorsun choi yeonjun."

"tahmin ettiğinden de iyi choi beomgyu."

beni güldürüyordu. bana sataşıyor ve beni güldürüyordu. tuttuğu ellerimden çekerek sıkıca sarıldı bana. bir kaç saniye bulunduğumuz durumu sindirmeye çalıştım. ona bu kadar yakın olmak hâlâ çok garipti.

"bunu yapmayı o kadar uzun bir süredir istiyordum ki." kulaklarıma dolan sesiyle kendime gelerek kollarımı sardım ona.