Doktorlar Yoğun bakımdan çıkan Kadiri görmemize izin vermişlerdi. Hala ailesinden kimseler gelmemişti. Bir kaç yakınından sonra Büşra odaya alındı.Dışarda onu beklemeye başladım. Büşra odanın kapısını açarken kendini toparlamaya çalıştı
"Canım "
Bir çift mavi engin deniz gözler ona çevrildi tepkisizdi.
"Buyrun"
Anlamlandırılamayan kelime "buyrun"
"Aşkım senin için çok korktum" deyip ellerini tuttu KAdirin.
Tepkisizdi sessizdi durgundu solgundu ve cevap vermiyordu kısa bir süre sonra
"Sizi tanıyor muyum?"
O an dünya karardı işte...Sözcükler anlamını yitirdi günlerdir uğruna gözyaşları döktüğü Kadir kısa süreliğinede olsa hafızasını yitirmişti. Gözleri dolmuştu ne diyeceğini bilemedi dudaklarını ısırdı.
"Bana aşkım dediniz"
"Çünkü öylesin"
"Özürdileirm hiçbirşey hatırlayamıyorum"
"Ölümden döndün ben ve Almina Tan hepimiz çok korktuk"
"Bu isimler bana tanıdık değil ya sizin isminiz?"
Okadar yabancı konuşuyorduki cevap vermekte zorlanıyordu
"Büşra"
Duyduğu anda ve aslında onu gördüğü anda içi sıcacık olsa da yinede hatırlayamıyordu.
"Keşke hatırlayabilsem Büşra"
"Hiçbirşey için acelemiz yok hayattasın yanımdasın bu bana yeter"
"Beni çok mu seviyorsun?"
Garip evet ama o ana kadar Büşra onu sevdiğini hiç söylememişti şimdi haykırarak söylesede anlamsızdı çünkü karşısındaki adam bir yabancıydı.
Sadece başını evet anlamında salladı.
"Biraz yalnız kalmak istiyorum"
Koca bir hayatın 4 duvar bir hastane odasında anlamını yitirdiği dakikalardı elinden hiçbirşey gelmiyordu
"Elbette"
Önce Kadire yaklaştı ve alnına bir öpücük kondurdu ve eğilerek kulağına
"Ben sabırla bekleyeceğim seni ve bugünleri birlikte atlatacağız sakın korkma "
odadan çıktı kapıda bekleyen Alminaya sarıldı.
"Nasıl iyimi?"
"bilmiyorum"
"Duygusal davranıyorsun bence dur bende geçmiş olsun diyeyim"
"Almina"
Büşradan kendi ismimi duymayı hiç sevmiyordum ne zaman Almina dese kötü bir şey duyuyordum.
"Bizi hatırlamıyor"
"Nedemek hatırlamıyor"
"hafızasını yitirmiş beni hatırlamıyor"
Başını aşağıya eğdi gözlerime bakamıyordu.Bu genç kadının yerle bir olmuş dünyasını aydınlatmak zorundaydım yeterince zor durumdaydık ama kendimizi bırakamazdık.
"Sakın ağlama Balpeteği madem hatırlamıyor herşeyi en baştan anlatacağız yok öyle pes etmek"
"Ona o güzel anları nasıl hatırlatacağım ben"
