Onlar artık nişanlıydılar evet inanılması güç bir şekilde arkadaştılar sevgiliydiler şimdi her zorluğu yenen kalpleri sevgi dolu iki nişanlıydılar ya peki Almina?
Almina cephesinde herşey yıkık döküktü. Almina artık eskisi gibi gülümseyen neşe içinde bir kadın olmaktan çok uzaktaydı Büşra bile onun ördüğü duvarları aşamıyordu. Bu yüzden bu sevinçli haberi Alminaya hemen söylememek için Kadirle anlaşmışlardı. Kadirin hafızasının yerine gelmesi bile Alminanın dünyasında ufak bir sevinç kırıntısı olmuştu.Kadirde büşrada benim için endişeleniyorlar biliyordum ama ben kendimi Tanın beni terkettiği yerde terketmiştim.
Herzaman keyifle açtığım dükkanımı açmak için yola çıktım Büşranın tüm gelmek için çabalarını görmezden gelip yürümeye başladım. Aklımda onca soru varken aslında nereye yürüdüğümü bile bilmiyordum. Tanın terketmesinin üstünden tam bir ay geçmişti bu acının azalması gerek miyormuydu? Giderek yüreğimi kasıp kavuran bir acının tam ortasında hiç yalnız olmadığım kadar yalnızdım şimdi..Yolumu nasıl çizeceğimi tekrar nasıl ayağa kalkacağımı bilmeden sadece yürüyordum ve ne kadar süre yürüdüğümü bile bilmeden yürümeye devam ettim ...Telefonumu genellikle kapatıyordum artık her gelen aramanın arkasından heycanlanmam ve sonrasındaki yıkıntıya dayanacak gücüm kalmamıştı. Evimden ve dükkanımdan çok uzaklaşmıştım biliyorum ama tek istediğim kendimi ve olanları hafızamdan silmek için bir çareydi.Çaresizliğimin çaresi var mıydı?
Hayatımda hiç yapmadığım bir şey yaptım ve bir şişe vodka alıp kararmaya başlayan bir bankta aç ve aç içmeye başladım her yudumda sanki akan göz yaşlarımı artık hissetmiyordum. Canım arkadaşım bu kadar mutluyken bana acımasını ve üzülmesini istemediğim için bu bankta sabaha kadar içmeye karar verdim. Şişeyi yarıladığımda midem bulanıyor ve başım dönüyordu telefonu açmadığım için saatide bilmiyordum aslına bakarsanız yaşayıp yaşamadığımı bile bilmiyordum.Siz hiç gerçekten aşık oldunuz mu? Ben oldum belki çok kısa sürdü ama bu aşk bana aşkın zamanının saatinin olmadığını acı bir gerçekle öğretmişti. Tan soylu Alminayı içerlerde bir yerde öldürmüş bir katil olduğunun bile farkında olmadan dolaşırken ben bu bankta sabah olmamasını diliyordum.
Büşra deliler gibi beni aramıştı ancak kapalı olan telefonum ona hep aynı cevabı vermişti. Sağlığına kavuşan Kadir sette olduğu için ona da ulaşamayan Büşra çaresizce gecenin bir vakti sete gitti. KArşısında Büşrayı gören Kadir koşar adım sevdiğine sarıldı konuşmasına fırsat vermiyordu
"meleğim iyimisin neyin var bir şey mi oldu ne oldu ?
"Büşra konuş benimle ne oldu"
Büşra gözyaşları içinde konuşmak istedikçe boğazına takılan o yumru yüzünden ses çıkaramıyordu.
"Almina" diyebildi sadece.
Kadir hemen telefonuna sarıldı ancak oda aynı cevabı aldı telefon kapalıydı.
"Sabah evden çıktığından beri haber alamıyorum" dediğinde artık hıçkırıkları daha çok artmıştı.
"Onu bulucam ve bulduktan sonra o Tnı ellerimle geberteceğim"
Yönetmenden izin alan Kadir ve Büşra önce karakola gittiler ancak 24 saat dolmadığı için bir şey yapamayacaklarını söyleyen polis aslında tüm ümitlerini bitirmiş gibiydi. Yinede vazgeçmeleri mümkün değildi arabaya atladıkları gibi sokaklarda Alminayı aradılar.
